Porwanie i powrót do Podziemia


Pewnie w Waszym życiu są miejsce, które kiedy je wspominacie, od razu myślicie, nie ja już tam nie wrócę. Nie ma nawet takiej opcji, nawet gdyby mnie siłą zaciągali. Po prostu nie. Czasem jednak nie ma wyboru i nie można postąpić inaczej. Trzeba wrócić.

Rodzina Gregora jeszcze nie do końca podźwignęła się po ostatniej wyprawie. Powrót chorego ojca nie pomógł rodzinie, problemy finansowe rosły z każdym dniem, gdyby nie sąsiadka pani Cormaci nie wiadomo jakby sobie radzili. Dzieciaki nie miały za wiele okazji do zabawy, więc za namową Botki, Gregor ruszył z nią na sanki. Nie skończyło się to dobrze. Botka została porwana, a Gregor, by ją ratować udał się do Podziemia, gdzie czekała na niego kolejna przepowiednia...
Suzzanne Collins, dzięki Igrzyskom Śmierci, stała się jedną z moich ulubionych autorek. Jej druga seria opowiadają o Gregorze tylko utwierdziła mnie w tym przekonaniu i to już po jednym tomie. Z czytaniem drugiego tomu czekałam jednak dość długo, ale w końcu się udało. Już na początku chcę powiedzieć, że Gregor i Przepowiednia Zagłady, czyli druga część Kronik Podziemia, jest równie dobra, co pierwsza.

"Kiedy dziecię martwe, wojownik bez mocy,
W jego sercu pustka, w duszy otchłań nocy."

Doświadczenia w Podziemiu sprawiły, że Gregor wydoroślał. Czytając wielotonie widziałam co najmniej 15-letniego chłopaka, który musi pracować dla dobra swojej rodziny, jednocześnie nie stracił uroku dziecka, dobroci, odwagi i wyobraźni, jaka cechuje dzieci. Dzięki tak sympatycznemu głównemu bohaterowi czytanie Kronik Podziemia jest tak płynne, szybkie. Jego narracja nie utrudnia odbioru, jest łatwa w odbiorze i sądzę, że z łatwością trafi do czytelnika w każdym wieku. Poza nim mamy szereg równie barwnych postaci, zarysowanych grubą kreską, ale nie przerysowanych, przez co dorosły czytelnik nie czuję się przytłoczony, a dziecko z szybkością ich pozna.

Płynność czytania ułatwia również ciągła akcja. Całkowicie wciągnęła mnie fabuła powieści, kolejna podróż, tajemnicza przepowiednia. Autorka zakończeniem, rozwiązaniem sprawy, całkowicie mnie zaskoczyła. Spodziewałam się, że akcja będzie podążała dość prostym torem, ale autorka nie poszła na łatwiznę. W Przepowiedni Zagłady wciąż coś się dzieje, nie ma czasu na oddech. Świat Podziemi w tomie tym się rozwija, napotykamy nowych mieszkańców, nowe zmory dla bohaterów. Życie w tej krainie nie jest łatwe i przyjemne, z każdej strony może nadejść zagrożenie.

"wszyscy zostaliśmy uwięzieni w jednej przepowiedni"

Jedynym elementem, który w tomie tym mi się nie spodobał, to interpretacja przepowiedni, a właściwie misja, w jaką udał się Gregor. Irytuje mnie, że dorośli ludzie, wysyłają na misje mające uratować całe Podziemie, nie ważne, że dojrzałego, ale małego chłopaka. Później jeszcze mając do niego pretensje i zażalenia. Naprawdę wkurzałam się tym, co nastąpiło w zakończeniu, co planowano zrobić. Straciłam dobry obraz dorosłych w tej książce. No może poza panią Cormaci, którą od kiedy tylko się pojawiła polubiłam, a potem przy każdym jej spotkaniu obdarzałam uśmiechem.

Gregor i Przepowiednia Zagłady to świetna kontynuacja. Akcja, przygoda, prawdziwi bohaterowie i pełno niebezpieczeństw, to skrót jakim mogłabym opisać tę historię. Tak i w poprzednim tomie mamy tu zakończenie zwiastujące, że wydarzenia będą kontynuowane. Nie mogę się tego doczekać.
Ocena: bardzo dobra [5/6]

Porwanie i powrót do Podziemia


Pewnie w Waszym życiu są miejsce, które kiedy je wspominacie, od razu myślicie, nie ja już tam nie wrócę. Nie ma nawet takiej opcji, nawet gdyby mnie siłą zaciągali. Po prostu nie. Czasem jednak nie ma wyboru i nie można postąpić inaczej. Trzeba wrócić.

Rodzina Gregora jeszcze nie do końca podźwignęła się po ostatniej wyprawie. Powrót...