Wilk

Zawsze to czynię: czytam uważnie wpisy innych użytkowników, zanim coś napiszę.
Załamka.
Mózgi wydają się być skażone wręcz marksistowsko-bolszewicką propagandą. Odnoszę wrażenie ziejącej niewiedzy, nieskończonej jak Wszechświat.
Jak to możliwe, żeby tak utalentowany, na granicy geniuszu pisarz, jak Hłasko napisał tak zakłamaną książkę?
Przypominam sobie moje dzieciństwo, a urodziłem się kilka lat po śmierci Stalina, chodziłem do przedszkola, w którym przez 100% czasu dowiadywałem się, jak wspaniały jest Związek Radziecki, jak nas wszystkich kocha i jak wielkim, wspaniałym człowiekiem był Lenin.
Marek Hłasko urodził się w 1934 roku, a jak wybuchła II wojna, to miał 5-6 lat. Tyle rozumiał, co ja w tym przedszkolu. A po wojnie musiał chodzić do szkoły, w której – jak pisała nasza komunizująca noblistka Szymborska: „towarzysz Stalin usta słodsze miał od malin”.
Może nie opublikował tej książki, bo w ostateczności wstydził się tego, co napisał? W końcu to buntownik i wkrótce przestał być dzieckiem. Poza tym po swojej śmierci Stalin wyszedł z mody i jego miejsce zajął popapraniec z łysiną o kaprawych oczkach, a o Stalinie nie wolno było już nic mówić, pamiętam jak w szkole zapytałem: „A kto to był Stalin?” Usłyszałem: „Ciiiiiii!!!!!! o nim nie wolno mówić.”
Jesteście w stanie uwierzyć, że po wojnie polsko-sowieckiej 1919-20 w Warszawie tak kochano Stalina?
W książce wstrętny kapitalista produkował coś z blachy i zamierzał zmniejszyć zatrudnienie, bo kupił nowe maszyny. A gdyby ten wstrętny kapitalista nie istniał, to skąd brałyby się pieniądze, które otrzymywali zatrudnieni? Wiadomo, że konieczny był rozwój kapitalizmu i pojawienie się jak najwięcej „wstrętnych kapitalistów” produkujących dobra użyteczne: wówczas coraz więcej robotników byłoby potrzebnych, a na rynku coraz więcej dóbr. Tak jak to się stało w innych krajach przez lata, podczas których nasz kraj był uszczęśliwiany przez boski Związek Radziecki.
Naiwny, zlasowany przez bolszewików mózg młodego Hłaski postrzegał kapitalistę, jako zło, a przecież nic nie tworzy się samo, nawet te buty, o których tyle było w książce.
Nieszczęściem naszego kraju był fakt, że mieliśmy zbyt mało czasu, by narodziło się dostatecznie dużo kapitalistów, którzy stworzyliby przemysł, także zbrojeniowy, byśmy mogli powstrzymać Hitlera.
Powieść Hłaski jest dlatego tak autentyczna, bo jest napisana świetnym, godnym najwyższego podziwu językiem, autor fenomenalnie operuje emocjami i z całego swojego gorącego serca wierzy w kłamstwa, które pisze.
Otóż najbardziej perfekcyjne kłamstwa powstają wtedy, gdy kłamca wypowiadając je wierzy we wszystko co mówi — z całego serca.
Jak potworna musiała być bolszewicka propaganda w tamtych czasach, skoro potrafiła zdemolować tak niepokorny, buntowniczy umysł.

Jedyną wartościową recenzję napisał użytkownik Kram Aspartamberg , ubolewam jedynie nad tym, że to człowiek z jeszcze wcześniejszych czasów niż ja. Mogę się podpisać pod każdym jego słowem, gdyż przyszło mi do głowy mniej więcej to samo, ale po co się powtarzać.
U młodych wiedzy, logiki i refleksji nie widać.

Pięć gwiazdek daję za autentyczność emocji autora, doskonałe pióro i świadectwo stanu umysłu ludzi tych czasów, w których powstała powieść (nie za to, co opisywał w sposób zmanipulowany autor), choć to świadectwo - nie wprost.

Zawsze to czynię: czytam uważnie wpisy innych użytkowników, zanim coś napiszę.
Załamka.
Mózgi wydają się być skażone wręcz marksistowsko-bolszewicką propagandą. Odnoszę wrażenie ziejącej niewiedzy, nieskończonej jak Wszechświat.
Jak to możliwe, żeby tak utalentowany, na granicy geniuszu pisarz, jak Hłasko napisał tak zakłamaną książkę?
Przypominam sobie moje dzieciństwo, a...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

9/10 do 3/4 książki, potem 7/10

9/10 do 3/4 książki, potem 7/10

Pokaż mimo to

Dziewiętnastoletni Mareczek, stworzył rzecz spektakularną. Jako młodzian z pełną dojrzałością i przede wszystkim wrażliwością na wskroś zdefiniował przedwojenny Marymont - dzielnice zakurzoną, karczemną, brudną, tworzącą wrażenie jakby każdy mocniejszy świst wiatru miałby zrobić z niej nic innego jak „nic” właśnie.
Bohaterowie „Wilka” to łachudry, gnoje, chamy, szuje. Każda postać począwszy od Ryśka i jego rodziców, kończąc na kompletnie przerażonym i sąsiedzie, ojcu chrzestnym czy człowieku o pięknych dłoniach jest uosobieniem nędzy. Przeszywająca społeczeństwo bieda, niekończące się próby zarobienia czegokolwiek, co w nawet najmniejszym stopniu ułatwiłoby życie na tej jałowej ziemi łapie czytelnika za serce, aż chętnie wspomogłoby się pieniężnie tych ubogich i uboższych (Henka z pewnością). Perypetie zaangażowanego w to jakże złorzeczące życie Ryśka, niestety spotykają się z dozą socrealistycznej idei i tenże wątek jest jedynym co poniekąd wydaje się być pisanym przez chłystka-Hłaska mniej uważnie, a raczej z mniejszą pasją i zaangażowaniem. Jakoś ta końcówka jakby na kolanie pisana, ale to moja opinia. Tytułowy Wilk, czyli żądny krwi i przygód Ryszard czując gdzieś nad głową opatrzność Meynarda, jednak zostaje zblokowany. To Marymont, to Ci marymonccy ludzie doczepili mu do obu nóg kulę, której z takim trudem przecież się pozbyć.

Klatki z podłego życia, w którym marzenia zdychają tak szybko jak dzieci na gruźlice.
Marzeniom marymonckie warunki plują lepką i gęsto plwociną prosto w twarz.

Dziewiętnastoletni Mareczek, stworzył rzecz spektakularną. Jako młodzian z pełną dojrzałością i przede wszystkim wrażliwością na wskroś zdefiniował przedwojenny Marymont - dzielnice zakurzoną, karczemną, brudną, tworzącą wrażenie jakby każdy mocniejszy świst wiatru miałby zrobić z niej nic innego jak „nic” właśnie.
Bohaterowie „Wilka” to łachudry, gnoje, chamy, szuje. Każda...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Jest wiele ciekawego w tym obrazie życie slumsów dawnej Warszawy. Kreacje postaci są krwiste, obfitują w charakterystyki niecodzienne. To obraz przywodzący na myśl "Germinal". Widac fascynacje ruchem robotniczym oddalnym, prawdziwym. Są i sceny przekomiczne a najlepsza to malowanie obrazu pewnego przywódcy. Serio. Jest to świetna literatura.

Jest wiele ciekawego w tym obrazie życie slumsów dawnej Warszawy. Kreacje postaci są krwiste, obfitują w charakterystyki niecodzienne. To obraz przywodzący na myśl "Germinal". Widac fascynacje ruchem robotniczym oddalnym, prawdziwym. Są i sceny przekomiczne a najlepsza to malowanie obrazu pewnego przywódcy. Serio. Jest to świetna literatura.

Pokaż mimo to

Marek Hłasko i jego twórczość to moja miłość od zawsze i na zawsze. Jego słowa są dla mnie talizmanem. Hłasko proponuje swoją własną interpretację człowieka, życia i świata. Jego brud, papieros i alkohol to kwintesencja czasów, w których przyszło mu żyć. Bardzo mocno identyfikuje się z jego „krzywym” bohaterem. Bohaterem, który zawsze ma trudniej, gorzej, który traci nadzieje, tylko po to aby „przeżyć” kolejny dzień. Hłasko w perfekcyjny sposób łączy cynizm, profesjonalizm i prostotę i to coś, co „łapie za serce”.
.
„Wilk” to dwudziestolecie międzywojenne, to brudna i biedna Warszawa, to dekadencki obraz Marymontu. To społeczne wykluczenie człowieka, który nie ma prawa na godność i tym samym na godne warunki życia. To, tutaj Rysiek Lewandowski, Marymonciak z dzielnicy i furmański syn z dziada pradziada, walczy o każdy dzień, o marzenia – a co dostaje w zamian? Zimną, skostniałą niedolę, nędzę i ubóstwo – „co kryje się za moim oknem, za twoim, za każdym…? Życie – szmaty niewarte, głód, smród, nędza …”.
.
Życie odbiera mu możliwość nauki, zdobywania wiedzy. Nie daje mu szansy na „dobrą” pracę, własny rozwój. Zostawia mu tylko bezduszne marzenia o „białych jasnych domach”. Nie daje mu, żadnego autorytetu, niczego, co będzie iskierką nadziei.
.
„Są w życiu dni tak ciężkie, nieludzkie po prostu i nie na człowiecze siły, że przeżycie ich wydaje się później czymś nieprawdopodobnym i człowiek sam sobie się dziwi. I wspomnienie takiego dnia nawet po wielu latach budzi w człowieku lęk, trwogę, aż instynktownie chciałoby się zasłonić przed tym wspomnieniem”.
.
To literacki diament, dojrzały, trudny w odbiorze i uczący pokory, empatii i ludzkiej wrażliwości.

Marek Hłasko i jego twórczość to moja miłość od zawsze i na zawsze. Jego słowa są dla mnie talizmanem. Hłasko proponuje swoją własną interpretację człowieka, życia i świata. Jego brud, papieros i alkohol to kwintesencja czasów, w których przyszło mu żyć. Bardzo mocno identyfikuje się z jego „krzywym” bohaterem. Bohaterem, który zawsze ma trudniej, gorzej, który traci...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Niesamowita interpretacja czasów dwudziestolecia międzywojennego w Warszawie. Zupełnie inne spojrzenie na tę epokę bo nie ma tu dekadencji czy salonów awangardy kulturowej, ale widzimy Warszawę przez pryzmat biedy i wykluczenia. Przez pryzmat człowieka, który beznadziejną codzienność pokonuje niczym skradający się wilk a w tle rosnący nowy prąd ideowy - komunizm jako remedium na beznadzieję, ale Hłasko nie gloryfikuje socjalistycznych idei, daje czytelnikowi znać jakie widmo czeka bohaterów wierzących w "nowe idee". Ta książka to dynamit, rozsadzający wiele poglądów w czasach w jakich była pisana, ale także i dzisiaj. W mojej ocenie dobrze się stało, że książka nie została wydana w latach 50-tych XX wieku, bo mogłaby zostać zbyt łatwo zakwalifikowana jako po prostu socrealistyczna a chodzi w niej wiele więcej.

Niesamowita interpretacja czasów dwudziestolecia międzywojennego w Warszawie. Zupełnie inne spojrzenie na tę epokę bo nie ma tu dekadencji czy salonów awangardy kulturowej, ale widzimy Warszawę przez pryzmat biedy i wykluczenia. Przez pryzmat człowieka, który beznadziejną codzienność pokonuje niczym skradający się wilk a w tle rosnący nowy prąd ideowy - komunizm jako...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Wspaniała, obfitująca w doskonałe opisy i perełki jezykowe opowieść o przedwojennych przedmieściach Warszawy, zmienia się w żenujący produkcyjniak. Pierwsza część - 9/10 Potem ledwo 3, i to z zaciśniętymi zębami. Tak więc 6.

Wspaniała, obfitująca w doskonałe opisy i perełki jezykowe opowieść o przedwojennych przedmieściach Warszawy, zmienia się w żenujący produkcyjniak. Pierwsza część - 9/10 Potem ledwo 3, i to z zaciśniętymi zębami. Tak więc 6.

Pokaż mimo to

Według mnie najlepsza książka Marka Hłaski. Bieda, głód, stosunki międzyludzkie, biedna dzielnica Warszawy i chłopak, który marzy o wybiciu się. Trudy zmiany swojej sytuacji i wybory moralne: ukraść - nie ukraść, pobić - nie pobić, kłamać - nie kłamać. Fascynująca, mądra powieść, pokazująca absurdy, ale i beznadziejność życia biedoty. Polecam.

Według mnie najlepsza książka Marka Hłaski. Bieda, głód, stosunki międzyludzkie, biedna dzielnica Warszawy i chłopak, który marzy o wybiciu się. Trudy zmiany swojej sytuacji i wybory moralne: ukraść - nie ukraść, pobić - nie pobić, kłamać - nie kłamać. Fascynująca, mądra powieść, pokazująca absurdy, ale i beznadziejność życia biedoty. Polecam.

Pokaż mimo to

Trochę za ciężka ta książka dla mnie... ale jakoś ją przeczytałam ;)

Trochę za ciężka ta książka dla mnie... ale jakoś ją przeczytałam ;)

Pokaż mimo to

Książka napisana świetnym językiem czyta się ją znakomicie. Klimat brudnej Warszawy tamtych czasów oddany wyjątkowo chwytliwie.

Książka napisana świetnym językiem czyta się ją znakomicie. Klimat brudnej Warszawy tamtych czasów oddany wyjątkowo chwytliwie.

Pokaż mimo to