Miało być brudno, tajemniczo, dosadnie i wartko. Było tylko brudno.

Przez połowę książki nie dzieje się nic, ot skakanie po postaciach (których i tak, nota bene, jest za wiele) i po ich mało wnoszących wątkach. Jest niby gdzieś jakaś fabuła, jakaś tajemnica, jakaś zagadka, ale autor mało się nią przejmuje na początku. W połowie wrzuca czytelnika do wrocławskiego rynsztoka i zalewa go kubłem informacji, kto, gdzie, dlaczego, po co. Potem już tylko literackie rzemiosło, gonitwa do ostatniej strony i rozwiązywanie pobocznych wątków.

Cała ta tajemniczość była z kolei bardzo płytka a rozwiązanie zagadki infantylne. Książka bazuje na jakimś pseudoturpiźmie. Mnóstwo wymiocin, prostytutek, skręconych karków. Tylko po co? Nie wystarczy w co drugim zdaniu wciskać łacińskich paremii żeby było poważniej, a w co drugim akapicie osób zwracających zawartość żołądka żeby było ponuro. W moim odczuciu wyszło bardzo sztucznie.

Doceniam pomysł na klimat, bo o Wrocławiu chce się czytać, ale wielka nagana za brak immersji z miastem. Pomimo, że znam je na wylot, nie byłem w stanie sobie go ani wyobrazić ani się wciągnąć.

Do poczytania, ale raczej z nudów.

Miało być brudno, tajemniczo, dosadnie i wartko. Było tylko brudno.

Przez połowę książki nie dzieje się nic, ot skakanie po postaciach (których i tak, nota bene, jest za wiele) i po ich mało wnoszących wątkach. Jest niby gdzieś jakaś fabuła, jakaś tajemnica, jakaś zagadka, ale autor mało się nią przejmuje na początku. W połowie wrzuca czytelnika do wrocławskiego rynsztoka...