"Próbowałem pisać historię swojego życia. Zrozumiałem w końcu, że fabuła nie jest taka ważna. Najważniejsi są bohaterowie."

Uwielbiam takie książki - lekkie jak piórko, ale też z nutką melancholii... Pełne ciepła, romantyzmu i czułości. Nastrojowe i magiczne. Pełne marzeń i nadziei. I wiary w to, że gdzieś tam we wszechświecie istnieje nasza bratnia dusza, która zaakceptuje nas ze wszystkimi naszymi wadami, dziwactwami. Pokocha nas takimi, jakimi jesteśmy, nawet jeśli daleko nam do doskonałości...

Lily i Dash znają się tylko z czerwonego notatnika - i oboje mają wrażenie, że dzięki niemu znają się bardzo dobrze. Może łatwiej odsłonić się przed kimś, kogo nigdy się nie spotkało? Może łatwiej opisać siebie - swoje lęki, rozczarowania, pragnienia - na stronach notesu, niż niż realnej osobie twarzą w twarz?

Lily i Dash chcą się w końcu spotkać, ale boją się, że rzeczywistość już nie będzie taka magiczna i urocza, a oni sami staną się dla siebie tylko rozczarowaniem i porażką...

Przyznaję, że zauroczyła mnie ta powieść - swoim ciepłem, humorem, przemiłymi postaciami, którym naprawdę życzy się, by ich pokrewieństwo dusz i wzajemne zrozumienie okazało się prawdziwe... Kto z nas nie chciałby przeżyć takiej historii? Kto nie chciałby znaleźć na półce w księgarni czerwonego notatnika, jeśli miałby on nas zaprowadzić do ukochanej osoby?

Polecam wam tę książkę z całego serca, nie tylko na ten przedświąteczny czas. Zawsze potrzebujemy takiego ciepła i nadziei, że marzenia mogą się spełniać - czasem zupełnie nieoczekiwanie...

"Próbowałem pisać historię swojego życia. Zrozumiałem w końcu, że fabuła nie jest taka ważna. Najważniejsi są bohaterowie."

Uwielbiam takie książki - lekkie jak piórko, ale też z nutką melancholii... Pełne ciepła, romantyzmu i czułości. Nastrojowe i magiczne. Pełne marzeń i nadziei. I wiary w to, że gdzieś tam we wszechświecie istnieje nasza bratnia dusza, która...