„AKWAFORTA zwyciężyła mnie stylem, klimatem i nienachalną, nieefekciarską pomysłowością (…).” – Tak brzmią słowa z tylnej okładki książki.

I zgadzam się z tym stwierdzeniem. A nawet, napiszę coś więcej, bowiem książka wciągnęła mnie od pierwszych stron. Klimat i sceneria rodem z Dzikiego Zachodu, bardzo wyraźnie narysowani bohaterowie, trzymająca w napięciu akcja, a przede wszystkim przenikające się ze sobą opisy rzeczywistości wraz ze snem i jawą, z opowieściami duchów. Tworzą nam obraz nie tyle co surrealistyczny, co nawet fantasmagorię najdziwniejszych snów na jawie. Czasami odrywając się od lektury, zastanawiałem się, co dla bohaterów jest zwykłą iluzją, produktem ich umysłu, a co jest rzeczywiste.

Ta książka jest debiutem literackim australijskiej pisarki K.J.Bishop, ale kiedy przypomniałem sobie o tym fakcie, to pomyślałem sobie, że miałem przyjemność poznać nowy, wspaniały talent w świecie literatury. Książka zagrała na mojej duszy, a przemyślenia zawarte w powieści pokryły się z tym, o czym w ostatnim czasie rozmyślam. Lubię i cenię tego typu książki, które, oprócz rozrywki, dają mi mnóstwo innych rzeczy, które pojawiają się w wyobraźni, nawet wtedy, kiedy nie jestem zanurzony w oceanie fabuły.

„AKWAFORTA zwyciężyła mnie stylem, klimatem i nienachalną, nieefekciarską pomysłowością (…).” – Tak brzmią słowa z tylnej okładki książki.

I zgadzam się z tym stwierdzeniem. A nawet, napiszę coś więcej, bowiem książka wciągnęła mnie od pierwszych stron. Klimat i sceneria rodem z Dzikiego Zachodu, bardzo wyraźnie narysowani bohaterowie, trzymająca w napięciu akcja, a...