Książka do której chciałabym się cofnąć, nie pamiętając jej treści.

Nie byłam przekonana do tej książki. Mimo, że uwielbiam melancholijne historie - ani tytuł ani opis mnie nie zachęcał. Nie chciałam się natknąć na kolejną mdłą opowieść o miłości która okazuje się niewypałem. Do przeczytania namówiła mnie koleżanka. Początkowo się spierałam, ale potem pomyślałam, że i tak nie mam co czytać, a biedulka zafascynowana tą książką nie miała z kim o niej pogadać. Stawiając na to, że połknę ją w dwa dni - jak resztę książek, schowałam ją do torby twierdząc, że nie mam nic do stracenia (no może za wyjątkiem paru cennych godzin, które spędziłabym gapiąc się w deszcz za oknem).

Kiedy po raz pierwszy otworzyłam książkę i przeczytałam pierwszą stronę, mój stosunek powoli ulegał zmianie. Wprawdzie książka jest o miłości, ale jest ona idealnie wyważona w stosunku do innych charakterystycznych rozbieżności. Od pierwszych zdań podobał mi się styl jej napisania - nie banalny, głęboki, z burzą nastoletniego buntu, która nie przyćmiła treści. Urzekła mnie jej szczerość i autentyczność. Genialna lektura, dla osób, które nie przepadają wyłącznie za banałem szczęśliwej miłości i uwielbiają kiedy książka rozdrażnia i pobudza emocje.
Żałowałam tylko że tak szybko ją przeczytałam, bo śledząc bieg wydarzeń totalnie się w niej zagubiłam. Wpadłam do niej jak do studni z której potrafiła mnie wyciągnąć jedynie ostatnia strona. Zebrałam myśli dopiero po odczytaniu finalnego słowa.
Chciałabym do niej wrócić, nie pamiętając nic, bo przeżycia w trakcie przyswajania lektury są niezapomniane.

Książka do której chciałabym się cofnąć, nie pamiętając jej treści.

Nie byłam przekonana do tej książki. Mimo, że uwielbiam melancholijne historie - ani tytuł ani opis mnie nie zachęcał. Nie chciałam się natknąć na kolejną mdłą opowieść o miłości która okazuje się niewypałem. Do przeczytania namówiła mnie koleżanka. Początkowo się spierałam, ale potem pomyślałam, że i tak...