Bezsenni to trzeci tom przygód Herberta Kruka. Po świetnych dwóch częściach nadszedł czas na przekonanie czy autor poradził sobie z kolejną częścią. Książka kontynuuje watki z Orderu, które nie zostały zamknięte. Nasz bohater trafia na Dwór Pani i będzie się musiał zająć się sprawą tajemniczych zniknięć bezsennych. To jednak nie wszystko. Intrygi panujące na Dworze w połączeniu z zadziorną Tycjaną sprawią, że kłopoty same będą się piętrzyć.
Miejscem akcji autor nie tylko zrobił znów Warszawę, ale również trafiamy na Dwór Pani, gdzie nasz bohater będzie musiał uważać na każdym kroku, bo niebezpieczeństwo za pogwałcenie etykiety może być zabójcze. Autor pokusił się na ukazanie różnych intryg i opisy imprezy, jaka trwa przez wiele dni. Później przenosimy się do Warszawy, gdzie Herbert Kruk zajmuje się sporawą, ale wszystko zaczyna się gmatwać. Brakowało mi większej ilości humoru jak było w poprzednich tomach. Może ze względu, że autor skręca później w poważniejsze tony i dlatego tak wyszło. Najciekawsze są relacje pomiędzy irytującą Tycjaną, Herbertem i reszta przyjaciół wypadają znakomicie. Same ich przygody przykuwają uwagę i z wielką przyjemnością śledziłem ich przygody. Mają za zadanie powstrzymać wszelkie niebezpieczeństwo grożące Warszawie.. Mnie samego historia zaintrygowała i nie mogłem się oderwać. Najlepiej wspominam śledztwo toczące się w Warszawie niż sceny na Dworze. Jakoś mnie nie porwały, ale też nie sprawiły zawodu, chociaż jakby były napisane z większym dopracowaniem wypadłyby lepiej.
Herbert Kruk powrócił w znakomitej formie. Znów broni Warszawy, jako nominowany obrońca, do tego mag, ma również kłopoty i odzywają się dylematy związane z matką. Ma ręce pełne roboty, aby poskładać całość zagadki. Spotykamy starych znajomych i nowych. Zezel jest geniuszem komputerowym i tutaj dostał większą rolę niż poprzednio. Anna za to została przesunięta na bok względem wprowadzanej przez autora Tycjany. Właśnie jej postać wnosi wiele świeżości do książki. Zadziorna, waleczna i często irytująca wszystkich, wokoło, ale sympatycznie wypada i nie sposób jej nie polubić. Początkowo słabo dogadująca się z resztą, ale czym dalej jej postać staje się jedną z rozpoznawalnych bohaterów. Utarczki słowne pomiędzy nią, a innymi powodują zabawne sytuacje. Czarnemu charakterowi brakowało większej dawki mroku, aby był przerażający. Trochę szkoda, ze autor nie pokusił się na stworzenie bardziej mrocznego przeciwnika dla bohaterów. Nasz bohater ewoluuje ciągle. Ma swoje słabości, problemy, ale staje się bezwzględny dla przeciwników ujawniając swoją ciemniejszą stronę. To tyczy się każdej z pozytywnych bohaterów jakby autor położył nacisk na pogłębienie portretu psychologicznego wszystkich. Pod względem konstrukcyjnym wypadają świetnie, ale najbardziej wyróżniające osoby to Kruk i wprowadzona Tycjana. Zachowania albo charaktery każde z postaci posiadają różne. Interakcje pomiędzy bohaterami i dialogi wypadają dobrze. Nie sposób się do czegoś przyczepić pod żadnym względem. Główni bohaterowie jak również drugoplanowe postacie nie są jednowymiarowe, ale posiadają głębię i nie sposób przejść obok nich obojętnie.
Znajdziemy dynamiczną akcję, która nie zwalnia na chwilę. Ciągle się coś dzieje i nie można narzekać na brak zwrotów akcji. Sama opowieść jest interesująca i potrafi wciągnąć. Trzyma w napięciu przez cały czas. Niestety autor nie ustrzegł się niuansów, które można spostrzec podczas czytania. Pierwszy z nich to intrygi i pobyt na Dworze Pani. Mnie nie porwało balowanie Herberta Kruka i opisy właśnie tam przygód. Są lepsze momenty (pojedynki), ale nie brakuje takich sobie scen, które nie wnoszą wiele do historii. Można było ciekawiej i o wiele lepiej wykorzystać motyw wizyty na Dworze. Druga sprawa wiążę się z jedna z bohaterów. Nie zdradzę, o co chodzi żeby nie psuć nikomu lektury, ale autor wybrał moim zdaniem źle wobec jednej z postaci. Szkoda. Najlepiej wypada walka o zapewnienie bezpieczeństwa ludziom. Bohaterowie nie mają lekko w tym przypadku i muszą naprawdę powalczyć żeby powstrzymać zło. Nie brakowało barwnych opisów walk, jaką stoczyli nasi bohaterowie. Książka po dwóch poprzednich lekkich lektur skręca w rejony poważniejsze z średnią ilością humoru. Znów autor pozamykał pewne wątki, aby stworzyć nowe. Pewnie w następnej części będzie kontynuował, ale chciałbym dostać opowieść na podobnym poziomie jak dwie pierwsze części. Z większą ilością humoru. Czytało mi się przyznaje lekko i przyjemna. Książkę należałoby czytać po dwóch pierwszych tomach, bo zawierają nieraz nawiązania do poprzednich części, co kończy się spojlerem. Czekam z niecierpliwością na kolejny tom przygód Herberta Kruka i na pewno po niego sięgnę.
Dla miłośników książek rozrywkowych o magach wpadających w kłopoty będzie w sam raz. Polecam.

Bezsenni to trzeci tom przygód Herberta Kruka. Po świetnych dwóch częściach nadszedł czas na przekonanie czy autor poradził sobie z kolejną częścią. Książka kontynuuje watki z Orderu, które nie zostały zamknięte. Nasz bohater trafia na Dwór Pani i będzie się musiał zająć się sprawą tajemniczych zniknięć bezsennych. To jednak nie wszystko. Intrygi panujące na Dworze w...