Zdaję się, że tą książką zakończę moją długoletnią przygodę literacką z Markiem Krajewskim. „Aleja Samobójców” jest dla mnie wielkim rozczarowaniem, choć wyszło spod pióra twórcy postaci Eberharda Mocka. Przez lata przyzwyczaiłem się do pewnej charakterystycznej dla pisarza konwencji literackiej i oryginalnego klimatu kryminałów w stylu retro, z ciekawym tłem właściwym dla epoki, w której toczy się akcja. Tutaj zaś, spotkałem się z rzeczywistością XXI wiecznej Polski, z opisami festynów charytatywnych organizowanych przez Policje, czy emocjami towarzyszącymi Mundialowi 2006, przeżywanymi w knajpeczkach nadmorskich przy piwie marki Tyskie. Takiej rzeczywistości mam „po kokardę” na co dzień, nie czuję potrzeby przyzywania niewesołej rzeczywistości w literackiej formie.
Książka wyszła z warsztatu, w którym pracowało dwóch pisarzy i to od razu czuje się w tekście. Akcja jest niespójna i chaotyczna, przez większość czasu męczyłem się z czytaniem. Fabuła niczym pozytywnym się nie wyróżnia, od taki kryminałek, jakich dziesiątki wydawane są rok w rok. Uważam, że był to swego rodzaju wypychacz w twórczości Krajewskiego, do którego, na ile poznałem pisarza z wywiadów i spotkań autorskich, sam autor ma ambiwalentny stosunek.
Panie Marku Krajewski i Panie Czubaj - nie idźcie ta drogą…

Zdaję się, że tą książką zakończę moją długoletnią przygodę literacką z Markiem Krajewskim. „Aleja Samobójców” jest dla mnie wielkim rozczarowaniem, choć wyszło spod pióra twórcy postaci Eberharda Mocka. Przez lata przyzwyczaiłem się do pewnej charakterystycznej dla pisarza konwencji literackiej i oryginalnego klimatu kryminałów w stylu retro, z ciekawym tłem właściwym...