Samogon. Gonicha. Szaber. Cygańskie wróżby. Niemieckie klątwy. Łomot historii. Umęczeni, zmaltretowani ludzie. Zabobony. Odmieńcy. Palce pożółkłe od papierosów. Samosądy. Kołtuństwo. Mściwość. Ułańska fantazja. Koń czyli Pies. Pies czyli Koń. Trzeszczący telewizor. Zapach tłustego rosołu. Podpite Michały. Zawsze pod górę. Podpłomyki, kiełbasa, świniobicie. Rdza. Pijany cham na poduszce obok. Jacek i Agatka. Gąska Balbinka. Koszmary senne. Boże Narodzenie pod znakiem zapachu pomarańczy. Wujostwo w Ameryce. Kanapki z metką. Samochód na talon. Sążniste mężowskie ciosy; rozdawane czule, bo z miłości. Ciągłe widmo "finansowej niepełnosprawności". Nadzieja że dziś będzie inne niż wczoraj. Klątwa. Fatum. Zły los. "Szare łany blokowisk". Dynastia. Pstrokacizna dresów. Legginsy w lamparcie cętki. Flanelowe kamizelki wkładane w spodnie. Ogorzali mężczyźni bez zębów i konkretnego wieku. Płyty CD wypalane hurtowo na domowych nagrywarkach. Codzienne przyklejanie się do życia. Pijackie noce. Pijackie trele. Mrzonki. Marzenia. Rozterki. Wątpliwości. Codziennie to samo gówno. Nieistnienie. Rowy. Osty. Pola. Słupy telegraficzne. Znicze. Wódka. Kurwy. Zaszczane klatki schodowe. Miliony osobo-godzin, osobo-lat, żyć i pół-żyć wywalonych w błoto. Satyra. Groteska. Żałobny nokturn. Ukłon w stronę korzeni. Rozrachunek z demonami. Morze rozmytego. Wieczny dygot. Wieczna szarpanina. Wieczne rozbabranie i zagracenie. Przetrącone plany. Utracone. Przepite. Umarłe. Wypuszczone z rąk. Pasmo walk, udręk, wyrzeczeń. I tak od lat wypełnia się los. Wszyscy są naznaczeni.

Śmieszne. Straszne. Smutne. Znajome.
Niby polskie, choć może raczej demo-ludowe.
Bolesne, choć "może to rzeczywiście najzwyklejsza rzecz na świecie...".

Przystępując do lektury nie miałem pojęcia czego się spodziewać. Całkiem świadomie zrezygnowałem z zaznajamiania się z jakimikolwiek recenzjami, notkami redakcyjnymi, sloganami marketingowymi, próbami kategoryzacji. Nie miałem żadnych oczekiwań, a mówiąc bardziej precyzyjnie, z racji wszechobecnej kampanii reklamowej, miałem bardzo, bardzo niskie oczekiwania. Spodziewałem się zupełnie innych treści w szczególności przereklamowanych, miałkich konstatacji traktujących o jałowej egzystencji współczesnych trzydziestolatków uwięzionych przez szwajcarskiego franka, zmagających się permanentnie z niską samooceną, brakiem poczucia tożsamości, z tożsamością płciową, etniczną, garderobianą, serwisowo-społecznościową, itede, itepe włącznie. Szczęśliwie pozory zmyliły, a "Dygot" okazał się być jak najbardziej pozytywnym zaskoczeniem.

Można próbować bawić się w próby jego kategoryzacji, że taki naturalistyczny, realistyczny, brutalistyczny, poetycki, oniryczny, surrealistyczny, liryczny, można go porównywać z dziesiątkami innych twórczości, tylko właściwie po co... Od której strony by go nie ugryźć, wydaje się przede wszystkim mocno eklektyczny; specyficzny w pozytywnym tego słowa znaczeniu; intrygujący; choć ociera się o czytadło, to trzyma w garści i ciągnie za rękaw. Pozostawia w zadumie i z ciarkami na plecach. Zapada w pamięć. Może być ucieczką lub powrotem, prowokacją lub reportażem, pamfletem lub apoteozą. Proponuję nie nastawiać się na nic konkretnego, otworzyć się na nowe i dać się ponieść niedookreślonemu.

Samogon. Gonicha. Szaber. Cygańskie wróżby. Niemieckie klątwy. Łomot historii. Umęczeni, zmaltretowani ludzie. Zabobony. Odmieńcy. Palce pożółkłe od papierosów. Samosądy. Kołtuństwo. Mściwość. Ułańska fantazja. Koń czyli Pies. Pies czyli Koń. Trzeszczący telewizor. Zapach tłustego rosołu. Podpite Michały. Zawsze pod górę. Podpłomyki, kiełbasa, świniobicie. Rdza. Pijany cham...