Kolejna z niezbyt obszernych prac Russella, jednakże bardzo soczysta w treść i bogata w subtelne myśli. Mniej tu angielskiego humoru, więcej powagi i refleksji nad możliwością takiego urządzenia organizmu społecznego, który byłby wyzbyty, na ile to możliwe, z negatywnych cech natury ludzkiej.
Czy da się tak przebudować społeczeństwo, aby wartości, które głoszą rozliczne religie nie były tylko czczymi hasłami, podawanymi na użytek ubogich w duchu maluczkich, w celu uczynienia ich spokojnymi i powolnymi nielicznej garstce kasty kapłańskiej i możnych tego świata? Autor, mimo doskonałej znajomości historii, systemów filozoficznych, logiki, tej naukowej i tej rządzącej postępowaniem człowieka, jest optymistą w tej materii. Wprawdzie zauważa, że nawet w jego czasach "w Anglii posyła się do więzienia ludzi zarówno za niegodzenie się z religią chrześcijańską, jak i za przyjmowanie nauki Chrystusa" (co rodzi tylko pozornie sprzeczność, kiedy się zważy, że jeszcze stosunkowo niedawno można było mieć tam proces za bluźnierstwo, np. casus Monty Pythona; z kolei surowo karano również sprzeciw wobec uczestnictwie w działaniach wojennych lub propagowanie pacyfizmu, czego Russell osobiście doświadczył, a chociaż sam będąc niewierzący, był zarazem bardziej chrześcijański od większości chrześcijan),ale przypuszcza, że może to kiedyś ulec zmianie.
Kwestie religii i reformy jej zmurszałych instytucji stanowią spore wyzwanie dla myśliciela pragnącego lepszego jutra dla ludzkości. Stąd też Russell poświęca jej często więcej miejsca, niż ona na to zasługuje.
Drugą ważną sprawą jest potęga myśli. Łączą się te tematy z sobą nierozerwalnie, ponieważ tam gdzie racjonalna i wolna myśl zdobywa sobie więcej terenu, tam zazwyczaj zaczyna się proces odwrotu jej przeciwieństwa, czyli religii.
Czy istnieje możliwość budowy społeczeństwa opartego na racjonalności, bez jednoczesnego pozbawiania go religii? Nie jest to na pewno proste, ale nie niemożliwe. Wystarczy "tylko" usunąć to całe zło i okrucieństwo, jakie niosło za sobą zaprzeczenie pierwotnego ideału, a pozostawić to wszystko, co pozytywne i godne naśladowania, czyli miłosierdzie i szlachetność w stosunku do bliźniego. Czy da się to zrobić w praktyce? Wątpię w to bardziej niż nasz filozof. Nie mniej jednak wartość myśli, które mają przyczynić się do powszechnego szczęścia, musi być ogromna i w swej praktyce bezinteresowna. Wszakże "nikt nie może posiąść wielkiej wiedzy, jeśli nabycie jej nie jest dlań rozkoszą samą w sobie, niezależną od poczucia pożytku, jaki może być przy jej pomocy osiągnięty".
"Przebudowa społeczna" to odzwierciedlenie tej strony natury Russella, która, mniej chłodna i odwołująca się do surowych praw matematyki i logiki, nawołuje do zreformowania kondycji człowieka, a przez to lepszego zorganizowania zbiorowości w której on funkcjonuje. Może i jest to zbyt optymistyczne i marzycielskie, ale nawet najbardziej ścisły i racjonalny umysł ma prawo czasem popuścić trochę wodzy fantazji.

Kolejna z niezbyt obszernych prac Russella, jednakże bardzo soczysta w treść i bogata w subtelne myśli. Mniej tu angielskiego humoru, więcej powagi i refleksji nad możliwością takiego urządzenia organizmu społecznego, który byłby wyzbyty, na ile to możliwe, z negatywnych cech natury ludzkiej.
Czy da się tak przebudować społeczeństwo, aby wartości, które głoszą rozliczne...