No nie mogłam się powstrzymać. Tak leżała i czekała więc postanowiłam, że połączę dwie w całość. I dobrze. Nie żebym czuła jakiś niedosyt po Martwym Jeziorze, ale okazało się, że książki te bardzo zgrabnie się łączą i nie ma nic niebezpiecznego w tym, aby czytać dwie książki tego samego autora jedna po drugiej.
Czy ten rudy kot to pies? to kontynuacja opowieści o życiu dwóch młodych dziewczyn -Beaty i Ulki. Współlokatorki przeżywały pewne perypetie w pierwszej części. Dokładnie mieliśmy okazje poznać los Beaty i jej zagmatwaną przeszłość, która przeniosła się na kiepskie relacje z rodziną. Ponieważ sprawa nie do końca została rozwiązana, przyszedł czas na wyjaśnienia.
W tej części jednak bohaterką jest Ulka. To ona wiedzie prym w opowieści. Jest zupełnie odmienna od Beaty, szalona, czasem nawet dość nieprawdopodobnie. Po rozstaniu z szefem i upokorzeniu w pracy postanawia opuścić na chwilę Polskę i wyjechać do Irlandii. Zapomnieć, pobyć z ludźmi, którzy jej nie znają. Niestety pewne okoliczności, pomyłki i zdarzenia spowodowały, że nie trafiła do Irlandii, ale pod Wrocław. I tam zaczynają się jej perypetie. Sytuacja w pewien sposób związana będzie też z problemami Beaty. No więcej nie chcę zdradzać.

Niestety muszę zarzucić coś książce. Motyw zamieszkania Ulki w domu Mariusza i Sławka jak dla mnie jest bardzo mocno naciągany! Nikt przy zdrowych zmysłach by się na to nie zgodził. Tak z mojej strony to potrzebowałam jeszcze paru stron wyjaśnienia tej sytuacji, jakiegoś większego zachwiania ze strony Ulki i chłopaków. A tutaj tak parę słów szantażu i wszyscy poszli spać. Cały ten motyw z jazda do Irlandii... ok Ulka jest roztrzepana, ale bez przesady.... chyba trochę za dużo w niej Ally McBeal! Pamiętajcie - Ally jest tylko jedna:)

Książkę czyta się jednym tchem, szybko bo jest zgrabnie napisana, nie ma zbędnych opisów, pozytywnie działa na wyobraźnie człowieka. Mamy okazję sami sobie dopowiedzieć większość rzeczy a to akurat doceniam w książkach. Niezbyt lubię, kiedy autor zdradza nam wszystko i traktuje czytelnika jak leniucha, któremu nie chcę się wyobraźni ruszyć. Olga Rudnicka tego nie robi! Pobudza do działania, skupienia i chwała jej za to. Historia ciekawa. Jak wspominałam, momentami wydaje się nierealna, ale dzięki temu jakoś przestałam utożsamiać główna bohaterkę z autorką. Dla przyjemności czytania - warto sięgnąć:)

No nie mogłam się powstrzymać. Tak leżała i czekała więc postanowiłam, że połączę dwie w całość. I dobrze. Nie żebym czuła jakiś niedosyt po Martwym Jeziorze, ale okazało się, że książki te bardzo zgrabnie się łączą i nie ma nic niebezpiecznego w tym, aby czytać dwie książki tego samego autora jedna po drugiej.
Czy ten rudy kot to pies? to kontynuacja opowieści o życiu...