Ta powieść spodobała się i moim synom, i mnie. Bardzo lubimy, kiedy się coś dzieje, a tutaj naprawdę działo się i to sporo.
Kiedy dziadek razem w czwórką wnucząt wyruszył w góry, nie spodziewał się, że tak źle sprawy się potoczą. Ale tego nikt i nigdy przewidzieć nie może! Podczas ich wspinaczki, mieli bliskie spotkanie z niedźwiedziem, z wilkami - to robi wrażenie na dzieciach. Bo przecież te zwierzęta są dzikie i niebezpieczne! A kiedy dziadek miał wypadek i nie mógł chodzić, podjął wielką, ważną i można by rzec, że niebezpieczną i nierozważną decyzję, która w rzeczywistości uratowała i dziadka i resztę jego wnucząt.
W tej książce możemy przeczytać o dziecięcym przełamywaniu lęków i strachów, o odwadze tych dzieci, ale i o odwadze zwierząt, no i o miłości. Warto sięgnąć z dzieckiem po taką lekturę.
http://zycnieumieracania.blogspot.com/2017/11/gora-trzech-grot-per-olov-enquist.html

Ta powieść spodobała się i moim synom, i mnie. Bardzo lubimy, kiedy się coś dzieje, a tutaj naprawdę działo się i to sporo.
Kiedy dziadek razem w czwórką wnucząt wyruszył w góry, nie spodziewał się, że tak źle sprawy się potoczą. Ale tego nikt i nigdy przewidzieć nie może! Podczas ich wspinaczki, mieli bliskie spotkanie z niedźwiedziem, z wilkami - to robi wrażenie na...

Mądra, zabawna historia o pewnej niebezpiecznej wyprawie. Jestem pod wrażeniem języka, który doskonale odzwierciedla dziecięcą perspektywę, także na różne "dorosłe" sprawy, w tym feminizm czy bycie pisarzem. Ładnie opowiada o mierzeniu się z własnymi lękami i ładnie uczy szacunku do natury i zwierząt.

Mądra, zabawna historia o pewnej niebezpiecznej wyprawie. Jestem pod wrażeniem języka, który doskonale odzwierciedla dziecięcą perspektywę, także na różne "dorosłe" sprawy, w tym feminizm czy bycie pisarzem. Ładnie opowiada o mierzeniu się z własnymi lękami i ładnie uczy szacunku do natury i zwierząt.

http://zacofany-w-lekturze.pl/2017/01/o-podstepnym-krokodylu-dziadku-i-wnukach-per-olov-enquist-grota-trzech-grot.html

http://zacofany-w-lekturze.pl/2017/01/o-podstepnym-krokodylu-dziadku-i-wnukach-per-olov-enquist-grota-trzech-grot.html

Piękna historia o odwadze i dojrzewaniu, które jest naszym udziałem codziennie, bez względu na wiek. Trochę baśniowa opowieść o zaufaniu zwierząt do ludzi i mało pocieszająca wizja zupełnie nieodpowiedzialnego dziadka czwórki maluchów.

Piękna historia o odwadze i dojrzewaniu, które jest naszym udziałem codziennie, bez względu na wiek. Trochę baśniowa opowieść o zaufaniu zwierząt do ludzi i mało pocieszająca wizja zupełnie nieodpowiedzialnego dziadka czwórki maluchów.

I o odwadze, i o odpowiedzialności, i o przezwyciężaniu własnych słabości, i o chęci przeżycia PRZYGODY z genialnym dziadkiem w roli głównej. Można!

I o odwadze, i o odpowiedzialności, i o przezwyciężaniu własnych słabości, i o chęci przeżycia PRZYGODY z genialnym dziadkiem w roli głównej. Można!

Człowiek nie wie, ile potrafi. Czyli jak literatura szwedzka uczy dzieci życia!

Wszystko zaczęło się od tego, że Minę ugryzł w pupę krokodyl i dziewczynka spotkała ludożerców. O, przepraszam! To było dawno, bo jakieś trzy tygodnie temu. Kto by o tym pamiętał? To należące już do przeszłości i mało istotne wydarzenie spowodowało, że dziadek zorganizował ekspedycję na Górę Trzech Grot. Nie był to najlepszy pomysł, ale jedno jest pewne – w trzy dni dzieci dojrzały i dowiedziały się, co trzeba robić w awaryjnej sytuacji.

Per Olov Enquist jest szwedzkim pisarzem, którego teksty skierowane były dotąd do dorosłego czytelnika. Góra Trzech Grot jest jego pierwszą książką dla dzieci. Nie jest to literatura dla najmłodszych. Polecam ją jednak do czytania kilkulatkom i nastolatkom, by uczyli się, jak należy pracować w grupie, zwłaszcza w ekstremalnych warunkach oraz by przekonali się, że mają w sobie więcej siły i sprytu, niż sobie to wyobrażają. Per Olov Enquist zaprasza swoich czytelników na wyprawę, która zmieni każdego.

(...)

Magdalena Żerek, www.czytamto.pl

Człowiek nie wie, ile potrafi. Czyli jak literatura szwedzka uczy dzieci życia!

Wszystko zaczęło się od tego, że Minę ugryzł w pupę krokodyl i dziewczynka spotkała ludożerców. O, przepraszam! To było dawno, bo jakieś trzy tygodnie temu. Kto by o tym pamiętał? To należące już do przeszłości i mało istotne wydarzenie spowodowało, że dziadek zorganizował ekspedycję na Górę...

P.O. Enquista znałam jedynie z twórczości dla dorosłych - przyznaję szczerze, że jego powieści były dla mnie zmorą jako obowiązkowe lektury podczas studiów. Jego debiutancka książka dla dzieci zupełnie mnie zaskoczyła. To piękna i oryginalna opowieść, która spodoba się zarówno młodszym, jak i starszym czytelnikom.

Dzieciom pewnie spodoba się narracja pisana z perspektywy wielkodusznej i bystrej dziewczynki oraz jej zmagania z tym, jak dorośli mają w zwyczaju zbywać jej dylematy krótkim "spróbuj zrozumieć". Pokochają też pewnie mądre i wrażliwe zwierzęta, które w tej powieści są tak ważne jak ludzie. Niesamowite przygody dziadka i gromadki wnuków na pewno dostarczą wypieków na twarzy.

Dorośli powinni docenić powagę pytania, które samo nasuwa się przy lekturze "Góry Trzech Grot": czy to dzikie zwierzęta są naprawdę najniebezpieczniejszymi stworzeniami, które można spotkać w lesie (mnie ta tematyka od razu przypomniała dyskusje, które toczą między sobą szwedzcy politycy). Pewnie uśmiechną się za każdym razem, kiedy autor puści do nich oko - jak na przykład wtedy, kiedy dziadek wyjaśnia, co to znaczy, że jego żona jest feministką. Polskiemu dorosłemu czytelnikowi może umknąć kilka momentów, które przemówią do czytelnika szwedzkiego, jak na przykład subtelne przemycenie cytatu z Olofa Palme czy fakt, że dziadek z ilustracji Stiny Wirsén jest niezwykle podobny do samego autora (książka jest zresztą opisana jako "prawdziwa historia").

Mnie część graficzna "Góry Trzech Grot" nie przypadła do gustu. Nie przepadam ogólnie za kreską Wirsén, jej ilustracje często wydają mi się raczej złowieszcze i niepokojące. Niezbyt atrakcyjna wydaje mi się też okładka książki (taka sama jest w oryginalnym, szwedzkim wydaniu).

Polecam tę książkę odważnym rodzicom, którzy nie boją się podsunąć swoim pociechom lektur o pokonywaniu strachu i historii o odważnych dzieciach, przeżywających przygody tak niesamowite i niebezpieczne, że mogą się skończyć tragedią. Pamiętajcie, że już niedługo Mikołajki!

Więcej na: http://szwecjoblog.pl/2015/11/gora-trzech-grot-dla-dzieci-i-dorosych.html

P.O. Enquista znałam jedynie z twórczości dla dorosłych - przyznaję szczerze, że jego powieści były dla mnie zmorą jako obowiązkowe lektury podczas studiów. Jego debiutancka książka dla dzieci zupełnie mnie zaskoczyła. To piękna i oryginalna opowieść, która spodoba się zarówno młodszym, jak i starszym czytelnikom.

Dzieciom pewnie spodoba się narracja pisana z perspektywy...

To powieść przygodowa z dużą dawką humoru. O pokonywaniu siebie, przekraczaniu własnych lęków i granic. Trochę szaleństwa w codziennym życiu, trochę fascynacji światem, wyjścia z domu, dostrzeżenia piękna gór, przyrody, zwierząt. Przeżycie niezapomnianych chwil, przemiana życiowa, złamane schematy, pokonane strachy.

To powieść przygodowa z dużą dawką humoru. O pokonywaniu siebie, przekraczaniu własnych lęków i granic. Trochę szaleństwa w codziennym życiu, trochę fascynacji światem, wyjścia z domu, dostrzeżenia piękna gór, przyrody, zwierząt. Przeżycie niezapomnianych chwil, przemiana życiowa, złamane schematy, pokonane strachy.

"Najpierw była ta straszna noc z krokodylem. Potem wydarzyła się cała reszta,a na koniec niebezpieczna wyprawa na Górę Trzech Grot i to, co przytrafiło się wilczkowi."

Przyznaję, że jest to pierwsza książka szwedzkiego autora, która trafiła w moje ręce. Słyszałam sporo o jego prozie dla dorosłych, ale nie miałam okazji nic przeczytać. Postanowiłam zacząć na opak - od książki dla dzieci.

Aby pomóc sześcioletniej Minie pozbyć się koszmarów, dziadek zabiera ją, jej siostrę Moę oraz kuzynów Markusa i Idę na wyprawę na Górę Trzech Grot. Po drodze dzieci wraz z opiekunem przeżywają wiele przygód, spotykają wilki i borykają się z kłusownikami. Pierwsze, co przyszło mi do głowy po przeczytaniu opisu, to pytanie, czy to na pewno jest powieść dla młodszych czytelników? A jeśli tak, to w jakim wieku?

Moje wątpliwości rozwiały się, gdy zagłębiłam się w lekturze. Chociaż książka została napisana w narracji trzecioosobowej, ukazane wydarzenia przedstawione są z perspektywy dziecka - sześcioletniej Miny. Cała historia rozpoczyna się od złego snu, w którym krokodyl ugryzł ją w pośladek. Przerażona dziewczynka szuka pomocy u rodziców, ale ci są ciągle zbyt zajęci lub zbyt zmęczeni, by potraktować jej problem z należytą powagą. Na szczęście na wysokości zadania staje dziadek, który zabiera Minę wraz z rodzeństwem w tajemniczą wyprawę na Górę Trzech Grot. Cóż, po takiej przygodzie żaden zły sen już nie będzie im już straszny.

Opowieść jest na swój sposób dziecięco naiwna, ale też dostarcza nam dużej dawki niepokoju. Od początku wiemy, że coś się wydarzy i to "coś" będzie nie tylko przygodą, ale przygodą dość niebezpieczną. Obawa o losy bohaterów wzrasta zdanie po zdaniu i chociaż jesteśmy mniej więcej w stanie przewidzieć, co się wydarzy, to jednak z każdą przeczytaną stroną niepokój wzrasta. Niemal do samego końca trwamy w napięciu, jednocześnie chłonąc niesamowite przygody i zastanawiając się, co ja bym zrobił/zrobiła na miejscu bohaterów.

"Góra Trzech Grot" przeznaczona jest dla odbiorcy w wieku 8 - 11 lat, chociaż myślę, że również dorosły czytelnik znajdzie w niej coś dla siebie. Na uwagę zasługuje świetnie poprowadzona narracja i język. Dzieci, opisane przez Enquista, są na swój sposób naiwne, ale też ponadprzeciętnie dojrzałe i odważne. Widzą i rozumieją, co się wokół nich dzieje i potrafią podejmować świadome decyzje. Natomiast największym zaskoczeniem była dla mnie postać dziadka, który – jako dorosły – powinien wykazać się większą rozwagą, a tymczasem to właśnie on okazuje się najbardziej lekkomyślny.

Oprócz wartkiej akcji i warstwy językowej na uwagę zasługują też ilustracje Stiny Wirsén - na pozór oszczędne, ale przejmujące. Dodają powieści uroku, ale także odpowiedniej dozy niepewności. Jako całość, książka pozwala przyjrzeć się z bliska psychice i rozumowaniu młodego bohatera i ukazuje jego bogate przemyślenia. Dlatego polecam tę pozycję nie tylko dzieciom, ale też rodzicom. To piękna opowieść, która w pewnym stopniu uświadomiła mi, że trzeba bardziej wsłuchiwać się w to, co próbują nam przekazać najmłodsi. Bo o ile nie zawsze dysponują wystarczającym zasobem słów, by wyrazić swoje przemyślenia, wcale nie oznacza to, że ich wewnętrzny świat jest uboższy od świata dorosłych. Wręcz przeciwnie.

"Najpierw była ta straszna noc z krokodylem. Potem wydarzyła się cała reszta,a na koniec niebezpieczna wyprawa na Górę Trzech Grot i to, co przytrafiło się wilczkowi."

Przyznaję, że jest to pierwsza książka szwedzkiego autora, która trafiła w moje ręce. Słyszałam sporo o jego prozie dla dorosłych, ale nie miałam okazji nic przeczytać. Postanowiłam zacząć na opak - od...