Najnowsze artykuły
- ArtykułyCzytasz książki? To na pewno…, czyli najgorsze stereotypy o czytelnikach i czytaniuEwa Cieślik243
- ArtykułyPodróże, sekrety i refleksje – książki idealne na relaks, czyli majówka z literaturąMarcin Waincetel11
- ArtykułyPisarze patronami nazw ulic. Polscy pisarze i poeci na początekRemigiusz Koziński42
- ArtykułyOgromny dom pełen książek wystawiony na sprzedaż w Anglii. Trzeba za niego zapłacić fortunęAnna Sierant17
Popularne wyszukiwania
Polecamy
Stanisław Dziwisz
Znany jako: kard. Stanisław DziwiszZnany jako: kard. Stanisław Dziwisz
8
4,5/10
Pisze książki: literatura piękna, biografia, autobiografia, pamiętnik, biznes, finanse, albumy, religia, sport
Urodzony: 27.04.1939
Polski biskup rzymskokatolicki, doktor teologii, arcybiskup metropolita krakowski od 2005, kardynał prezbiter od 2006.
4,5/10średnia ocena książek autora
773 przeczytało książki autora
177 chce przeczytać książki autora
4fanów autora
Zostań fanem autoraSprawdź, czy Twoi znajomi też czytają książki autora - dołącz do nas
Książki i czasopisma
- Wszystkie
- Książki
- Czasopisma
Wszystko zostało wam powierzone. Rozmowy z Yves Semen. Autobiografia niezwykłego szefa przedsiębiorstwa
Stanisław Dziwisz, Yves Semen
6,0 z 3 ocen
6 czytelników 0 opinii
2010
Bracia odnalezieni. Dialog katolicko-żydowski.
Stanisław Dziwisz, David Rosen
2,7 z 3 ocen
4 czytelników 0 opinii
2009
Świadectwo. W rozmowie z Gian Franco Svidercoschim
Stanisław Dziwisz
6,8 z 468 ocen
852 czytelników 37 opinii
2007
Najnowsze opinie o książkach autora
Świadectwo. W rozmowie z Gian Franco Svidercoschim Stanisław Dziwisz
6,8
Rzecz dotyczy oczywiście papieża Jana Pawła II i jest rozbudowaną laurką dla tej niewątpliwie wybitnej postaci, obejmującą jego posługę w roli metropolity krakowskiego i pontyfikat. Nie piszę „niewątpliwie wybitnej” dla samego frazesu - jednym z kilku plusów tej lektury jest uzmysłowienie sobie, za jaką przemianą wizerunku papieża i funkcjonowania kościoła rzymskokatolickiego stał Karol Wojtyła, jak również jaką rolę w życiu społecznym PRL pełnił organizowany i wspierany przez niego Kościół.
Faktem jest, że idee Soboru Watykańskiego II, tj. uwspółcześnienie i wyjście Kościoła do zwykłych ludzi, poza sztywne ramy ceremoniału i społecznej hierarchii, zaczął wdrażać na poważnie dopiero Jan Paweł II. Należy zdać sobie sprawę, że był to pierwszy papież medialny, podróżujący po świecie w nieznanej dotąd skali i tak otwarty na inne religie, ze szczególnym uwzględnieniem judaizmu i prawosławia. Do indywidualnej oceny jest obosieczny efekt tego zabiegu, tj. postępująca ateizacja społeczeństw wcześniej uznawanych za katolickie, dla których konserwatywny fundament kościoła zapewniał przeciwwagę dla idei modernizmu i globalnego „rozmywania” wartości.
Choć książka aż kipi od słów uwielbienia dla Papieża i świadczy o swoistej megalomanii kard. Dziwisza w odniesieniu do roli Kościoła w historii świata – co przejawia się zwłaszcza w jego opiniach o stosunku władz PRL i Kremla do kościoła w Polsce i Watykanu, rzekomo niemal panicznie bojaźliwego i schizofrenicznego – nie można odmówić jej pewnej wartości historiograficznej. Wsparcia Kościoła dla społeczeństwa nie sposób zawęzić w tamtym okresie do kazań z ambony i symbolicznych gestów, wspomnienia Dziwisza malują obraz Kościoła żywego, aktywnego, autorytetu i obrońcy praw i godności ludzkich, Kościoła potrzebnego i odpowiadającego na potrzeby narodu. Z przytoczonych treści listów i rozmów emanuje niezwykły wręcz upór i konsekwencja w dążeniu do dialogu, czy to z władzami, czy strajkującymi i rodzącą się opozycją. Zaryzykowałbym stwierdzenie, że to właśnie wieloletnie wbijanie do głów Polaków ustami Karola Wojtyły idei pokojowych rozmów zadecydowało o takiej, a nie innej strategii i etosie Solidarności. Nie zaryzykowałbym stwierdzenia, jakoby Kościół był prawdziwą nemezis PZPR i całego Związku Radzieckiego, czy spędzał sen z powiek Gierka i Breżniewa, jak najwyraźniej chce to widzieć kard. Dziwisz.
Innym nieoczywistym atutem tej książki jest pewien niewielki wgląd w życie hierarchów kościelnych, z uwzględnieniem obowiązków, planu dnia i relacji z innymi ludźmi. Dni przepełnione rytuałami i modlitwą, ciągła praca, spotkania z wiernymi i "kolegami po fachu", bez możliwości odwołania czy utyskiwań. Wzajemne stosunki między dorosłymi mężczyznami tak serdeczne i czułe, że wręcz czułostkowe, pozwalają zadumać się nad całkowitą odmiennością ich postrzegania drugiego człowieka. Czy takie przepełnienie miłością może być na serio? Czy tak różny sposób myślenia wynosi się ze szczególnej formy edukacji, jaką jest seminarium duchowne, czy pracy i sposobu życia, jakie przewiduje posługa kapłańska? Czy na duchownych można w ogóle patrzeć przez ten sam pryzmat co na świeckich? Ta książka nie próbuje odpowiadać na to pytanie, ale jak widać może skłaniać do tego typu refleksji ;)
Świadectwo. W rozmowie z Gian Franco Svidercoschim Stanisław Dziwisz
6,8
Sama nie sięgnęłabym po tę książkę, ale dostałam ją od chrzestnej jako prezent z okazji bierzmowania. Nie bardzo mnie interesuje taka tematyka, nawet jeśli opowiada o tak wielkim Polaku jakim niewątpliwe był Jan Paweł II.
Książka jest opowieścią kard. Stanisława Dziwisza i Gian Franco Svidercochiego. Opowieść jest podzielona na dwie części. Pierwsza obejmuje okres polski, a druga okres pontyfikatu Jana Pawła II.
Pierwsza część zaczyna się od przedstawienia przez kard. Dziwisza i Svidercochiego dzieciństwa i młodości Dziwisza, które przypadały na okres II wojny światowej i lata powojenne. W tej części autorzy opowiadają również jak wyglądała praca z wtedy jeszcze arcybiskupem Wojtyłą, o jego naukach, a także o sytuacji Kościoła w komunistycznej Polsce.
Druga część opowiada o 27 latach pontyfikatu Jana Pawła II. Mamy opis jego pielgrzymek (m.in. tej do Nikaragui, gdzie nie został entuzjastycznie przyjęty),jego nauk, wizji Kościoła, jest również rozdział poświęcony opisowi zwykłego dnia Papieża, reakcji na najważniejsze wydarzenia w Polsce i na Świecie.
Książkę oceniam jako bardzo dobrą. Opowiada bardzo ciekawie o Janie Pawle II, zawiera informacje, których nie dowiemy się z filmów czy informacji medialnych dotyczących Jana Pawła II. Książka godna polecenia