Pomimo tego, że uważam Dekkera za jednego z ulubionych pisarzy (mą sympatię zyskał po "Błysku" i "Tr3e") "Adama" uważam za słabą pozycję. Czekałam naprawdę długo na pojawienie się kolejnej jego książki w Polsce i.. kicha.

Historia o dwójce porwanych dzieci, których dzieciństwo było koszmarem. Po ucieczce od przybranych rodziców, dziewczyna się jednak uwalnia, ale jej brat totalnie się w sobie zamyka. Nie ma ona dostępu nawet do jego pokoju, na każdy jej nowy związek z parnerem, brat reaguje agresją. Oddalają się od siebie.
Swoją drogą, w ich domu odwrotnie wieszają krzyż, więc coś ogólnie jest z rodzeństwem nie tak - Adam zostaje opętany.
Chłopak w końcu staje się mordercą, bla bla bla.
W tym samym czasie Detektyw szuka mordercy - Adama. Zapada kilkanacie razy (!) w śmierć kliniczną, odkrywając powoli prawdę. Egzorcyzmy, egzorcyzmy, nuda, nuda, nuda. i na końcu żałość.

Przyznam, że latający Adam mnie rozbawił. Nie spodziewałam się takiego rozwoju akcji, łącznie z tym, że ów detektyw specjalnie doprowadzał się do śmierci klinicznej by "zobaczyć przyszłość".

Książki ogólnie nie polecam. Niestety, czuję się zawiedziona. To po prostu pożywka dla mas, szukających czegoś nowego.

Pomimo tego, że uważam Dekkera za jednego z ulubionych pisarzy (mą sympatię zyskał po "Błysku" i "Tr3e") "Adama" uważam za słabą pozycję. Czekałam naprawdę długo na pojawienie się kolejnej jego książki w Polsce i.. kicha.

Historia o dwójce porwanych dzieci, których dzieciństwo było koszmarem. Po ucieczce od przybranych rodziców, dziewczyna się jednak uwalnia, ale jej brat...