Nigdy nie lubiłam stylu pani Hunter, ale nie mogłam się powstrzymać i sięgnęłam po kontynuację Wodospadów Cieni. Główna zmiana po kameleonce autorka zaczęła pisać o wampirzycy. To plus Della jest niezwykle złożoną postacią o której przyjemnie się czyta, ale znosić taką na co dzień to nie tylko szału by można dostać, ale i trwale zwariować. Dziewczyna na dodatek straciła niedawno swojego kuzyna, jedyną osobę z rodziny która ją akceptowała i pomogła przejść przemianę. I obwinia się o jego śmierć. Jest w trudnej sytuacji ponieważ próbuje pomóc JBF prowadzić śledztwo związane z morderstwami, wyjątkowo krwawymi. Do tego kłopoty ze zdrowiem, Della choruje, co jest niemożliwe ponieważ bohaterka jest wampirem, ale jednak. Dodać do tego rozdarcie pomiędzy zmiennokształtnym, a nowo poznanym wampirem, a mamy streszczenie całej książki. Czy przeczytam następna część? No pewnie. Głównie dlatego, żeby się dowiedzieć czy Della jednak nie zwariuje.

Nigdy nie lubiłam stylu pani Hunter, ale nie mogłam się powstrzymać i sięgnęłam po kontynuację Wodospadów Cieni. Główna zmiana po kameleonce autorka zaczęła pisać o wampirzycy. To plus Della jest niezwykle złożoną postacią o której przyjemnie się czyta, ale znosić taką na co dzień to nie tylko szału by można dostać, ale i trwale zwariować. Dziewczyna na dodatek straciła...