Trzyma poziom

Trzyma poziom

Druga część jest lepsza od pierwszej, którą słuchałam z dużą przyjemnością.
W Warszawie, gdzie zdjęto pakt krwi, wróciła magia i związane z tym problemy.
Narrator, Herbert krawiec/mag, dalej prowadzi nas przez fabułę z nutką sarkazmu i dowcipu. Bardzo fajna pozycja, warta polecenia :)

Druga część jest lepsza od pierwszej, którą słuchałam z dużą przyjemnością.
W Warszawie, gdzie zdjęto pakt krwi, wróciła magia i związane z tym problemy.
Narrator, Herbert krawiec/mag, dalej prowadzi nas przez fabułę z nutką sarkazmu i dowcipu. Bardzo fajna pozycja, warta polecenia :)

Bardzo dobre, lekkie, przyjemna i zabawne

Bardzo dobre, lekkie, przyjemna i zabawne

Ciekawe wątki i rozwiązania. Magia w Warszawie i warszawskie legendy. Superbohater Kruk obrońca miasta, namaszczony przez Syrenkę. Dobrze, że nie dostał od niej miecza.

Ciekawe wątki i rozwiązania. Magia w Warszawie i warszawskie legendy. Superbohater Kruk obrońca miasta, namaszczony przez Syrenkę. Dobrze, że nie dostał od niej miecza.

Druga część przygód maga była nie mniej ciekawa co pierwsza. Trochę jednak brakowało mi większej akcji z postaci z poprzedniej części.
Polecam dla fanów fantastyki

Druga część przygód maga była nie mniej ciekawa co pierwsza. Trochę jednak brakowało mi większej akcji z postaci z poprzedniej części.
Polecam dla fanów fantastyki

Druga część przygód maga Herberta Kruka obrońcy Warszawy. Wiedziałem że sięgnę po tą książkę prędzej czy później. Wyszło że wcześniej. Decydujące było mała ilość stron oraz zainteresowanie, co będzie dalej. Poznajemy bliżej głównego bohatera oraz jego znajomych spotykamy również bazyliszki. Po pierwszej części która była dla mnie lekkim szokiem bo nigdy nie czytałem tego typu literatury tutaj się przyzwyczaiłem do tych dziwności i czytało mi się bardzo dobrze. Do tego fajne poczucie humoru które do mnie przemawia. Już wiem że na kolejną część nie będę czekać tylko się za nią zabieram. Polecam wszystkim którzy lubią takie historie urban fantasy, do tego dziejące się w Polsce a konkretnie w Warszawie.

Druga część przygód maga Herberta Kruka obrońcy Warszawy. Wiedziałem że sięgnę po tą książkę prędzej czy później. Wyszło że wcześniej. Decydujące było mała ilość stron oraz zainteresowanie, co będzie dalej. Poznajemy bliżej głównego bohatera oraz jego znajomych spotykamy również bazyliszki. Po pierwszej części która była dla mnie lekkim szokiem bo nigdy nie czytałem tego...

Po dość słabym początku książka jednak dorównuje pierwszej części gdy już na pierwszy plan wkracza akcja, a nie bezsensowne i bardzo słabe historyjki miłosne.

Problem w tym, że ta poprzeczka nie jest zawieszona zbyt wysoko, bo tak jak i poprzednia część tak i tutaj jest to co najwyżej poprawna fantastyka bez żadnych fajerwerków, która w zasadzie broni się głównie dość ciekawym podejściem do wpływu lokalnych baśni na świat rzeczywisty oraz dość specyficznym podejściem do magii, które czasem bywa głupkowate, a czasem całkiem interesujące.

Historia w zasadzie dość prosta bez wielkich zwrotów akcji ani przesadnych przeszkód, tak prowadzone jak po nitce do kłębka, swoją drogą nieprzypadkowy motyw w odniesieniu do tej książki. Dopiero koniec wnosi w zasadzie tyle, że stanowi bazę do pisania kontynuacji wobec pojawienia się na horyzoncie alternatywnych zagrożeń gdy poprzednie zostały wyeliminowane.

Pozycja do przeczytania i zapomnienia.

Po dość słabym początku książka jednak dorównuje pierwszej części gdy już na pierwszy plan wkracza akcja, a nie bezsensowne i bardzo słabe historyjki miłosne.

Problem w tym, że ta poprzeczka nie jest zawieszona zbyt wysoko, bo tak jak i poprzednia część tak i tutaj jest to co najwyżej poprawna fantastyka bez żadnych fajerwerków, która w zasadzie broni się głównie dość...

Order i tunele... Muszę przyznać, że spodobała mi się fabuła tej książki. Miała w sobie tę "iskrę". Dla fanów fantastyki, szczególnie polskiej w Polsce (:)),warta przeczytania. Może nie wzniesie was w niebiosa, ale na pewno zapewni sporo świetnej zabawy.

Order i tunele... Muszę przyznać, że spodobała mi się fabuła tej książki. Miała w sobie tę "iskrę". Dla fanów fantastyki, szczególnie polskiej w Polsce (:)),warta przeczytania. Może nie wzniesie was w niebiosa, ale na pewno zapewni sporo świetnej zabawy.

Sam jestem zaskoczony, jak bardzo mi się spodobał tom drugi, zważywszy na to ile ponarzekałem przy tomie pierwszym.
Autor pewnie nie czytał mojej opinii, ale tom drugi wygląda lepiej, niż gdyby ją przeczytał i tylko ją uwzględnił.
1. Narzekałem na niedomknięte wątki i niezniszczalnych przestępców, którzy mogliby się poniewierać po kolejnych tomach. A tu tymczasem pozytywne zaskoczenie: wątek zostaje zamknięty, a kto ma łeb stracić, to go traci.
2. Naiwność bohatera w pierwszym tomie została tutaj złagodzona poprzez specyficzne poczucie humoru autora i do tego ten jego rodzaj, który mi odpowiada.
3. Opowiadana historia jest pozytywna, a ilość nieszczęść tych, których lubimy
- jest znikoma.
4. Magia steryczna występuje w dawce dyskretnej, bez przesady, co skupia uwagę czytelnika bardziej na fabule, niż na samych zjawiskach magicznych. Dzięki temu ten oryginalny pomysł autora stał się zaletą książki, a nie wadą, jak w tomie pierwszym.
5. Podoba mi się deklarowany system wartości autora, ot choćby m.in. zdanie wyrażone przez autora (wyrażone nie wprost, ale poprzez fabułę),że istnieją sytuacje, gdy konieczna jest kara śmierci i to nie tylko wobec tych, co dopuszczają się masowych mordów, ale nawet wobec tych, co je planują, choćby ich zbrodnicze plany pokrzyżował ktoś z zewnątrz.
I podoba mi się brak „plemiennej polityki”.
Mimo tego, że książka opowiada o świecie fantastycznym jest niemarksistowska, co odbieram z dużym zadowoleniem.
Zatem brawo, Panie Jamiołkowski, jeszcze nie wiem, co zrobił Pan w tomie trzecim, ale ten tom to doskonały trop.
Polecam książkę, doskonała zabawa.

Sam jestem zaskoczony, jak bardzo mi się spodobał tom drugi, zważywszy na to ile ponarzekałem przy tomie pierwszym.
Autor pewnie nie czytał mojej opinii, ale tom drugi wygląda lepiej, niż gdyby ją przeczytał i tylko ją uwzględnił.
1. Narzekałem na niedomknięte wątki i niezniszczalnych przestępców, którzy mogliby się poniewierać po kolejnych tomach. A tu tymczasem pozytywne...

Mocno naiwna i płytka. Dobra do kotleta ale bez żadnych aspiracji. To samo co cykl Harrego Drezdena czyli wtórne pomysły w innej okładce. Innymi słowy bezczelnie ukradziony i lekko przerobiony pomysł Jima Buchtera.

Mocno naiwna i płytka. Dobra do kotleta ale bez żadnych aspiracji. To samo co cykl Harrego Drezdena czyli wtórne pomysły w innej okładce. Innymi słowy bezczelnie ukradziony i lekko przerobiony pomysł Jima Buchtera.