Nie miałam zamiaru czytać Przed Świtem, ale podczas podróży autokarem zostałam uszczęśliwiona pierwszą częścią filmu i chciałam dowiedzieć się, co dalej. Zmierzch przeczytałam po polsku, czwartą część postanowiłam oryginale.
Najbardziej podobała mi się okładka i tytuły rozdziałów z części Jacoba. Poza tym, książka jest straszliwie, okropnie i niewybaczalnie przegadana. Jak w telenoweli, wszyscy tylko mówią i mówią, a wydarzenia dzieją się gdzieś poza kadrem. Przyznaję, że zdarzało mi się omijać całe akapity, a nawet strony.
Mam wrażenie, że Autorka bała się straszliwie, że jej bohaterowie zrobią coś złego i czytelnicy przestaną ich lubić. Dlatego Bella i Nessie są tak cudownie opanowanymi noworodkami. Dlatego jedynymi zdolnymi do przemocy są Volturi. I oczywiście, wszyscy kochają Nessie. Ale starając się pokazać ich w dobrym świetle i dać szczęśliwe zakończenie, zabrała im możliwość rozwoju. Rodzina Cullenów jest papierowa, nikt ani nic się nie zmienia. Nie ma żadnej różnicy między Rosalie z pierwszej części serii a ostatniej. Mogłabym to jakoś przełknąć, wampiry się nie zmieniają, ale tak samo jest z ludźmi- Bella i Jacob stoją w miejscu.
Ilość rozwiązań typu deus ex machina ociera się o granice absurdu. Małe dzieci są słodkie i Bella by spełnić się jako osoba musi zostać matką, ale niemowlak byłby ciężarem dla rodziny Cullenów, więc Nessie jest idealnym dzieckiem i szybko rośnie.
Kilka fragmentów książki sprawiło, że zapaliła mi się czerwona lampka. Nawet nie chodzi o to, że wszystkie wampiry, niezależnie od wieku i pochodzenia, łączą się w heteroseksualne pary małżeńskie. Ani o to, że tylko wampiry i pół-wampiry mogą się rozmnażać, a wampirzyce i pół- wampirzyce są sterylne, choć to ciekawe. Zachowanie Edwarda gdy na scenie pojawia się Nahuel było przerażające. Ponad stuletni pół-wampir myśli o jego półrocznej córeczce jako swojej przyszłej dziewczynie, a ten nic? Bella też? Nawet jeśli Nessie w ciągu siedmiu lat fizycznie dorośnie, to czy państwo Cullen słyszeli o dojrzałości emocjonalnej?
Nie oczekiwałam po tej pozycji wiele, ale miałam nadzieję na akcję(którą obiecywały mi trailery filmów). Chciałam też sprawdzić, czy Stephanie Meyer wyrobiła się jako pisarka. Niestety, zawiodłam się w obu przypadkach.

Nie miałam zamiaru czytać Przed Świtem, ale podczas podróży autokarem zostałam uszczęśliwiona pierwszą częścią filmu i chciałam dowiedzieć się, co dalej. Zmierzch przeczytałam po polsku, czwartą część postanowiłam oryginale.
Najbardziej podobała mi się okładka i tytuły rozdziałów z części Jacoba. Poza tym, książka jest straszliwie, okropnie i niewybaczalnie przegadana. Jak...