Jeżeli lubisz, kiedy w książce robią z Ciebie imbecyla, to trafiłeś wprost idealnie!

Klinika jest fantastycznie napisanym thrillerem psychologicznym, który od pierwszych stron trzyma w napięciu i sprawia, że trudno się od niego oderwać. Sebastian Fitzek jako mistrz thrillerów psychologicznych sprawia, że czytelnik zapomina o otaczającym go świecie i z zapartym tchem śledzi losy bohaterów chcąc jak najszybciej poznać rozwiązanie intrygi.
Autor już na okładce ostrzega, że „Klinikę” powinno się czytać pod opieką lekarza… Zaintrygowana opisem i zaskakującym ostrzeżeniem postanowiłam podjąć ryzyko. Muszę przyznać, że nie oczekiwałam zbyt wiele, ale od kiedy zaczęłam czytać nie mogłam już przestać.

Akcja toczy się wielotorowo. Pierwszy wątek, z którym możemy się utożsamić to test, którego nie powstydziłby się Philip Zimbardo (prowadził on kontrowersyjny eksperyment więzienny, który stał się na tyle niebezpieczny dla zdrowia uczestników, że został przerwany przed czasem). Profesor medycyny przekonał dwóch studentów, aby przeczytali (prawie bez przerw w lekturze i w obecności lekarza) tajemnicze akta pacjenta zwanego w książce Casparem. Czułam się niczym uczestniczka eksperymentu, gdyż przeczytałam książkę dosłownie jednym tchem (w ciągu jednej nocy). Tajemniczy pacjent jest również narratorem i poznajemy jego najskrytsze myśli i uczucia. Problem jednak stanowi stuprocentowa amnezja! Caspar nie wie o sobie zupełnie nic i nie pamięta swojej przeszłości… Nie wie nawet jak znalazł się w tytułowej klinice psychiatrycznej. Co jakiś czas poznajemy urywki wspomnień Caspara, które zamiast rozjaśnić sytuację tylko ją komplikują.
Klinika jest obiektem, w którym toczy się akcja powieści – garstka pacjentów i parę osób z personelu medycznego jest uwięziona w ośrodku z powodu śnieżycy i cały koszmar odbywa się w ciągu jednej nocy… Chorzy psychicznie ludzie i przerażeni pracownicy szpitala próbują chronić się wzajemnie… Niestety nie są w stanie. Dlaczego? Bo razem z nimi w klinice uwięziony jest Łamacz.

Każdy z pacjentów słyszał w telewizji o tajemniczym Łamaczu. Jego pseudonim może wydawać się śmieszny, jednak kiedy zrozumie się całą grozę sytuacji, to przestaje być zabawnie. Łamacz bowiem zajmuje się „łamaniem” umysłu swoich ofiar. W jakiś tajemniczy sposób „zamknął” do tej pory trzy osoby w stanie między snem a jawą. Psychopata wybierał kobiety młode i rozwiedzione, a jego znakiem rozpoznawczym (prócz zostawiania ofiar w stanie, w którym nie umiały kontaktować się z otoczeniem) były kartki, które znajdywano w dłoniach pokrzywdzonych. U żadnej z ofiar Łamacza nie znaleziono jakichkolwiek oznak przemocy fizycznej – problem tkwił w środku… Wyobraźcie sobie sytuację, w której jesteście zupełnie zamknięci w sobie – słyszycie i czujecie, ale nie możecie się skontaktować z otoczeniem, a w waszym mózgu odtwarzane są wyłącznie najgorsze i najstraszniejsze wspomnienia. Jakimś cudem Łamacz pojawił się właśnie w tej klinice psychiatrycznej i jako ofiarę wybrał sobie młodą lekarkę. Nie udało mu się jednak „dokończyć dzieła” i Sophie zostaje odnaleziona naga w wannie z wciśniętym w dłoń kawałkiem papieru. Czym była ta kartka i wszystkie wcześniejsze? Zagadkami, których książka jest pełna! Wiele razy musiałam odrywać wzrok od lektury, żeby wypróbować własną wyobraźnię i spróbować samodzielnie odnaleźć rozwiązanie.
Na uwagę zasługuje również sposób napisania książki – czyta się ją w dokładnie takiej samej formie jak wyżej wspomniane akta pacjenta. Widzimy przy tym nagłówki mówiące godzinę i ilość czasu „przed lękiem”. Tylko parę razy przenosimy się do zaczytanych i przerażonych studentów, którzy muszą przeczytać akta niemal jednym tchem, aby eksperyment się powiódł.

Muszę przyznać sama przed sobą, że nie byłam taka sprytna jak mi się wydawało. W ostatnim rozdziale autor zagrał mi na nosie, a ja przyglądałam się z osłupieniem zakończeniu. Każdy akapit, każde słowo i każda sytuacja opisana w książce jest zamieszczona z jakiegoś powodu. Autor zostawia nam wskazówki, ale trudno jest je wytropić… Na samym końcu dowiadujemy się na której stronie były fragmenty układanki, których nie udało mi się złożyć w jedną całość. Zdradziłabym jednak zbyt wiele rozwijając ten temat, więc zamilknę, aby „nie psuć zabawy”.

Dla zachęty do czytania „Kliniki” i innych dzieł tego autora powiem jeszcze, iż książki Sebastiana Fitzek-a zostały przetłumaczone na 20 języków i wydrukowane w nakładzie przekraczającym 7 milionów egzemplarzy. Fitzek pisze od 2006 roku i wszystkie wydane do tej pory książki zostały bestselerami nie tylko w Niemczech, ale na całym świecie. Nie pozostaje mi więc nic innego, jak odszukać w czeluściach biblioteki pozostałe tytuły mistrza thrillerów psychologicznych i wziąć się za czytanie! Jako ciekawostkę mogę podać iż Fitzek obecnie czyta wszystkie dzieła Harlana Cobena, a w młodości zaczytywał się między innymi w książkach Stephena Kinga i Johna Grishama.

Jeżeli lubisz, kiedy w książce robią z Ciebie imbecyla, to trafiłeś wprost idealnie!

Klinika jest fantastycznie napisanym thrillerem psychologicznym, który od pierwszych stron trzyma w napięciu i sprawia, że trudno się od niego oderwać. Sebastian Fitzek jako mistrz thrillerów psychologicznych sprawia, że czytelnik zapomina o otaczającym go świecie i z zapartym tchem...