W swojej recenzji z listopada 2015 roku Krzysztof Cieślik napisał: "W powieści Richarda Flanagana jest wszystko, czego oczekujemy od wielkiej literatury – językowa świeżość i kunszt, poruszająca historia, miłość i śmierć, bohaterowie z krwi i kości, ludzka wspaniałość i słabość /.../." Nic dodać, nic ująć.

Na mnie książka zrobiła niesamowite wrażenie, poruszyła głęboko skrywane uczucia i wyobrażenia o ludzkim okrucieństwie, bólu, rozpaczy, poniżeniu, ale też o solidarności i odpowiedzialności za drugiego człowieka, o miłości, która daje siłę i nadzieję.
Głównym bohaterem powieści jest Dorrigo Evans, australijski lekarz, który jako jeniec wojenny trafia do Syjamu, gdzie tysiące pojmanych w niewolę Australijczyków wykorzystywanych jest do budowy Kolei Śmierci, mającej połączyć Syjam z Birmą. Historia Dorrigo pokazana jest niejako w trzech odsłonach - przed wojną, w niewoli japońskiej i po wyzwoleniu; wszystkie stanowią jakby ogromną układankę z puzzli, której elementy powoli składają się w jeden okrutny obraz, w przerażającą całość.

Nie jestem w stanie opisać odczuć i emocji, jakie przeżywałam podczas czytania tej książki. Nie potrafię opisać najłagodniejszych nawet obrazów okrucieństwa i bestialskiego traktowania jeńców, pogardy dla nich, poniżania, pozbawianie szacunku i przemocy wobec nich stosowanej. Nie spróbuję też opisać prymitywnych warunków sanitarnych czy szpitalnych, w jakich Dorrigo starał się ratować każde życie. Jeden z bohaterów tego okrutnego, niewolniczego wyzysku powiedział:
"... przemoc jest wieczną, ogromną i jedyną prawdą, większą niż jakikolwiek bóg czczony przez człowieka, bo tylko ona jest prawdziwym bogiem. /.../ świat się nie zmienia, ta przemoc istniała zawsze i nigdy nie da się jej wyeliminować; ludzie będą umierać pod butami, pięściami i wskutek koszmarnych okrucieństw innych ludzi, aż do końca czasu, a cała historia ludzkości jest historią przemocy."

Ta książka to prawda o ludziach, o "ludzkim obliczu" zła, bo zło nie jest bezosobowe, bezimienne; ono zawsze ma czyjąś twarz. Ale to także książka o szlachetności i wartościach, których nie potrafimy się wyzbyć, które pozostają w nas w każdych warunkach i okolicznościach. Nie zabraknie też czytelnikowi przepięknej opowieść o miłości, której żar daje wiarę i trzyma przy życiu.

W swojej recenzji z listopada 2015 roku Krzysztof Cieślik napisał: "W powieści Richarda Flanagana jest wszystko, czego oczekujemy od wielkiej literatury – językowa świeżość i kunszt, poruszająca historia, miłość i śmierć, bohaterowie z krwi i kości, ludzka wspaniałość i słabość /.../." Nic dodać, nic ująć.

Na mnie książka zrobiła niesamowite wrażenie, poruszyła głęboko...