Bardzo ciekawe reportaże ukazujące przede wszystkim realia życia w tuż powojennej Polsce i w peerelu. W wielu tekstach do głosu dochodzą także wspomnienia wojenne, gdyż - jak autor stwierdza w pierwszym z reportaży - każdy, kto przeżył wojnę, nosi ją w sobie do końca życia.

Kapuściński w przejmujący, ale i ironiczny oraz przewrotny sposób ukazuje absurdy komunistycznego systemu. Pełen wynaturzeń świat opisuje przez pryzmat zwyczajnych ludzi, mieszkańców wsi i miast, przedstawicieli różnych środowisk. Mamy tu zatem robotników, politycznych aktywistów, aparatczyków, stachanowców, rolników, studentów, pracowników naukowych, nauczycieli, sportowców, meneli i łobuzów psujących wizerunek socjalistycznego państwa...

Zastanawiające, że sporo przedstawionych w "Buszu po polsku" sytuacji, zależności, postaw i cech odnaleźć można także w Polsce początku XXI wieku:).

Całość napisana jest rewelacyjnym stylem - autor naturalnie i profesjonalnie łączy żywą reportażową relację z literackością wypowiedzi,humor z powagą, lekkość stylu z doniosłością opisywanych problemów.
Sprawia to, że utwory zawarte w tym tomie czyta się z zapartym tchem, wielkimi emocjami oraz z zachwytem dla pióra pana Kapuścińskiego.

Bardzo ciekawe reportaże ukazujące przede wszystkim realia życia w tuż powojennej Polsce i w peerelu. W wielu tekstach do głosu dochodzą także wspomnienia wojenne, gdyż - jak autor stwierdza w pierwszym z reportaży - każdy, kto przeżył wojnę, nosi ją w sobie do końca życia.

Kapuściński w przejmujący, ale i ironiczny oraz przewrotny sposób ukazuje absurdy komunistycznego...