Parszywa ropucha.'
Jednocześnie dziś ,tak jak w czasach autorki ,nic nie przestało być aktualne z tego co zostało przedstawione.
Nawet lepiej-dziś niejeden powie ,że to zaradna kobieta była

Parszywa ropucha.'
Jednocześnie dziś ,tak jak w czasach autorki ,nic nie przestało być aktualne z tego co zostało przedstawione.
Nawet lepiej-dziś niejeden powie ,że to zaradna kobieta była

Świetnie się zapowiada ta menażeria ludzka. Próbka w postaci Żabusi przewrotna.

Świetnie się zapowiada ta menażeria ludzka. Próbka w postaci Żabusi przewrotna.

https://vod.tvp.pl/video/zabusia,zabusia,35304708

https://vod.tvp.pl/video/zabusia,zabusia,35304708

Mąż bohaterki toleruje kłamstwa swojej żony.

Mąż bohaterki toleruje kłamstwa swojej żony.

Postacie nie są tak ciekawe, jak w Moralności Pani Dulskiej, ale Ich proste i liniowe archetypy dają fajny i przejrzysty obraz całej afery. Wydźwięk utworu jest podobny do najsłynniejszego dzieła Gabrieli Zapolskiej - krytyka mieszczaństwa. Finał w fajny sposób pokazuje próbę odpowiedzi na zło, podjęcia reakcji. Końcówka mimo wszystko nie rozczarowuje i można wyciągnąć z niej głębsze wnioski. Całość, dopełniona gorzkim humorem, daje kawał dobrej zabawy i jest niczego sobie dramatem.

Postacie nie są tak ciekawe, jak w Moralności Pani Dulskiej, ale Ich proste i liniowe archetypy dają fajny i przejrzysty obraz całej afery. Wydźwięk utworu jest podobny do najsłynniejszego dzieła Gabrieli Zapolskiej - krytyka mieszczaństwa. Finał w fajny sposób pokazuje próbę odpowiedzi na zło, podjęcia reakcji. Końcówka mimo wszystko nie rozczarowuje i można wyciągnąć z...

"Pójdę nauczyć się kłamać, to i mnie będzie wesoło " - mówi Maria, chyba jedyna osoba dramatu obdarzona kręgosłupem moralnym i rozumem. Chciała pozwolić prawdzie wygrać, jednak w konfrontacji z towarzystwem, które żyje w obłudzie, jej szlachetne pobudki zostały zmiażdżone.
Skoro wszystkim jest dobrze żyć w zakłamaniu, to po cóż to zmieniać? To takie życiowe, że płytcy ludzie są szczęśliwi żyjąc swym wstrętnym życiem, a ludzie prawi cierpią przez ich błędy.

"Pójdę nauczyć się kłamać, to i mnie będzie wesoło " - mówi Maria, chyba jedyna osoba dramatu obdarzona kręgosłupem moralnym i rozumem. Chciała pozwolić prawdzie wygrać, jednak w konfrontacji z towarzystwem, które żyje w obłudzie, jej szlachetne pobudki zostały zmiażdżone.
Skoro wszystkim jest dobrze żyć w zakłamaniu, to po cóż to zmieniać? To takie życiowe, że płytcy...

Dobra

Dobra

Po przeczytaniu "Moralności pani Dulskiej", poszedłem za ciosem i zabrałem się za "Żabusię". Tak samo jak w pierwszym dramacie dostałem dużo humoru oraz piaskiem po oczach. Mocna przygana mieszczańskich przywar, wyraziste postacie ( Bartnickim chciałem potrząsnąć aby przejrzał na oczy, a główną bohaterkę posłać do wszystkich diabłów jednocześnie podziwiając jej bezczelność) sprawiają, że to dobry dramat. Spodziewałem się innego zakończenia ale nie jestem rozczarowany.

Po przeczytaniu "Moralności pani Dulskiej", poszedłem za ciosem i zabrałem się za "Żabusię". Tak samo jak w pierwszym dramacie dostałem dużo humoru oraz piaskiem po oczach. Mocna przygana mieszczańskich przywar, wyraziste postacie ( Bartnickim chciałem potrząsnąć aby przejrzał na oczy, a główną bohaterkę posłać do wszystkich diabłów jednocześnie podziwiając jej bezczelność)...

Moim zdaniem 'Żabusia' to dobry dramat Zapolskiej. Pojawia się ulubiony temat autorki, czyli obłuda filistrów, ale daleko jej do 'Moralności pani Dulskiej', niestety... I to zakończenie - historia tak dobrze skonstruowana, a sam koniec wpisany na siłę, aby mieć odpowiedni efekt. To mnie najbardziej zawiodło, czyli brak wyraźnego ciągu przyczynowo-skutkowego. Chyba Zapolska spoczęła na laurach po sukcesie Dulskiej.

Moim zdaniem 'Żabusia' to dobry dramat Zapolskiej. Pojawia się ulubiony temat autorki, czyli obłuda filistrów, ale daleko jej do 'Moralności pani Dulskiej', niestety... I to zakończenie - historia tak dobrze skonstruowana, a sam koniec wpisany na siłę, aby mieć odpowiedni efekt. To mnie najbardziej zawiodło, czyli brak wyraźnego ciągu przyczynowo-skutkowego. Chyba Zapolska...

Ten malutki dramat bardzo pozytywnie mnie zaskoczył. Jest dobrze napisany, czyta się go lekko, pojawia się humor i napięcie. Zestawienie dwóch przeciwieństw: Żabusi, hedonistki, która nie martwi się zbytnio moralnością swojego postępowania i Marii - idealistki kierującej się sumieniem, gardzącej obłudą.
Zapolska stawia nam odwieczne pytanie: co ma większą wartość - szczęście czy poznanie prawdy?
Jeżeli wybierzecie szczęście - to będzie dla Was całkiem śmieszna komedia o ciapowatym mężu i jego sprytnej żonie.
Jeżeli prawdę - przeczytacie tragedię z bardzo gorzkim morałem, wypowiedzianym przez Marię: "Pójdę się nauczyć kłamać! - to i mnie będzie wesoło...".

Ten malutki dramat bardzo pozytywnie mnie zaskoczył. Jest dobrze napisany, czyta się go lekko, pojawia się humor i napięcie. Zestawienie dwóch przeciwieństw: Żabusi, hedonistki, która nie martwi się zbytnio moralnością swojego postępowania i Marii - idealistki kierującej się sumieniem, gardzącej obłudą.
Zapolska stawia nam odwieczne pytanie: co ma większą wartość -...