147/180/2022
Kto lubi M. L. Longoworth i jej Aix-en-Provence? Każdy, kto lubi, niech się łapie za Walkera. Immédiatement! Tout de suite! Tu podobnie, sielsko anielsko, kozy, kury, winnice, natura i tradycja. Jedzą, piją, lulki palą. I intryga kryminalna niczego sobie. I postacie barwne. Do tego psy. I wielki wrogi biznes. Piękna okładka, bardzo pasująca do opisywanych okolic. Oczywiście wszystko kończy się jak należy, w kryminale inaczej być nie może. Nawet problem biznesowy się pięknie rozwiązuje, naiwnie, ale jakże krzepiąco! I znalazłam piękne zapomniane słowo! Mianowicie kostropate. Nie pamiętam, kiedy je ostatnio widziałam. A słyszałam chyba nigdy. Do tego określenie wina tym mianem nadaje mu (słowu) jeszcze większej smakowitości!
I ten miejscowy zwyczaj, szklaneczka czerwonego wina na śniadanie! A my płatki z mlekiem. Albo chleb z serem. Bez sensu.
Wiecie co, jakoś mam mieszane uczucia w stosunku do małych niezależnych wydawnictw. Jak to właśnie. Wydawnictwo Pierwsze. Niby fajnie że są. Perełki wynajdują. Tylko nikt kurde o tych perełkach nie wie!!!! Ta powieść została wydana w 2014 roku. Na LC jestem jej drugim oceniającym czytelnikiem. Pierwszym opiniującym. Autor popełnił 14 książek o wiejskim policjancie Brunie. Oraz 5 opowiadań. Po polsku wyszła jedna. Do tego chronologicznie druga, na szczęście dla fabuły nie ma to znaczenia. Trafiłam na nią przypadkiem w jakimś internetowym dyskoncie, sortując od najstarszych. Bo lubię czasem pokopać w nieznanych.
Jak myślicie, czy mamy szansę na inne powieści z tej serii? W oryginale na pewno, ale czy wyjdą po polsku? No właśnie. To jest problem niszowych wydawnictw…

147/180/2022
Kto lubi M. L. Longoworth i jej Aix-en-Provence? Każdy, kto lubi, niech się łapie za Walkera. Immédiatement! Tout de suite! Tu podobnie, sielsko anielsko, kozy, kury, winnice, natura i tradycja. Jedzą, piją, lulki palą. I intryga kryminalna niczego sobie. I postacie barwne. Do tego psy. I wielki wrogi biznes. Piękna okładka, bardzo pasująca do opisywanych...