Czytałam.
Tylko tyle pamiętam.
Fabuła to dla mnie kompletna zagadka.
Chyba tragedii nie było, ale zachwytu zapewne też nie.

Czytałam.
Tylko tyle pamiętam.
Fabuła to dla mnie kompletna zagadka.
Chyba tragedii nie było, ale zachwytu zapewne też nie.

Dzisiaj jeszcze w nawiązaniu do Kronik Wampirzych. Ostatnia książka, która uzupełniła kolekcję, i do tego kiedy tak ją czytałam to chyba jedyna jeszcze nie przeczytana. Nie wiem jak do tego doszło 😂

Tym razem znów historia opowiadana przez Mariusa. Ten rzymianin miał długie, ciekawe i pełne przygód i tajemnicy życie. Dzięki Matce posiada również wielką sile i wiedzę, przez co wielu jego pobratymców chce się od niego uczyć. Niestety nie wszyscy, a cześć z nich jak Santino i jego sabat z Rzymu woli go zniszczyć.

W tym tomie Marius opowiada o Pandorze i Armandzie, chociaż te historie znane są z innych tomów tu historie uzupełniane są jego punktem widzenia. Spoiler, Lestata nie spotkacie tu prawie w ogóle!😛

Marius to bardzo ciekawa postać, ale jak zawsze mało było mi Pandory. Mimo, że poznajemy tę historie ponieważ Marius opowiada o swoim życiu Thorne’owi, okazuje się że prowadził on dość samotną egzystencję. Mam wrażenie, że to zmieniło się dopiero przy aferze wywołanej przez Lestata w XX wieku (,,Królowa Potępionych”).

Dzisiaj jeszcze w nawiązaniu do Kronik Wampirzych. Ostatnia książka, która uzupełniła kolekcję, i do tego kiedy tak ją czytałam to chyba jedyna jeszcze nie przeczytana. Nie wiem jak do tego doszło 😂

Tym razem znów historia opowiadana przez Mariusa. Ten rzymianin miał długie, ciekawe i pełne przygód i tajemnicy życie. Dzięki Matce posiada również wielką sile i...

Opis losów i świat widziany oczyma jednego z najstarszych wampirów- Mariusa . Pełnego ludzkich wad jak i marzeń.

Opis losów i świat widziany oczyma jednego z najstarszych wampirów- Mariusa . Pełnego ludzkich wad jak i marzeń.

O dziwo było w tej książce coś co mi się podobało, historia zgoła lepsza od dwóch poprzednich. Dzięki tej części polubiłam Armanda, Mariusa niestety nie jestem w stanie, gdyż uważam go za skrajnego egoistę i egocentryka, który tylko manipuluje innymi. Fakt, Anne Rice ma specyficzny sposób opowiadania historii, nie każdemu się spodoba - nie jest to książka akcji na jaką niektórzy mogą liczyć. Fatalne za to zakończenie, skrócone do kilku stron, jakby autorka miała pięć minut na napisanie czegokolwiek i wysłanie tego wydawcy. Niemniej jednak w porównaniu do poprzednich części (patrząc po Złodzieju Ciał),ta nie była dla mnie nużąca.

O dziwo było w tej książce coś co mi się podobało, historia zgoła lepsza od dwóch poprzednich. Dzięki tej części polubiłam Armanda, Mariusa niestety nie jestem w stanie, gdyż uważam go za skrajnego egoistę i egocentryka, który tylko manipuluje innymi. Fakt, Anne Rice ma specyficzny sposób opowiadania historii, nie każdemu się spodoba - nie jest to książka akcji na jaką...

Trochę nudna trochę ciekawa. Przeczytałem aby przeczytać.

Trochę nudna trochę ciekawa. Przeczytałem aby przeczytać.

To mój pierwszy tom z serii i nie wiem czy sięgnę po kolejne. Początek strasznie mi nie szedł, nie mogłam się skupić na treści. Później mnie wciągnęło ale nie powiedziałabym że to jest dobrze napisana książka.
Czytałam w oryginale z wydawnictwa Ballantine Books.

To mój pierwszy tom z serii i nie wiem czy sięgnę po kolejne. Początek strasznie mi nie szedł, nie mogłam się skupić na treści. Później mnie wciągnęło ale nie powiedziałabym że to jest dobrze napisana książka.
Czytałam w oryginale z wydawnictwa Ballantine Books.

Dzięki powieści "Krew i złoto" wreszcie mogłam bliżej poznać Mariusa, najstarszego i najbardziej tajemniczego wampira. Do tej pory Anne Rice skąpiła informacji na jego temat. Pasjonująca, melancholijna opowieść, którą można czytać również jako zupełnie odrebną książkę, a nie część serii.

Dzięki powieści "Krew i złoto" wreszcie mogłam bliżej poznać Mariusa, najstarszego i najbardziej tajemniczego wampira. Do tej pory Anne Rice skąpiła informacji na jego temat. Pasjonująca, melancholijna opowieść, którą można czytać również jako zupełnie odrebną książkę, a nie część serii.

Marius jako człowiek był kronikarzem, a kronikarz to ktoś, kto upiększa prawdę; dopisuje do niej to, czego w niej nie ma.
Marius to zawodowy kłamca. On to wie i Amadeo to wie. Owszem, jest mądry, doświadczony i potrafi wiele poświęcić dla ważnej sprawy, ale nie ma wątpliwości, że to on tu rządzi, czego dowodem jest zachowanie wobec Pandory, Bianki i samego Amadeo. A Lestat wyczuł to w porę i "zerwał się" z jego smyczy.
Zresztą, kiedy Eudoksja ginie, sam przyznaje, że tak samo jak ona, otacza się słabszymi od siebie tylko po to, by nikt nie zobaczył, jaki jest słaby; ale tak szczerze: ilu z nas robi w życiu to samo?
Mimo to, pozostaje jednym z najlepszych i najwyraźniejszych wampirów.

Marius jako człowiek był kronikarzem, a kronikarz to ktoś, kto upiększa prawdę; dopisuje do niej to, czego w niej nie ma.
Marius to zawodowy kłamca. On to wie i Amadeo to wie. Owszem, jest mądry, doświadczony i potrafi wiele poświęcić dla ważnej sprawy, ale nie ma wątpliwości, że to on tu rządzi, czego dowodem jest zachowanie wobec Pandory, Bianki i samego Amadeo. A Lestat...

Historia, niby znana, a jednak opowiedziana na nowo. Poznajemy z bliska dzieje Mariusa, jednego z najstarszych wampirów. Książka jest - powiedziałabym - intymna, pełna miłości, ale też i bólu i poświęcenia. Jestem zauroczona tą serią.

Historia, niby znana, a jednak opowiedziana na nowo. Poznajemy z bliska dzieje Mariusa, jednego z najstarszych wampirów. Książka jest - powiedziałabym - intymna, pełna miłości, ale też i bólu i poświęcenia. Jestem zauroczona tą serią.

Już na początku pojawia się nowy krwiopijca, z czego bardzo się ucieszyłam. Historia opowiedziana w książce jest czytelnikowi już znana, ale była i tak dość ciekawa. No tylko dłużyła się znów końcówka okropnie. Dynamizm poszedł na łeb na szyję.

Już na początku pojawia się nowy krwiopijca, z czego bardzo się ucieszyłam. Historia opowiedziana w książce jest czytelnikowi już znana, ale była i tak dość ciekawa. No tylko dłużyła się znów końcówka okropnie. Dynamizm poszedł na łeb na szyję.