Bardzo fajna książka. Lekki kryminał z typowo hiszpańskim klimatem. Historia dość zaskakująca ponieważ jedynym tropem w sprawie śmierci, którą zajmują się główni bohaterowi to tytułowy pies. Do tego wątek romansów ludzi w średnim wieku przedstawiony z dozą ironii i dystansu do siebie głównych bohaterów.

Książka jest łatwo napisana. Przyjemnie i szybką się ją czyta. Wątek nie nuży, cały czas coś się dzieje. Historia zaskakuje, a zarazem niekiedy rozśmiesza.

Na pewno sięgnę po pozostałe książki z serii.

Bardzo fajna książka. Lekki kryminał z typowo hiszpańskim klimatem. Historia dość zaskakująca ponieważ jedynym tropem w sprawie śmierci, którą zajmują się główni bohaterowi to tytułowy pies. Do tego wątek romansów ludzi w średnim wieku przedstawiony z dozą ironii i dystansu do siebie głównych bohaterów.

Książka jest łatwo napisana. Przyjemnie i szybką się ją czyta. Wątek...

W drugim tomie z serii kryminałów z Petrą Delicado i Ramonem Garzonem nasza para rozwikłuje zagadkę śmiertelnego pobicia. Okazuje się, że ofiara pracowała w psim biznesie, więc detektywi w trakcie śledztwa głęboko wchodzą w ów niezwykle rozbudowany przemysł: hodowcy, treserzy, weterynarze, fryzjerzy dla psów, środki higieniczne, salony piękności, pokarmy, itd., itp. Ciekawa to dziedzina ludzkiej (i psiej) aktywności, mało mi znana, ale dla posiadaczy piesków książka może być szalenie zajmująca.

Przy okazji nasi bohaterowie wikłają się w skomplikowane relacje erotyczne, czyni to całą fabułę jeszcze bardziej atrakcyjną. Czyta się to jak zwykle świetnie, a dodatkowe smaczki to ciągłe przekomarzania się pani inspektor Delicado ze swoim podwładnym podinspektorem Garzonem, przygadują sobie przy każdej okazji, nie szczedząc drobnych złośliwości, z drugiej strony są prawdziwymi przyjaciółmi, pracuje im się świetnie i osiągają rezultaty.

W ogóle to śledztwo toczy się dosyć niemrawo, to nie ekipa Wallandera (bohatera kryminałów Mankella) gdzie pracuje się dniami i nocami. Poza tym autorka ułatwia sobie zadanie, bo przełom w śledztwie dokonuje się za sprawą anonimowego telefonu, jest to dosyć marny chwyt, stosowany wtedy gdy nie ma się pomysłu jak posunąć sprawę dalej.

Niemniej głównym walorem kryminałów Gimenez-Bartlett jest para detektywów, i ich złożona, pełna wzlotów i upadków relacja, nie znam w literaturze kryminalnej drugiej takiej pary, któraby tak przyciągała uwagę i bawiła. Przy okazji nasi bohaterowie mimo że są po czterdziestce czy pięćdziesiątce, cieszą się życiem: chodzą do knajp, imprezują, tańczą, mają romanse, jakaż to różnica w porównaniu z mizantropem i ponurakiem Wallanderem czy samotnikiem Montalbano (bohaterem kryminałów Camilleri),mającym tylko dwie pasje: czytanie książek i dobre jedzenie.

Polecam wszystkim lubiącym kryminały z silnym tłem obyczajowym.

W drugim tomie z serii kryminałów z Petrą Delicado i Ramonem Garzonem nasza para rozwikłuje zagadkę śmiertelnego pobicia. Okazuje się, że ofiara pracowała w psim biznesie, więc detektywi w trakcie śledztwa głęboko wchodzą w ów niezwykle rozbudowany przemysł: hodowcy, treserzy, weterynarze, fryzjerzy dla psów, środki higieniczne, salony piękności, pokarmy, itd., itp. Ciekawa...

Moje pierwsze spotkanie z Alicią Gimenez-Bartlett okazało się udane, choć na początku nie byłam tego pewna. Oczekiwałam czegoś stuprocentowo poważnego - być może sprawił to tytuł, który skojarzył mi się z „Pieskim popołudniem”, może ostatnio czytałam za dużo szwedzkich kryminałów:) Tymczasem nie jest to kryminał na serio, a w każdym razie nie do końca.
Śledztwo prowadzi dwoje policjantów: Petra Delicado i Fermin Garzon. Narratorką i główną bohaterką jest Petra. Ona to kobieta wykształcona, on trochę prostak, ale z tych dobrodusznych. Garzon to typ karykaturalny, bardzo literacki: jowialny, otyły pięćdziesięciolatek, wdowiec, który nagle odkrywa, że jest atrakcyjny dla płci przeciwnej. Petra również zaliczy gorący romans. A przy okazji bohaterowie odkryją zagadkę śmierci pewnego lumpa, który bardzo lubił psy.
Kryminał to dość powolny, pozbawiony fajerwerków, nagłych zwrotów akcji, kolejnych trupów, no i przede wszystkim mroku ludzkich dramatów. O jego atrakcyjności decyduje narracja - inteligentna, dowcipna, powiedziałabym - pełna wdzięku. Autorka (wykładała literaturę na uniwersytecie w Barcelonie) subtelnie wplata literackie aluzje. Jest także trzeźwą obserwatorką ludzkiej natury. Weźmy taki obrazek: wybranek Petry to weterynarz, który jeździ furgonetką z reklamą swojego zakładu. Jest superprzystojny, ale kiedy stoi przed swoim samochodem, Petra zdobywa się na refleksję: „wydał mi się jakby mniej atrakcyjny na tle swojej kondycji materialnej”. No, cudne.
Reasumując: polubiłam Petrę i Garzona, spodobała mi się wiarygodna intryga bez zadęcia i z pewnością będę szukać kolejnych kryminałów katalońskiej autorki.

Moje pierwsze spotkanie z Alicią Gimenez-Bartlett okazało się udane, choć na początku nie byłam tego pewna. Oczekiwałam czegoś stuprocentowo poważnego - być może sprawił to tytuł, który skojarzył mi się z „Pieskim popołudniem”, może ostatnio czytałam za dużo szwedzkich kryminałów:) Tymczasem nie jest to kryminał na serio, a w każdym razie nie do końca.
Śledztwo prowadzi...

Początkowo zabierałam się do tej książki jak pies do jeża, gdyż nie wydawała mi się lekturą w moim guście, lecz z braku laku wreszcie po nią sięgnęłam. Muszę stwierdzić, że jestem mile zaskoczona. Książka przenosi nas w świat kryminalnych zagadek. Tym razem opowiada o niewyjaśnionej śmierci niejakiego Ignacio Lucerny Pastora. Śledząc poczynania dwóch policjantów ruszamy w trop po urokliwej Barcelonie, poznając ich codzienne problemy jak i uczucia.
fabuła książki trzyma czytelnika w niepewności do samego końca kto jest winnym zabójstwa. jednak rozczarowało mnie zakończenie, liczyłam na jakiś rozwój wydarzeń pomiędzy Petrą, a przystojnym weterynarzem Juanem.

Początkowo zabierałam się do tej książki jak pies do jeża, gdyż nie wydawała mi się lekturą w moim guście, lecz z braku laku wreszcie po nią sięgnęłam. Muszę stwierdzić, że jestem mile zaskoczona. Książka przenosi nas w świat kryminalnych zagadek. Tym razem opowiada o niewyjaśnionej śmierci niejakiego Ignacio Lucerny Pastora. Śledząc poczynania dwóch policjantów ruszamy w...

Piękne ale trochę smutne... Pedra Delicado jak zwykle idzie jak taran ale może czas się na chwilę zatrzymać?

Piękne ale trochę smutne... Pedra Delicado jak zwykle idzie jak taran ale może czas się na chwilę zatrzymać?

Wpadnijcie na www.czytaska.pl znów do Barcelony! Petra Delicado i Fermin Garzon ponownie prowadzą śledztwo!

Wpadnijcie na www.czytaska.pl znów do Barcelony! Petra Delicado i Fermin Garzon ponownie prowadzą śledztwo!