W bogatej historii kina niewiele jest gwiazd, których wizerunek zdaje się być nieśmiertelny, a sława – nigdy nie przemijać. Symbolami stały się skrajnie odmienne wizerunkowo Marilyn Monroe i Audrey Hepburn, wśród aktorów najbardziej kultowy jest chyba buntownik James Dean. Na płaszczyźnie szeroko rozumianej popkultury szczególnie te dwie wymienione aktorki nie przestają ze sobą rywalizować – na rynek na przemian trafiają kolejne książki o nich, T-shirty z ich wizerunkiem czy inne gadżety, którymi możemy wyrazić swoje szczególne uwielbienie dla jednej z nich. Kolejny rok rozkręcił się na dobre, a więc pora na kolejną publikację o jednej z ikon kina. Tym razem na świeczniku Audrey Hepburn, a to za sprawą książki „Audrey w domu” Luki Dottiego, młodszego syna gwiazdy.

Na temat Audrey Hepburn powstały już dziesiątki publikacji, choć nie wszystkie jeszcze trafiły na polski rynek. Za jedną z najlepszych uchodzi „Oczarowanie. Życie Audrey Hepburn” Donalda Spoto, ceniona jest też biografia „ Audrey Hepburn. Uosobienie elegancji” której autorem jest Sean Hepburn Ferrer, syn aktorki z pierwszego małżeństwa. I tu można sobie zadać pytanie: czy o Audrey Hepburn, gwieździe o zupełnie niegwiazdorskim stylu życiu, unikającej kontrowersji i rozgłosu, da się jeszcze napisać coś nowego? Okazuje się, że tak. Jej drugi syn, Luca Dotti, ze związku z lekarzem Andreą Dottim, znalazł pomysł na książkę, która pokazuje życie jego matki od kuchni. I to dosłownie, bo trzon jego opowieści stanowią rodzinne przepisy kulinarne. Wokół nich zbudowana jest narracja, która prowadzi czytelnika przez całe życie Hepburn – od dzieciństwa w ogarniętej wojną Holandii po ostatnie lata spędzone na pracy jako ambasadorka UNICEF-u.

Dla fanów Audrey Hepburn ta książka to prawdziwa gratka. Bogata w przepisy na potrawy, które uwielbiała aktorka i które często przygotowywała dla swojej rodziny. Dziś każdy z nas może je przyrządzić w domu, poznając sekretne receptury i składniki. To także bogactwo zdjęć, w większości zupełnie nieznanych, pochodzących z domowego archiwum. Pokazują one Audrey podczas rodzinnych uroczystości czy na wakacyjnych wyjazdach, na piknikach w ogrodzie i wystawnych kolacjach ze sławnymi przyjaciółmi. Są tu też zdjęcia jej odręcznych notatek czy listów. W pewnym sensie można zgodzić się ze słowami wydawcy, że „Audrey w domu” to odpowiednik „Fragmentów” Marilyn Monroe, tyle, że niosący ze sobą zupełnie inny przekaz i ciężar emocjonalny.

Audrey Hepburn, jaka wyłania się ze wspomnień syna (Luca Dotti miał 23 lata, gdy Hepburn zmarła), to przede wszystkim domatorka, czuła matka, miłośniczka psów Jack Russel terier, stawiająca na pierwszym miejscu rodzinę i dom. Filmy i sława towarzysząca aktorstwu były dla niej tylko dodatkiem, zwykłą pracą, którą zarabiała na życie. Daleka była od większości swoich filmowych wcieleń. Wolne chwile wolała poświęcać najbliższym niż bywaniu na salonach. Uwielbiała pracować w ogrodzie i gotować, dużo czasu spędzała też z dziećmi.

Czego o Audrey dowiemy się z tej książki? Że ponad każde inne miejsce na świecie kochała La Paisible, swoją włoską posiadłość i że jadała czekoladę zawsze, gdy chciała przegonić smutki. Poznamy jej najlepszych przyjaciół i dowiemy się, jakie miała słabości, nie tylko kulinarne. A wśród wspomnień Dottiego znalazły się też te nie do końca miłe, kiedy w okresie nastoletniego buntu często sprzeczał się z matką, która potrafiła krzyczeć i gonić go po całym domu. To także świadczy o tym, że Audrey była nie tyle aktorką, co przede wszystkim matką, spełniając się w tej roli co dzień przez znaczną część swojego życia.

Taką Audrey znał i zapamiętał jej młodszy syn. Nie gwiazdę, aktorką, ikonę kina, lecz przykładną panią domu. Dlatego nie znajdziemy tu opisów pracy na planie filmowym czy przygotowań do roli. Ale to codzienne, ustatkowane życie Audrey też miało wiele barw, było wypełnione ludźmi, smacznym jedzeniem, podróżami i przyjęciami. A przy tym Audrey nie była w tym życiu gwiazdą, lecz zwykłą kobietą, którą ukształtowało trudne dzieciństwo. „Audrey w domu” to cenne uzupełnienie tego, co o Hepburn już wiemy, biografia zupełnie inna niż wszystkie, a przez to naprawdę godna uwagi.

Malwina Sławińska