Cieszę się, że nowy rok powitałam udaną lekturą, podobnie jak pożegnałam stary.

Do "Wilka" Hłaski przymierzałam się od dłuższego czasu, ale dopiero kilka dni temu udało mi się wypożyczyć z biblioteki audiobooka (świetnie czytanego przez Marcina Kwaśnego).

Dla mnie, jak i większości mojego pokolenia, Hłasko jest pisarzem kultowym. Przed laty zaczytywałam się w jego prozie i potem niezmiennie chętnie do jej wracałam.
Dawno jednak tego nie robiłam, więc "Wilka" pochłonęłam z wielkim apetytem.

W jednej z opinii na LC przeczytałam, że "Wilk" jest powieścią o konkretnym bohaterze, Ryśku Lewandowskim, oraz o Marymoncie - i w pełni się z tym zgadzam.
Losy głównego bohatera niezmiennie trzymały mnie w napięciu, podobnie jak perypetie jego znajomych, sąsiadów i pozostałych postaci.

Autorowi udało się w przekonujący i klimatyczny sposób oddać ducha międzywojennej Warszawy, a konkretnie jednej z jej najbiedniejszych dzielnic.
Wyraziste i intrygujące są kreacje bohaterów. W pamięć zapadają także soczyste dialogi, barwna, plastyczna narracja, w której nie brak wulgaryzmów. Te jednak potrafią sąsiadować z lirycznymi opisami - cały Hłasko!

Przyznam, że gdybym nie wiedziała, iż "Wilk" należy do wczesnej twórczości Hłaski, trudno by mi było w to uwierzyć.
Powieść jest dojrzała, dopracowana, zarówno pod względem treści, jak i formy oraz języka.

Zastrzeżenia można mieć do socrealistycznego zakończenia. Cały czas zastanawiam się jednak, czy to propagandowy zabieg, czy z zimną krwią zaplanowany element o charakterze groteskowym.
Mam o czym myśleć. A to właśnie uwielbiam - gdy książka wciąż siedzi we mnie, nie daje o sobie zapomnieć, swędzi, dręczy i uwiera...:)

Cieszę się, że nowy rok powitałam udaną lekturą, podobnie jak pożegnałam stary.

Do "Wilka" Hłaski przymierzałam się od dłuższego czasu, ale dopiero kilka dni temu udało mi się wypożyczyć z biblioteki audiobooka (świetnie czytanego przez Marcina Kwaśnego).

Dla mnie, jak i większości mojego pokolenia, Hłasko jest pisarzem kultowym. Przed laty zaczytywałam się w jego...