Dorrigo Evans w japońskim obozie jenieckim pełni funkcję chirurga. Operuje, mając do użytku zaostrzone puszki, latarkę i nici. Stara się uchronić żołnierzy przed śmiercią, rezygnacją, licznymi chorobami, znęcaniem się i katowaniem przez Japończyków. Jeńcy, wyglądający jak szkielety, budują Kolej Śmierci w Birmie. Poznajemy historię kilku z nich – tych, którzy wrócili do ojczyzny i tych, którzy zostali pochowani w azjatyckiej dżungli.
Czytając opinie, natrafiłam na wypowiedzi osób, które tej powieści nie doczytały, odłożyły po kilkudziesięciu stronach. Przyznam, że i mnie przeszkadzał początkowy chaos narracyjny i czasowy. Autor przeskakiwał od jednego bohatera do drugiego, od współczesności do przeszłości. Dopiero po przeczytaniu 1/3 tekstu można mówić o jakimś uporządkowaniu, zakotwiczeniu.
„Ścieżki Północy” Richarda Flanagana to trudna powieść. Nie zapewnia rozrywki, nie spełnia funkcji lektury odstresowującej po ciężkim dniu pracy. Nie mogę się też zgodzić z napisem na okładce: „Zniewalająco piękna powieść”. Ta książka jest smutna, miejscami dramatyczna i przerażająca, ale piękno, moim zdaniem, nie jest określeniem, które by do niej pasowało.

Dorrigo Evans w japońskim obozie jenieckim pełni funkcję chirurga. Operuje, mając do użytku zaostrzone puszki, latarkę i nici. Stara się uchronić żołnierzy przed śmiercią, rezygnacją, licznymi chorobami, znęcaniem się i katowaniem przez Japończyków. Jeńcy, wyglądający jak szkielety, budują Kolej Śmierci w Birmie. Poznajemy historię kilku z nich – tych, którzy wrócili do...