Sporo się ta książka na mnie naczekała, ale gdy już po nią sięgnęłam, to trudno było mi się oderwać od lektury.

"Mały wielki człowiek" to nie tylko historia Jacka Crabba, porwanego i wychowywanego przez Indian, lecz także panoramiczne spojrzenie na dziewiętnastowieczną Amerykę.
Tytułowy bohater wspomina swoje losy z perspektywy bardzo starego, liczącego ponad sto lat człowieka, ale również opisuje historię Dzikiego Zachodu, codzienne życie osadników na tych terenach, a przede wszystkim walkę między amerykańskimi żołnierzami i Indianami.
Mimo iż narrator mówi o tym wszystkim stylem przepełnionym czarnym humorem, trudno nie zwrócić uwagi na fakt, że wojna białych z czerwonymi tak naprawdę była rzezią i ludobójstwem.

Dużym plusem są wyraziste, barwne postacie, z których każda ma jakąś ciekawą historię. Jack Crabb snuje swoją opowieść z przymrużeniem oka, bywa sardoniczny, a nawet grubiański, jednak jest też doskonałym obserwatorem i umie skupić się na ludzkich dramatach, radościach, smutkach...

Kolejną zaletą jest bardzo dobrze ukazane tło historyczne - obok bohaterów fikcyjnych występują postacie autentyczne, podobnie jest z wydarzeniami.

Czytało mi się tę powieść z ogromną przyjemnością. Wciągnęła mnie akcja pełna niespodziewanych zwrotów, spodobał mi się też styl i język oraz świetnie oddany klimat dziewiętnastowiecznej Ameryki, który obala mity na temat honorowych Indian, dzielnych kowbojów, szlachetnych żołnierzy i odważnych osadników.

Polecam z czystym sumieniem!

Sporo się ta książka na mnie naczekała, ale gdy już po nią sięgnęłam, to trudno było mi się oderwać od lektury.

"Mały wielki człowiek" to nie tylko historia Jacka Crabba, porwanego i wychowywanego przez Indian, lecz także panoramiczne spojrzenie na dziewiętnastowieczną Amerykę.
Tytułowy bohater wspomina swoje losy z perspektywy bardzo starego, liczącego ponad sto lat...