"W imię czego on to robi?
Żeby życie w metrze dalej trwało?
Tak.
Żeby ma WOGNie dalej hodowali grzyby i świnie, i żeby żyli tam w spokoju jego ojczym i rodzina Żeńki, żeby nieznajomi mu ludzie znów osiedlili się na Aleksiejewskiej i na Ryżskiej, i żeby nie zamieirała niekończąca się handlowa krzątanina na Białoruskiej."

Książka jest naprawdę wybitna.
Przedstawia życie ludzi po wojnie nuklearnej, którzy muszą żyć w metrze, ponieważ powietrze jest zbyt skażone. Ale co to za życie? Nigdy nie zobaczyć nieba, słońca, roślin. Odżywiać się grzybami, szczurami. Całe dnie wpatrywać się tylko w ciemne korytarze, wypatrując niebezpieczeństwa. Świat w którym żyje ludzkość skurczył się do kilkukilometrowego moskiewskiego metra. Co najgorsze wizja Glukhovsky'ego wydaje się dość realna w niedalekiej przyszłości. Ludzie mogą doprowadzić do wyginięcia swojego gatunku. Również "po nas" mogą pojawić się mutanty, bardziej zaawansowany od nas gatunek, który będzie zdolny do życia w tym nowym skażonym świecie.
Historia Artema wciąga. Im dalej, tym ciekawiej. Nie brakuje też trafnych rozważań filozoficznych. Artem spotyka na swojej drodze różnych ludzi. Daje to zarys jak różni ludzie żyją wokół nas. Znajdziemy także Wyznawców Wielkiego Czerwia. Osobiście, ten rozdział spodobał mi się najbardziej. Artem kwestionuje zasady działania religii. Pewien inteligentny człowiek wymyślił irracjonalną religię i znalazł wyznawców ślepo w to wierzących, gotowych oddać życie w imię Wielkiego Czerwia, ponieważ dla nich nieznających życia po za metrem wydaje się to racjonalne.
Końcówka zaskakuje. Kompletnie się tego nie spodziewałam. Niewątpliwie, zapada głęboko w pamięć i skłania do rozmyślań.

"W imię czego on to robi?
Żeby życie w metrze dalej trwało?
Tak.
Żeby ma WOGNie dalej hodowali grzyby i świnie, i żeby żyli tam w spokoju jego ojczym i rodzina Żeńki, żeby nieznajomi mu ludzie znów osiedlili się na Aleksiejewskiej i na Ryżskiej, i żeby nie zamieirała niekończąca się handlowa krzątanina na Białoruskiej."

Książka jest naprawdę wybitna.
Przedstawia życie...