niestety, strasznie duzo Boga, kosciola , wiary ...nie dałam rady

niestety, strasznie duzo Boga, kosciola , wiary ...nie dałam rady

Leota jest już starą i schorowaną kobietą. Udręczona przez samotność modli się: "Boże, dlaczego nie mogę teraz pójść do Ciebie? Na co czekasz? Zrobiłam tu już wszystko, co mogłam. Jestem bezużyteczna. Wszystko mnie boli, w środku i na zewnątrz"...

Trudna i bolesna jest jej jesień życia. Serce rozdziera jej tęsknota za dziećmi, w myślach ciążą niewyznane tajemnice. A do tego patrzeć musi na swój ukochany, tak bardzo zaniedbany ogród, w którym nie ma już siły pracować.

Takimi smutnymi obrazami rozpoczyna swoją powieść Francine Rivers, skupiając uwagę czytelnika na dramatach starszych ludzi, którzy tak wiele mają jeszcze do ofiarowania, tyle miłości mieści się w ich sercach, a nie mają jej komu dać! Na szczęście w życiu Leoty pojawia się światło w postaci jej wnuczki Annie, która ucieka z domu, nie będąc w stanie znieść presji perfekcjonizmu ze strony matki.

Czy córka Leoty, Eleonora, również w końcu zapragnie wrócić do domu? Czy doceni bliskość i miłość rodzinną?

Te pytania nurtowały mnie od początku lektury, podobnie zresztą jak powód chłodnych relacji matek z córkami i dość napiętych stosunków rodzinnych. I rzecz jasna wszystkie wątki jak poplątane nici w porwanej tkaninie w końcu znajdują swoje miejsce i na większość pytań udaje się znaleźć odpowiedź, ale ukryta jest ona o wiele głębiej niż się spodziewałam. Bo "Ogród Leoty" to naprawdę mądra i przesiąknięta wiarą powieść, którą dodatkowo czyta się z wielkim zaangażowaniem i przyjemnością. A tytułowy ogród odgrywa w niej rolę wiodącą i symboliczną.

"Ogród nie może należeć do jednej osoby. Ogród jest od tego, by się nim dzielić, by w nim pracować, cieszyć się, modlić. Ogród to katedra pod gołym niebem zbudowana na chwałę Pana, żywy pomnik Jego narodzin, życia, śmierci i zmartwychwstania. Każda pora roku jest jak dźwięk trąby; każdy wschód i zachód słońca codziennie przypomina o Bożej chwale".

Polecam tę powieść szczególnie tym, którzy szukają impulsu do pojednania i przebaczenia bliskim, którzy nie chcą już w sobie pielęgnować goryczy, a otworzyć serce na miłość. Zanim będzie za późno i czas, który mamy na ziemi, skończy się niespodziewanie...

Leota jest już starą i schorowaną kobietą. Udręczona przez samotność modli się: "Boże, dlaczego nie mogę teraz pójść do Ciebie? Na co czekasz? Zrobiłam tu już wszystko, co mogłam. Jestem bezużyteczna. Wszystko mnie boli, w środku i na zewnątrz"...

Trudna i bolesna jest jej jesień życia. Serce rozdziera jej tęsknota za dziećmi, w myślach ciążą niewyznane tajemnice. A do...

Bardzo ciepła historia o rodzinie, o tym jak zapominamy o sobie w codziennym życiu, jak inne są nasze spojrzenia na świat

Bardzo ciepła historia o rodzinie, o tym jak zapominamy o sobie w codziennym życiu, jak inne są nasze spojrzenia na świat

Długo zastanawiałam się nad oceną jaką mam tej pozycji wystawić . Najchętniej wystawiłabym dwie oceny , niestety taka opcja na LC jest niemożliwa . Potem stwierdziłam że nie wystawię żadnej oceny i byłoby to po raz pierwszy w całej mojej czytelniczej karierze . W końcu jednak uznałam że wystawię '' środkową '' ocenę , ta wydaje mi się najbliższa temu co czuje po przeczytaniu tej powieści i najsprawiedliwsza . A teraz po kolei , przyznaję że właściwie sama sobie jestem winna , że wprowadziłam sobie do głowy taki umysłowy chaos . Zabierając się za tą książkę , słusznej objętościowo postury , poczytałam sobie trochę o autorce . Dowiedziałam się , że powieści pani Rivers '' to historie oparte silnie na elementach biblijnych '' . Cóż , nie uznaję za właściwe mieszanie wiary do beletrystyki , jednak dobre , a nawet bardzo dobre opinie, opisy i recenzje bardzo mnie kusiły . Pomyślałam sobie , a niech tam , wygląda na to że warto przeczytać tę grubą powieść . Niestety (mea culpa) , nie bardzo też zwróciłam uwagę na słowo '' silnie oparte na elementach biblijnych '' . No i dostałam za swoje . Teraz meritum mojej oceny . Za warstwę fabularną , za kształt i '' krwistość '' postaci , za ich psychologiczną głębię , za piękny styl i język , za łatwość budowania okrąglutkich , samo czytających się zdań , za mnogość , a przy tym dokładność i dosadność poruszanych problemów , z chęcią dałabym ocenę niemal najwyższą . Jednak epatowanie wiarą , egzaltowane i pełne patosu okrzyki , im bliżej końca książki tym coraz gęściej , '' PANIE POMÓŻ '' ; '' PANIE RATUJ '' ; '' PANIE SPRAW '' ; PANIE DZIĘKUJE CI '' , itd, itp , sprawiły że cały czar jakim zauroczyła mnie ta książka minął bezpowrotnie . Dla mnie sprawy wiary , tak samo jak sprawy seksu , są bardzo osobiste , bardzo intymne i zupełnie nie nadają się do szafowania nimi i rzucania po oczach czytelnikom . Autorka która potrafiła doskonale nakreślić postać Eleonory Gaines i po mistrzowsku pokazać że nie ma jedynie słusznych ocen , że trzeba patrzeć i widzieć szerzej , że każdy ma prawo do własnego zdania , że zafiksowanie na niedomówieniach może być bardzo zgubne i sprawić wiele krzywdy innym , jednocześnie przekonuje że właśnie ta postać '' musi wyrzec się siebie , zrozumieć , kim jest w oczach Boga i pozwolić mu sobą kierować '' , czyli popaść w drugą skrajność zupełnie przeciwstawną . A przecież wiadomo nie od dziś , że każda skrajność wcześniej czy później prowadzi do fanatyzmu . Za to ocena byłaby niemal najniższa . Czy polecam tę książkę ? Nie , nie polecam , ale też i nie odradzam . Każdy powinien sam sobie zdecydować , czy chce ją przeczytać . Ja tylko starałam się jak najdokładniej uzasadnić swoją ocenę i opinię . Ale tej autorce chyba już podziękuję , albo przynajmniej zapomnę o niej na dłuuugi czas , gdyż czuję się z lekka przytłoczona i stłamszona ciągłym napominaniem , że nie powinnam mieć własnej woli .

Długo zastanawiałam się nad oceną jaką mam tej pozycji wystawić . Najchętniej wystawiłabym dwie oceny , niestety taka opcja na LC jest niemożliwa . Potem stwierdziłam że nie wystawię żadnej oceny i byłoby to po raz pierwszy w całej mojej czytelniczej karierze . W końcu jednak uznałam że wystawię '' środkową '' ocenę , ta wydaje mi się najbliższa temu co czuje po...

Bardzo dobra powieść z przesłaniem!
Książka porusza trudne tematy jak wychowanie dzieci, relacje i więzi rodzinne, starzenie się i choroba. Książka napisana w bardzo przystępny sposób, pełna ciepła i uczuć. Dobra kreacja bohaterów - autorka potrafi tak przedstawić nam postać, że dowiadujemy się o dużo o niej samej i jej odczuciach, a nie zanudzamy się przy tym na śmierć. To nie pierwsza książka Francine Rivers, którą czytam i uważam, że pisze czerpiąc z własnego, niemałego doświadczenia - zarówno doświadczenia codzienności jak i wiary.
Polecam gorąco :)

Bardzo dobra powieść z przesłaniem!
Książka porusza trudne tematy jak wychowanie dzieci, relacje i więzi rodzinne, starzenie się i choroba. Książka napisana w bardzo przystępny sposób, pełna ciepła i uczuć. Dobra kreacja bohaterów - autorka potrafi tak przedstawić nam postać, że dowiadujemy się o dużo o niej samej i jej odczuciach, a nie zanudzamy się przy tym na śmierć. To...

Dla mnie jest to przede wszystkim książka o wybaczeniu, przede wszystkim o przebaczeniu samemu sobie, o pełnym przyjęciu wybaczenia Jezusa. Tak to niestety jest, że człowiek grzeszy, Bóg mu wybacza, a człowiek nadal rozczula się nad sobą, rozpamiętuje jaki to jest niedobry zamiast czerpać z bożej miłości i czynić dobro.

Dla mnie jest to przede wszystkim książka o wybaczeniu, przede wszystkim o przebaczeniu samemu sobie, o pełnym przyjęciu wybaczenia Jezusa. Tak to niestety jest, że człowiek grzeszy, Bóg mu wybacza, a człowiek nadal rozczula się nad sobą, rozpamiętuje jaki to jest niedobry zamiast czerpać z bożej miłości i czynić dobro.

Wzruszająca opowieść rodzinna

Wzruszająca opowieść rodzinna

Książka, którą warto przeczytać. Polecam nie tylko dla osób starszych, polecam gorąco dla ludzi młodych.

Książka, którą warto przeczytać. Polecam nie tylko dla osób starszych, polecam gorąco dla ludzi młodych.

Ciekawa, wciąga w miarę czytania:)

Ciekawa, wciąga w miarę czytania:)

Wspaniała historia matki córki i wnuczki. Polecam

Wspaniała historia matki córki i wnuczki. Polecam