No i wreszcie coś się dzieje! Panie Piekaro, dziękuję, że spiął pan pośladki i zaczął prawdziwą inkwizytorską pracę. Oczywiście, w poprzednich częściach, było w miarę ciekawie...Ale w porównaniu z tym to była prawdziwa mordęga.

Opowiadania były ciekawe, WRESZCIE zaczęły się dziać rzeczy nie pojęte dla ludzkiego umysłu. Tylko wielki żal przytłacza mą grzeszną duszę, iż pan Piekara, nie napisze prawdziwej historii na 400 stron a nawet i więcej. Oczekuję, że w najbliższej przyszłości, doczekam wydania historii o inkwizytorze, która nie chwieje się na chudym, małym patyku. Potrzebuję prawdziwej fabuły z Mordiemerem na czele.

I dodam, że od tej części, nie jest już moją ulubioną postacią. W opowiadaniu "Sierotki", zrobił coś za co bym go zatłukła na śmierć. Jednak wszystko ratuje, niesamowite opowiadanie "miecz aniołów" pod sam koniec książki. To dlatego, chcę rozwinięcia fabuły. Nie należy dać psu kości, żeby ją później ją zabrać, tyle powiem.

A co do ogółu to każde opowiadanie wciąga, mocno wciąga. Za najmniej ciekawe uważam... właściwie żadnego. Jako jedyna część cyklu, nie przynudzała w żadnym opowiadaniu. Ale powiem tylko, że najfajniejsze były ostatnie trzy opowiadania, które były tym co tak bardzo lubię :D

Mogę tylko powiedzieć osobom, którym książki Piekary nie przypadają do gustu, że trzeba cierpliwości. Akcja na początku zawsze rozwija się wolno, ale później na łeb na szyję. I gorąco polecam i ten utwór :D

(przepraszam, jeżeli napisałam to wszystko chaotycznie )

No i wreszcie coś się dzieje! Panie Piekaro, dziękuję, że spiął pan pośladki i zaczął prawdziwą inkwizytorską pracę. Oczywiście, w poprzednich częściach, było w miarę ciekawie...Ale w porównaniu z tym to była prawdziwa mordęga.

Opowiadania były ciekawe, WRESZCIE zaczęły się dziać rzeczy nie pojęte dla ludzkiego umysłu. Tylko wielki żal przytłacza mą grzeszną duszę, iż...