Przeciętne życie Patrycji z 15-letnim stażem małżeńskim, trochę znudzenie a bardziej zaniedbywanie przez męża prowadzi do niezbyt pochlebnych myśli o sobie i braku satysfakcji z czegokolwiek. Rozstanie tych dwojga będzie sprzyjać pojawieniu sie innych mężczyzn w otoczeniu Patrycji. Tylko dlaczego wszystko tu jest takie przewidywalne i to aż do bólu, bo od razu odgadłam, z którym nawiąże bliższe relacje. Zresztą odniosłam wrażenie, że całość jako treść jest pogonią za mężczyzną, bo bez niego kobieta nie istnieje. Rozumiem, iż dobrze mieć obok bliską osobę, która nas może wspierać na różnych poziomach, jednak u pani Świętek sprowadza się to do roli kogoś, bez kogo kobieta nie dałaby sobie rady w życiu. Poza tym problemy Patrycji, jej odrealnienie od przyziemnych spraw bardziej męczyło niż dodawało skrzydeł. Zresztą bohaterka jest z tych co to trafiają na niedoskonały model, ale ma myśl: ja cię zmienię! Przyszły mąż w sprawach seksu nie był ogierem, ba, nawet wyznawał daleko posuniętą wstrzemięźliwość przed ślubem, ale ona stwierdziła, że tak nań podziała, rozpali, iż latami nie będą wychodzić z sypialni. Teraz nie wiem czy tak to sugestywnie autorka podała, czy ja mam taką intuicje,że zaraz zorientowałam się o co tu chodzi, a dalej tylko czekałam kiedy Sebastian się przyzna.
Mnóstwo monologów głównej bohaterki. Zresztą praktycznie całośc, z małymi wyjątkami serwowana jest nam z jej punktu widzenia, co daje jednostronnie postrzeganą rzeczywistość, bez możliwości konfrontacji i bezstronnego spojrzenia. Poza tym przerysowane sylwetki mężczyzn. Mamy tu eleganta Jacusia - typ lowelasa, wrażliwego Klaudiusza - typ romantyka oraz Bogdana - typ przyziemny, acz najbardziej z życiem obeznany. Najlepiej wypada Teodor, który akurat nie podchodzi do rangi przyszłego Patrycji, jednak jego nieco karykaturalnie przedstawiona postawa przywołuje na twarz prawdziwy uśmiech.

Niby poruszone zostają istotne sprawy dla roli kobiety, relacji damsko-męskich, poglądów na świat, a napisane jest jak przepis na babkę z nadmiarem dwukolorowego lukru. Gdybym wiedziała, że to książka w stylu baśniowym, to bym się za nią nie zabierała. A tak? jak zmęczona swoim życiem jest bohaterka, tak ja znudzona byłam tą lekturą.

Przeczytałam kilka recenzji, w których powtarza się, ze to "życiowa opowieść" Serio? to ja chyba tkwię w życiowym zaułku, gdzie jak problem dowali to czasem nie widzę wyjścia, nawet przy wsparciu partnera, a tu proszę. Całe szczęście, że autorka oświeciła mnie i podała tyle mądrości na tacy. I to w jednej książce, a co za tym idzie, bo inne juz nie muszę sięgać.
Teraz to ja się napije porządnej mocnej kawy, bo to cappuccino mnie zamuliło swa słodyczą.

Przeciętne życie Patrycji z 15-letnim stażem małżeńskim, trochę znudzenie a bardziej zaniedbywanie przez męża prowadzi do niezbyt pochlebnych myśli o sobie i braku satysfakcji z czegokolwiek. Rozstanie tych dwojga będzie sprzyjać pojawieniu sie innych mężczyzn w otoczeniu Patrycji. Tylko dlaczego wszystko tu jest takie przewidywalne i to aż do bólu, bo od razu odgadłam, z...