Boże, co za emocjonalny rollercoaster. Nie jestem pewna, jak ja jeszcze funkcjonuję po takiej dawce emocji. Przy czytaniu tej powieści czułam wszystko, co tylko można przy lekturze: strach, podniecenie, ból serca, złość, radość, bezradność, wzruszenie, nienawiść, niedowierzanie... Czułam więcej niż przy „Raze’u” Tillie Cole, a nie sądziłam, że to możliwe w najbliższym czasie.

Muszę przyznać, że obawiałam się tej serii, gdy przeczytałam opis. Niewolnictwo seksualne, handel żywym towarem, traktowanie ludzi, głównie kobiety, jak zwierzęta... Oczywiście, nie wiedziałam, że autorka aż tak się zagłębi w ten poważny problem dzisiejszego świata. Myślałam, że skupi się na relacji Livvie z Calebem i w pierwszej części rzeczywiście tak było, jednak w „Zapachu ciemności” CJ Roberts poszła o krok dalej i stworzyła tak niesamowicie obmyśloną intrygę, tak przerażającą przeszłość Caleba, tak drastycznie zobrazowała ten seksistowski (wiem, mało powiedziane), dominujący przez mężczyzn świat... Wielkie WOW.

Pisarka zdecydowanie złamała niepisaną zasadę tabu. Opisała wszystko tak dokładnie, w najmniejszych szczegółach ukazując straszną rzeczywistość, w której znalazła się główna bohaterka. Od początku byłam sercem i myślami z Livvie, kibicowałam jej i wierzyłam, że przetrwa. Jej przemiana z nieśmiałego „podlotka” i zbuntowanej jeszcze dopiero co nastolatki w silną, niezależną kobietę jest porażająca. Jej serce jest po prostu piękne. Rzeczywiście, ja sama na początku nie mogłam zrozumieć, jak mogła pokochać takiego człowieka, swojego oprawcę. Ale wraz ze snutą przez nią opowieścią wszystko nabrało sensu.

Caleb to kolejny mroczny, pełen zagadek umysł, z którym przyszło mi się zmierzyć. Uwielbiam takie kreacje bohaterów, połączenie zła i dobra, kiedy to szala zaczyna się przechylać w stronę tego drugiego. A wszystko dzięki miłości. Dzięki uczuciu, którego prawie nigdy nie zaznał, a które jest tak silne, że potrafi największego sadystę i popaprańca zmienić w kogoś naprawdę wartościowego. Piękne.

Przy Calebie trudno było zachować stabilność emocjonalną. Jednym razem miałam go tak serdecznie dosyć, że pokazywałam mu środkowy palec, innym płakałam nad nim (i to jak, a ile razy!) i jego przeszłością, jeszcze innym popychałam go w ramiona Livvie.

Tak więc... „Dotyk ciemności” nie jest łatwą lekturą, ale to prawie nic w porównaniu z drugą częścią. Niesamowite sceny erotyczne sprawiają, że lektura jest niezwykle pociągająca i chce się więcej, i więcej, coraz więcej... W każdym razie nie jest to seria dla osób słabych, nieodpornych psychicznie na zło tego świata.

Zdecydowanie i z wielką przyjemnością mogę tę książkę polecić.

Boże, co za emocjonalny rollercoaster. Nie jestem pewna, jak ja jeszcze funkcjonuję po takiej dawce emocji. Przy czytaniu tej powieści czułam wszystko, co tylko można przy lekturze: strach, podniecenie, ból serca, złość, radość, bezradność, wzruszenie, nienawiść, niedowierzanie... Czułam więcej niż przy „Raze’u” Tillie Cole, a nie sądziłam, że to możliwe w najbliższym...