Dobra pozycja. Przyjemnie się czyta i można z niej wynieść kilka cennych lekcji.

Dobra pozycja. Przyjemnie się czyta i można z niej wynieść kilka cennych lekcji.

Adam jest nastolatkiem, którego ojciec zostawił za dzieciaka, wujek buntuje przeciwko kobietom, babcia umie zrobić problem z niczego i do tego pan z historii się uwziął. Starał się nie przejmować w momencie kiedy cała klasa odwróciła się od niego, ojciec przed śmiercią spłodził dzieciaka - Marię - z którą się świetnie dogaduje.

,,Ludziom przestaje być ze sobą po drodze. Ktoś idzie do przodu, ktoś zostaje w miejscu, kto nagle ma na siebie nowy pomysł i formuła znajomości po prostu się wyczerpuje, bo ludzie już do siebie nie pasują.”

Książka jest pisana z perspektywy młodego chłopaka, który źle traktuje dziewczyny przez co ciężko mi się to czytało jednak pod koniec kiedy zrozumiałam jego problemu to po ludzku zaczęłam mu współczuć jednak początek był ciężki to przebrnięcia

Adam jest nastolatkiem, którego ojciec zostawił za dzieciaka, wujek buntuje przeciwko kobietom, babcia umie zrobić problem z niczego i do tego pan z historii się uwziął. Starał się nie przejmować w momencie kiedy cała klasa odwróciła się od niego, ojciec przed śmiercią spłodził dzieciaka - Marię - z którą się świetnie dogaduje.

,,Ludziom przestaje być ze sobą po drodze....

Bardzo ciekawa, polecam.

Bardzo ciekawa, polecam.

Książka przyciągnęła mnie do siebie w bibliotece już samym opisem i nie żałuję, że tak się stało. Czyta się bardzo dobrze. Bohatera, mimo jego podejścia do dziewcząt, nawet polubiłam. Dobrze jest poczytać powieść napisaną z tej drugiej perspektywy, nie jest to łzaworomantyczna opowiastka miłosna.

Książka przyciągnęła mnie do siebie w bibliotece już samym opisem i nie żałuję, że tak się stało. Czyta się bardzo dobrze. Bohatera, mimo jego podejścia do dziewcząt, nawet polubiłam. Dobrze jest poczytać powieść napisaną z tej drugiej perspektywy, nie jest to łzaworomantyczna opowiastka miłosna.

Świetna.

Świetna.

Adam wyszkolony przez wujka Jerzego jak klasyfikować kobiety z chęcią korzysta z tego krzywdzącego podziału. Nie liczy się z uczuciami dziewcząt, mając na uwadze jedynie swe egoistyczne potrzeby. Na swe usprawiedliwienie podaje traumę z dzieciństwa, którą przeszedł po odejściu ojca (porzucającego dziecko i żonę bez skrupułów). Jak się okaże bohater wiele ze swoim rodzicielem ma wspólnego. Oczywiście Adam wypiera ten fakt, nawet tego nie dostrzega. Zachowuje się jak drań, a tym był jego ojciec (chociażby straszący drugą partnerkę odejściem do żony czy używający przemocy wobec córki). Jednak wszystko w życiu ma swoją cenę. Można wierzyć lub nie w to, że krzywdy wyrządzone innym powracają - a tak stanie się z Adamem, który na własnej skórze przekona się jak to jest być niechcianym, wykluczonym z towarzystwa rówieśników. czy to go czegokolwiek nauczy? Przekonajcie się, bo warto poznać męski punkt widzenia. Znajdziecie wtedy odpowiedź na pytanie dlaczego świat kobiety i mężczyzny - to właściwie dwie odrębne planety. Polecam.

Adam wyszkolony przez wujka Jerzego jak klasyfikować kobiety z chęcią korzysta z tego krzywdzącego podziału. Nie liczy się z uczuciami dziewcząt, mając na uwadze jedynie swe egoistyczne potrzeby. Na swe usprawiedliwienie podaje traumę z dzieciństwa, którą przeszedł po odejściu ojca (porzucającego dziecko i żonę bez skrupułów). Jak się okaże bohater wiele ze swoim...

Nie każdemu ta książka przypadnie do gustu. Mi osobiście bardzo fajnie się ją czytało. Gdy ją czytałem chciałem żeby ona się nigdy nie skończyła. Mógłbym ją czytać bez przerwy.

Nie każdemu ta książka przypadnie do gustu. Mi osobiście bardzo fajnie się ją czytało. Gdy ją czytałem chciałem żeby ona się nigdy nie skończyła. Mógłbym ją czytać bez przerwy.

Powieść pt. "Klucze" Adama Langa zdecydowanie wyróżnia się na tle książek, które do tej pory czytałam. Otwartość z jaką pisze autor zasługuje na uznanie. Nic nie jest przesłodzone, ani wyidealizowane. Dzięki niej jestem bardziej świadoma ludzkich relacji i zachowań. Jak Adam jestem w liceum i wiem jak ciężkie może być tam życie. Dodatkowym atutem książki jest to, że jest ona pisana przez Polaka. Świetna, polska, młodzieżowa i na dodatek nowoczesna książka to rzadkość, a przynajmniej ja nie mam do nich szczęścia. Cieszę się, że dane mi było ją przeczytać i gratuluję odwagi Autorowi, który zdecydował się podzielić tą historią. Dziękuję ;)

Powieść pt. "Klucze" Adama Langa zdecydowanie wyróżnia się na tle książek, które do tej pory czytałam. Otwartość z jaką pisze autor zasługuje na uznanie. Nic nie jest przesłodzone, ani wyidealizowane. Dzięki niej jestem bardziej świadoma ludzkich relacji i zachowań. Jak Adam jestem w liceum i wiem jak ciężkie może być tam życie. Dodatkowym atutem książki jest to, że jest...

Gdy sięgałam po tę książkę, która była dla mnie totalną zagadką, nie wiedziałam się czego mogę się spodziewać po autorze. Na szczęście treść jest bardzo wciągająca a styl pisania z tych, co nie męczą, dzięki czemu przez całą historię w zasadzie przepływamy, zastanawiając się, kiedy to zleciało?

Narracja w "Kluczach" jest pierwszoosobowa, z perspektywy głównego bohatera - Adama. Znajdziemy w niej mnóstwo zabawnych zwrotów akcji, jak i przemyśleń samej postaci odnośnie relacji damsko - męskiej, z perspektywy nastolatka. Są one niekiedy dość osobliwe, ale w wielu elementach trafia w punkt. Dzięki temu zabiegowi, można na prawdę się sporo dowiedzieć o podejściu przez brzydką płeć do pewnych aspektów, na które ja, będąc młodsza, kompletnie nie zwracałam uwagi.

Główny bohater został w bardzo ciekawy sposób nakreślony. Z jednej strony mamy zagubionego chłopaka, który pod wpływem wydarzeń z dzieciństwa został skrzywdzony brakiem męskiego autorytetu w jego własnym życiu i szukaniem jego w osobie wujka. Z drugiej zaś jest chłopakiem, który bawi się dziewczynami, niekiedy sam je krzywdzi swoim zachowaniem, a i tak płeć piękna do niego lgnie. Może moje drogie czas się ocknąć? Czy rzeczywiście aż tak nam się podobają "bad boye"? Na szczęście im dalej się wgłębiamy w treść, tym Adam jakby dorośleje, jego przekonania ulegają lekkiej zmianie, dzięki pewnej przypadkowo napotkanej osobie. I myślę, że gdyby nie ona i wydarzenie z nią związane, Adam tkwił by w swojej matni życia, nie potrafiąc zrobić kroku do przodu.

"Klucze" to momentami zabawna historia o normalnym życiu nastolatka. Szczera do bólu, ironizująca, piętnująca pewne zachowania, ale przede wszystkim ucząca nas, kobiety, abyśmy nie traktowały mężczyzn jak Bogów, a bardziej jak partnerów do rozmów czy spędzania czasu we własnym gronie.

Poniekąd okładka nie zachęca w pierwszym momencie do przeczytania, ale to tylko złudzenie i potwierdzenie reguły, aby nie oceniać książki po okładce. Bardzo się cieszę, że wydawnictwo zdecydowało się na pozycję ze skrzydełkami. Lubię takie książki, ponieważ mniej się niszczą podczas czytania od tych zwykłych.

Z początku myślałam, że będzie to mało ambitna młodzieżówka. Po lekturze tej pozycji uważam, że każda młoda kobieta wkraczająca w wiek dojrzewania/dorosłości, powinna ją przeczytać.

więcej: czytamiogladam.pl

Gdy sięgałam po tę książkę, która była dla mnie totalną zagadką, nie wiedziałam się czego mogę się spodziewać po autorze. Na szczęście treść jest bardzo wciągająca a styl pisania z tych, co nie męczą, dzięki czemu przez całą historię w zasadzie przepływamy, zastanawiając się, kiedy to zleciało?

Narracja w "Kluczach" jest pierwszoosobowa, z perspektywy głównego bohatera -...

Autor wolałby chyba żyć w prostym i klarownym świecie, gdzie wszelkie aspekty relacji międzyludzkich byłyby czytelnie zrozumiałe. Główny bohater, rzecz jasna, taki nie jest. Kombinuje, bawi się ludźmi, stosuje wyrachowane gry emocjonalne. I dlatego musi ponieść lekcję życia. Serwuje mu ją alter ego pisarza, którym okazuje się dziewczyna. To nawet zaskakujące, bo przez większość czasu czytelnik zgrzyta zębami na kolejne dawki seksizmu. Te jednak są efektem niewłaściwego wychowania ze strony niby-ojca. Protagonista jest wszakże zagubionym, z traumatycznymi przeżyciami (obowiązkowy wątek niepełnej rodziny!),ale w gruncie rzeczy wrażliwym chłopcem. Czyli takim idealnie skrojonym dla czytelniczki modelowej książki, bo choć autor deklaruje się, że pisał z myślą o chłopięcym głosie w kategorii literatury młodzieżowej, faktycznie zaś co i rusz przymila się "żeńskiemu" odbiorcy.

Największy problem jednak jest następujący: "Kluczom" bliżej do twórczości Musierowicz niż do nurtu "young adult". Mimo podejmowanej problematyki (np. wpływ sieci na życie społeczne) Lang preferuje staroszkolną wizję książki dla "młodego" czytelnika z eksplicytnie wybrzmiewającym morałem na czele.

Autor wolałby chyba żyć w prostym i klarownym świecie, gdzie wszelkie aspekty relacji międzyludzkich byłyby czytelnie zrozumiałe. Główny bohater, rzecz jasna, taki nie jest. Kombinuje, bawi się ludźmi, stosuje wyrachowane gry emocjonalne. I dlatego musi ponieść lekcję życia. Serwuje mu ją alter ego pisarza, którym okazuje się dziewczyna. To nawet zaskakujące, bo przez...