"Najpierw była ta straszna noc z krokodylem. Potem wydarzyła się cała reszta,a na koniec niebezpieczna wyprawa na Górę Trzech Grot i to, co przytrafiło się wilczkowi."

Przyznaję, że jest to pierwsza książka szwedzkiego autora, która trafiła w moje ręce. Słyszałam sporo o jego prozie dla dorosłych, ale nie miałam okazji nic przeczytać. Postanowiłam zacząć na opak - od książki dla dzieci.

Aby pomóc sześcioletniej Minie pozbyć się koszmarów, dziadek zabiera ją, jej siostrę Moę oraz kuzynów Markusa i Idę na wyprawę na Górę Trzech Grot. Po drodze dzieci wraz z opiekunem przeżywają wiele przygód, spotykają wilki i borykają się z kłusownikami. Pierwsze, co przyszło mi do głowy po przeczytaniu opisu, to pytanie, czy to na pewno jest powieść dla młodszych czytelników? A jeśli tak, to w jakim wieku?

Moje wątpliwości rozwiały się, gdy zagłębiłam się w lekturze. Chociaż książka została napisana w narracji trzecioosobowej, ukazane wydarzenia przedstawione są z perspektywy dziecka - sześcioletniej Miny. Cała historia rozpoczyna się od złego snu, w którym krokodyl ugryzł ją w pośladek. Przerażona dziewczynka szuka pomocy u rodziców, ale ci są ciągle zbyt zajęci lub zbyt zmęczeni, by potraktować jej problem z należytą powagą. Na szczęście na wysokości zadania staje dziadek, który zabiera Minę wraz z rodzeństwem w tajemniczą wyprawę na Górę Trzech Grot. Cóż, po takiej przygodzie żaden zły sen już nie będzie im już straszny.

Opowieść jest na swój sposób dziecięco naiwna, ale też dostarcza nam dużej dawki niepokoju. Od początku wiemy, że coś się wydarzy i to "coś" będzie nie tylko przygodą, ale przygodą dość niebezpieczną. Obawa o losy bohaterów wzrasta zdanie po zdaniu i chociaż jesteśmy mniej więcej w stanie przewidzieć, co się wydarzy, to jednak z każdą przeczytaną stroną niepokój wzrasta. Niemal do samego końca trwamy w napięciu, jednocześnie chłonąc niesamowite przygody i zastanawiając się, co ja bym zrobił/zrobiła na miejscu bohaterów.

"Góra Trzech Grot" przeznaczona jest dla odbiorcy w wieku 8 - 11 lat, chociaż myślę, że również dorosły czytelnik znajdzie w niej coś dla siebie. Na uwagę zasługuje świetnie poprowadzona narracja i język. Dzieci, opisane przez Enquista, są na swój sposób naiwne, ale też ponadprzeciętnie dojrzałe i odważne. Widzą i rozumieją, co się wokół nich dzieje i potrafią podejmować świadome decyzje. Natomiast największym zaskoczeniem była dla mnie postać dziadka, który – jako dorosły – powinien wykazać się większą rozwagą, a tymczasem to właśnie on okazuje się najbardziej lekkomyślny.

Oprócz wartkiej akcji i warstwy językowej na uwagę zasługują też ilustracje Stiny Wirsén - na pozór oszczędne, ale przejmujące. Dodają powieści uroku, ale także odpowiedniej dozy niepewności. Jako całość, książka pozwala przyjrzeć się z bliska psychice i rozumowaniu młodego bohatera i ukazuje jego bogate przemyślenia. Dlatego polecam tę pozycję nie tylko dzieciom, ale też rodzicom. To piękna opowieść, która w pewnym stopniu uświadomiła mi, że trzeba bardziej wsłuchiwać się w to, co próbują nam przekazać najmłodsi. Bo o ile nie zawsze dysponują wystarczającym zasobem słów, by wyrazić swoje przemyślenia, wcale nie oznacza to, że ich wewnętrzny świat jest uboższy od świata dorosłych. Wręcz przeciwnie.

"Najpierw była ta straszna noc z krokodylem. Potem wydarzyła się cała reszta,a na koniec niebezpieczna wyprawa na Górę Trzech Grot i to, co przytrafiło się wilczkowi."

Przyznaję, że jest to pierwsza książka szwedzkiego autora, która trafiła w moje ręce. Słyszałam sporo o jego prozie dla dorosłych, ale nie miałam okazji nic przeczytać. Postanowiłam zacząć na opak - od...