Aleksander Sołżenicyn jest zdecydowanie jednym z moich ulubionych pisarzy. Poprzez swoją bezkompromisową twórczość zyskał miano autora kultywującego tradycje wielkiej literatury rosyjskiej. W swoich dziełach nigdy nie idealizował tego co widział, słyszał czy też przeżył – czy to w łagrach, czy to podczas pobytu w szpitalu onkologicznym. Należy do wąskiego grona twórców, którzy nigdy nie zakłamywali rzeczywistości.

Pomimo tematu, jaki został poruszony w „Oddziale chorych na raka”, książkę czyta się niezwykle dobrze. Zawiera bowiem wiele bardzo mądrych przemyśleń, które na długo zapadają w pamięć. Właśnie to w twórczości Sołżenicyna podoba mi się najbardziej – on nigdy nie pisze o tzw. „niczym”, nie przywołuje „oczywistych oczywistości”. Ta literatura zmusza do myślenia, pozostaje z czytelnikiem na bardzo długo.

Na świecie w każdym społeczeństwie żyją ludzie, jak to napisał George Orwell, równi i równiejsi – tak było, jest i będzie. Istnieją jednak rzeczy i wartości, których za pieniądze kupić nie można, nie dostaniemy ich także dzięki naszej pozycji społecznej. Zalicza się do nich zdrowie. W szpitalu onkologicznym spotkać można cały przekrój społeczeństwa. Ludzi najbogatszych, uprzywilejowanych, jak i tych prostych, dzieci kołchoźników, czy też byłych więźniów łagrów. W obliczu choroby każdy z nich staje się taki sam – za wszelką cenę pragnie przedłużyć życie, które zaczyna mu uciekać. Każdy z nich robi to na swój sposób. W obliczu takiej scenerii Sołżenicyn kreśli wielowymiarowe portrety obywateli ZSRR. Opisuje między innymi wielkiego pana, który okazuje się szczurem zepsutym do szpiku kości oraz zesłańca z łagrów o niezwykle mądrym i pięknym wnętrzu. Tutaj nic nie jest jednowymiarowe i jednoznaczne.

„Oddział chorych na raka” odczytywać można jako alegorię państwa totalitarnego, to teza niepodważalna, ale według mnie odczytywać można także w sposób dosłowny, nie doszukując się drugiego dna. Tak czy inaczej, każdy z tego dzieła wyniesie coś dla siebie.

Jest to utwór niezwykły.

Aleksander Sołżenicyn jest zdecydowanie jednym z moich ulubionych pisarzy. Poprzez swoją bezkompromisową twórczość zyskał miano autora kultywującego tradycje wielkiej literatury rosyjskiej. W swoich dziełach nigdy nie idealizował tego co widział, słyszał czy też przeżył – czy to w łagrach, czy to podczas pobytu w szpitalu onkologicznym. Należy do wąskiego grona twórców,...