Trochę brakuje mi to co było w serii piastowskich opowieści. Tutaj jest inna narracja, ale na szczęście jest sporo tamtego i inteligentnego humoru. Książka jest nadal bardzo dobra, choć kulturowo i z nazewnictwa rzeczy daleko.

Trochę brakuje mi to co było w serii piastowskich opowieści. Tutaj jest inna narracja, ale na szczęście jest sporo tamtego i inteligentnego humoru. Książka jest nadal bardzo dobra, choć kulturowo i z nazewnictwa rzeczy daleko.

Kolejna książka dla miłośników starożytnej historii i Aleksandra. Kwiecisty język, duża znajomość rzeczy, o których pisze autor powoduje że ta interesującą
pozycję czyta się łatwo i z dużym zainteresowaniem.

Kolejna książka dla miłośników starożytnej historii i Aleksandra. Kwiecisty język, duża znajomość rzeczy, o których pisze autor powoduje że ta interesującą
pozycję czyta się łatwo i z dużym zainteresowaniem.

„Aleksander” bardziej skupia się na czasach, w których żył tytułowy bohater niż na nim samym. Czy książka na tym zyskuje, czy traci?

Powstało wiele biografii o Aleksandrze Wielkim, jednym z najwybitniejszych władców, generałów i ludzi w dziejach starożytności. Powtarzanie tych faktów w formie powieści, nie byłoby interesujące dla ludzi, którzy czytali o najsłynniejszym Macedończyku. Z kolei wśród tych, którzy nigdy nie interesowali się Aleksandrem, niewielu zainteresuje się tą książką.
Karol Bunsch stworzył coś oryginalnego. Przedstawia nam perspektywę mniej lub bardziej znanych postaci z czasów, w których przyszło żyć Aleksandrowi. Ludzie przychylni, wrodzy, jak i niezdecydowani oceniają Aleksandra, jego dokonania oraz imperium, które stworzył. Jest to niezwykle fascynujące i stanowi najmocniejszą część książki.
Świat widziany oczami bohaterów wypada niezwykle wiarygodnie. Dzieje się tak, ponieważ autor hojnie obdarzył nas szczegółami militarnymi, ekonomicznymi, społecznymi, politycznymi itp.
Pomimo wielu zalet, nie jest to powieść historyczna, która zapadałaby w pamięć. Świetnie się sprawdza jako dodatek dla tych, którzy mają wiedzę o czasach Aleksandra. Fabuła nie wciąga. Nie doświadczymy tutaj uporczywego pragnienia, aby przeczytać każdą następną stronę. Bohaterowie nie zostali szczegółowo napisani. Istnieją po to, byśmy poznawali ich punkt widzenia. Sama akcja dzieje się podczas ostatnich epizodów życia Aleksandra. Nie przeczytamy tutaj o wielkiej bitwie pod Gaugamelą, czy o podboju Egiptu. Rozumiem intencje autora, który chciał przedstawić mniej znany okres życia Aleksandra. Dla części czytelników może to być wadą, dla części zaletą. Jest jednak faktem, że trzymających w napięciu i widowiskowych scen nie ma zbyt wiele.

Czytając „Aleksandra”, można uznać, że mamy do czynienia z publikacją. Przeważają suche opisy, a dialogi nie wypadają naturalnie. Sprawiają wrażenie, jakby historycy włożyli je w usta postaci, aby oddać wagę i doniosłość konkretnych wydarzeń. Preferujecie powieści, w których historyczne czasy są zaledwie tłem dla relacji bohaterów oraz ich przygód? Omijajcie tę pozycję z daleka.

„Aleksander” bardziej skupia się na czasach, w których żył tytułowy bohater niż na nim samym. Czy książka na tym zyskuje, czy traci?

Powstało wiele biografii o Aleksandrze Wielkim, jednym z najwybitniejszych władców, generałów i ludzi w dziejach starożytności. Powtarzanie tych faktów w formie powieści, nie byłoby interesujące dla ludzi, którzy czytali o najsłynniejszym...

Bogactwo języka, mnóstwo powiedzeń i sentencji umiejętnie włożonych w usta bohaterów, piękna polszczyzna, utrzymane na niespotykaną skalę realia języka i wydarzeń tamtych czasów,- wprost mistrzostwo świata. Skarbnica wiedzy i erystyka w najwyższym wydaniu. Czytać, notować i stosować w życiu.

Bogactwo języka, mnóstwo powiedzeń i sentencji umiejętnie włożonych w usta bohaterów, piękna polszczyzna, utrzymane na niespotykaną skalę realia języka i wydarzeń tamtych czasów,- wprost mistrzostwo świata. Skarbnica wiedzy i erystyka w najwyższym wydaniu. Czytać, notować i stosować w życiu.

Fajna książka, szybko się czyta. Wynotowałem wiele fajnych wypowiedzi, które można używać w życiu codziennym. Polecam

Fajna książka, szybko się czyta. Wynotowałem wiele fajnych wypowiedzi, które można używać w życiu codziennym. Polecam

Powieść historyczna o Aleksandrze Macedońskim. Obraz silnego władcy, który zdobywał nowe ziemie, który równał się bogom. Bitwy, intrygi, walka o względy. Rozpad imperium po śmierci Aleksandra. Wojna, w której każdy chce osiągnąć swój cel.

Powieść historyczna o Aleksandrze Macedońskim. Obraz silnego władcy, który zdobywał nowe ziemie, który równał się bogom. Bitwy, intrygi, walka o względy. Rozpad imperium po śmierci Aleksandra. Wojna, w której każdy chce osiągnąć swój cel.

Cała trylogia o Aleksandrze Wielkim trzyma mniej więcej równy poziom. Za to zmieniają się... emocje, odczucia w miarę pokonywania kolejnych stron. Zdaje się jakby na początku wstał dzień, a na końcu przyszła noc. Ostatnia część to dramat i to, na dużo większą skalę niż się spodziewałem. Odbieram to jako zaletę, bo nudno by było gdyby się skończyło przewidywalnie. Polecam!

Cała trylogia o Aleksandrze Wielkim trzyma mniej więcej równy poziom. Za to zmieniają się... emocje, odczucia w miarę pokonywania kolejnych stron. Zdaje się jakby na początku wstał dzień, a na końcu przyszła noc. Ostatnia część to dramat i to, na dużo większą skalę niż się spodziewałem. Odbieram to jako zaletę, bo nudno by było gdyby się skończyło przewidywalnie. Polecam!

Starałam się wciągnąć, ale niestety mi się nie udało. W każdej książce staram się znaleźć coś dobrego. W tej mogę dać na plus język autora, budowanie ładnych zdań, umieszczenie opisów nieznanych mi terminów i wielką znajomość historii. Niestety mam wrażenie, że można było opisać to ładniej, ciekawej i bardziej przystępnie dla czytelnika.

Starałam się wciągnąć, ale niestety mi się nie udało. W każdej książce staram się znaleźć coś dobrego. W tej mogę dać na plus język autora, budowanie ładnych zdań, umieszczenie opisów nieznanych mi terminów i wielką znajomość historii. Niestety mam wrażenie, że można było opisać to ładniej, ciekawej i bardziej przystępnie dla czytelnika.

Finezja

Finezja

Podobnie jak w poprzednich tomach, tytuł niezupełnie odpowiada zawartości, gdyż większa część akcji (na szczęście!) rozgrywa się w Atenach, a fabuła trwa w najlepsze (ba, tak naprawdę dopiero wtedy się na prawdę rozkręca) nawet po śmierci Aleksandra. Opisy wydarzeń rozgrywających się na dworze w Babilonie po raz kolejny mnie nudziły (czyżby za dużo kronik i biografii na ten temat?),ale wspaniale to naprawiali Ateńczycy. Ich ambicje, ograniczone horyzonty polityczne (wspaniała scena, gdy pieniądze przeznaczone na przekupienie Aleksandra z trudem wystarczają na gospodę w stolicy) i wieczne spory, ponuro opisywane ciętym językiem Diogenesa to najlepsza część powieści.

Podobnie jak w poprzednich tomach, tytuł niezupełnie odpowiada zawartości, gdyż większa część akcji (na szczęście!) rozgrywa się w Atenach, a fabuła trwa w najlepsze (ba, tak naprawdę dopiero wtedy się na prawdę rozkręca) nawet po śmierci Aleksandra. Opisy wydarzeń rozgrywających się na dworze w Babilonie po raz kolejny mnie nudziły (czyżby za dużo kronik i biografii na ten...