Trzynasta część sagi o rodzinie Baxterów. Nie będę opisywała co się działo, bo nie chciałabym nikogo zniechęcać doczytania, gdyby przypadkiem trafił na moją recenzję, a w między czasie był na początku swojej przygody z rodziną Baxterów.

Podobnie jak pozostałe części sagi i tu znajdziemy niewątpliwie kolejne stronice opisujące losy wspomnianej przeze mnie rodziny.Tym razem dwa małżeństwa, będę musiały zawalczyć o swoje szczęście, o to, aby przysięga, którą złożyli przed ołtarzem kilka lat wcześniej, nie okazała się tylko pustymi słowami. Nie jest łatwo. Jeden z bohaterów musi walczyć nie tylko z samym sobą, ale i innymi. Jego brat natomiast, przede wszystkim będzie musiał zrozumieć, że zło, które uczynił małżonce i pośrednio bratu nie jest tym, z czego byłaby dumna jego kochająca ich matka. A przede wszystkim tym, czym on mógłby się szczycić. Młoda matka, po stracie dziecka, też będzie musiała się odnaleźć. Lecz wsparcie jej rodziny na pewno jej w tym pomoże...

Baxterowie to osoby bardzo wierzące, które całe swoje życie, wszelkie problemy powierzają Bogu, to przykład rodziny wierzącej. Można by pomyśleć: "o jeju, ale nudy". Nie jest to prawdą. Oczywistą rzeczą jest, że nie wszystkim osobom przypadnie do gustu, ale myślę, że Ci wierzący, a także Ci poszukujący Boga znajdą tu coś dla siebie.
Bohaterowie nie są pozbawionymi wad ludźmi, przewidywalnymi i bezbłędnymi. Jak wszyscy popełniają w życiu błędy; mniejsze bądź większe. Jak każdy z nas mają chwile słabości, smutku i zwątpienia. A jednak zawsze w ich życiu jest miejsce na modlitwę, na rodzinę...

Niewątpliwym atutem tej książki (jak i całej serii) jest jakieś "światło", które z niej bije. Nadzieja, radość i ufność wobec Tego Najwyższego. Wielokrotnie się wzruszałam czytając sagę, śmiałam wraz z bohaterami i martwiłam ich problemami. Jak wiadomo, z sagami jest problem taki, że czytając je człowiek w większym czy mniejszym stopniu czuje się członkiem rodziny. I z pewnym lękiem czeka na ostatnią stronę opisującą jej losy. Na pewno tak jest ze mną. "Pewnego dnia" podobnie jak pozostałe części niesie w sobie przesłanie: miłości jest najważniejsza i to we wszystkich odsłonach.

Za pewne przeczytałabym tę książkę długo wcześniej, lecz nie chciałam tego. Nie chciałam i wciąż nie chcę rozstawać się z Baxterami i ich przyjaciółmi. Myślę, że Karen Kingsbury ma jakiś szczególny dar. Tak jak już kiedyś napisałam, w jej powieściach czuć obecność Boga.

Trzynasta część sagi o rodzinie Baxterów. Nie będę opisywała co się działo, bo nie chciałabym nikogo zniechęcać doczytania, gdyby przypadkiem trafił na moją recenzję, a w między czasie był na początku swojej przygody z rodziną Baxterów.

Podobnie jak pozostałe części sagi i tu znajdziemy niewątpliwie kolejne stronice opisujące losy wspomnianej przeze mnie rodziny.Tym...