Ostatnio było dość tu cicho o moich czytelniczych podbojach. Powód prozaiczny: byłem chory, a jak jestem chory, to nie czytam, gdyż czytam głównie w tramwaju, a w chorobie tramwajem nie jeżdżę.

Chyba że dorwę jakąś turbo ciekawą książkę. A taką jest początek trylogii Stiega Larssona. Szwedzkie kryminały do tej pory były mi nieznane. No, może poza rewelacyjnym serialem "Bron / Broen". W "Mężczyźni, którzy nienawidzą kobiet" klimat jest podobny. Czuć, że scenarzyści serialu inspirowali się "Millenium".

W tej książce jest wszystko, czego oczekuje od kryminałów i literatury w ogóle. Wciągająca historia, niebanalne postacie i tajemnica. Tajemnica, którą chce się rozwikłać jak najszybciej, dlatego szybko pokonuje się kolejne strony, przez co tramwaj nie wystarcza. Nagle zaczynasz brać kąpiele zamiast szybkich pryszniców, a przed snem nie oglądasz seriali, tylko czytasz i czytasz.

Druga część na mnie czeka. Najpierw jednak zajmę się czymś lżejszym. Jak człowiek za dużo czyta kryminałów, to potem ma złe sny.

Ostatnio było dość tu cicho o moich czytelniczych podbojach. Powód prozaiczny: byłem chory, a jak jestem chory, to nie czytam, gdyż czytam głównie w tramwaju, a w chorobie tramwajem nie jeżdżę.

Chyba że dorwę jakąś turbo ciekawą książkę. A taką jest początek trylogii Stiega Larssona. Szwedzkie kryminały do tej pory były mi nieznane. No, może poza rewelacyjnym serialem...