Wilk

Niesamowita interpretacja czasów dwudziestolecia międzywojennego w Warszawie. Zupełnie inne spojrzenie na tę epokę bo nie ma tu dekadencji czy salonów awangardy kulturowej, ale widzimy Warszawę przez pryzmat biedy i wykluczenia. Przez pryzmat człowieka, który beznadziejną codzienność pokonuje niczym skradający się wilk a w tle rosnący nowy prąd ideowy - komunizm jako remedium na beznadzieję, ale Hłasko nie gloryfikuje socjalistycznych idei, daje czytelnikowi znać jakie widmo czeka bohaterów wierzących w "nowe idee". Ta książka to dynamit, rozsadzający wiele poglądów w czasach w jakich była pisana, ale także i dzisiaj. W mojej ocenie dobrze się stało, że książka nie została wydana w latach 50-tych XX wieku, bo mogłaby zostać zbyt łatwo zakwalifikowana jako po prostu socrealistyczna a chodzi w niej wiele więcej.

Niesamowita interpretacja czasów dwudziestolecia międzywojennego w Warszawie. Zupełnie inne spojrzenie na tę epokę bo nie ma tu dekadencji czy salonów awangardy kulturowej, ale widzimy Warszawę przez pryzmat biedy i wykluczenia. Przez pryzmat człowieka, który beznadziejną codzienność pokonuje niczym skradający się wilk a w tle rosnący nowy prąd ideowy - komunizm jako...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Wspaniała, obfitująca w doskonałe opisy i perełki jezykowe opowieść o przedwojennych przedmieściach Warszawy, zmienia się w żenujący produkcyjniak. Pierwsza część - 9/10 Potem ledwo 3, i to z zaciśniętymi zębami. Tak więc 6.

Wspaniała, obfitująca w doskonałe opisy i perełki jezykowe opowieść o przedwojennych przedmieściach Warszawy, zmienia się w żenujący produkcyjniak. Pierwsza część - 9/10 Potem ledwo 3, i to z zaciśniętymi zębami. Tak więc 6.

Pokaż mimo to

Według mnie najlepsza książka Marka Hłaski. Bieda, głód, stosunki międzyludzkie, biedna dzielnica Warszawy i chłopak, który marzy o wybiciu się. Trudy zmiany swojej sytuacji i wybory moralne: ukraść - nie ukraść, pobić - nie pobić, kłamać - nie kłamać. Fascynująca, mądra powieść, pokazująca absurdy, ale i beznadziejność życia biedoty. Polecam.

Według mnie najlepsza książka Marka Hłaski. Bieda, głód, stosunki międzyludzkie, biedna dzielnica Warszawy i chłopak, który marzy o wybiciu się. Trudy zmiany swojej sytuacji i wybory moralne: ukraść - nie ukraść, pobić - nie pobić, kłamać - nie kłamać. Fascynująca, mądra powieść, pokazująca absurdy, ale i beznadziejność życia biedoty. Polecam.

Pokaż mimo to

Trochę za ciężka ta książka dla mnie... ale jakoś ją przeczytałam ;)

Trochę za ciężka ta książka dla mnie... ale jakoś ją przeczytałam ;)

Pokaż mimo to

Książka napisana świetnym językiem czyta się ją znakomicie. Klimat brudnej Warszawy tamtych czasów oddany wyjątkowo chwytliwie.

Książka napisana świetnym językiem czyta się ją znakomicie. Klimat brudnej Warszawy tamtych czasów oddany wyjątkowo chwytliwie.

Pokaż mimo to

Wielki plus za opis Marymontu - bardzo plastyczny, czuje się, jakby się tam właśnie było. Szczególna gratka dla osób znających dzisiejszy Marymont. Jednak tematyka dla mnie za ciężka.

Wielki plus za opis Marymontu - bardzo plastyczny, czuje się, jakby się tam właśnie było. Szczególna gratka dla osób znających dzisiejszy Marymont. Jednak tematyka dla mnie za ciężka.

Pokaż mimo to

Kto - Ryszard Stanisław Lewandowski
Skąd – „Marymonciak z dzielnicy – furmański syn z dziada pradziada”
Gdzie – Warszawa
Kiedy – dwudziestolecie międzywojenne
Cel – znalezienie celu w życiu i wzoru do naśladowania

Jest to debiutancka powieść 19 letniego Marka Hłaski, która powstawała przez ponad trzy lat, a na wydanie której autor jednak nie zdecydował się. Przeleżała 60 lat zanim została zredagowana na podstawie trzech maszynopisów.
Po przeczytaniu wstępnych informacji zaciekawiłem się „Wilkiem”. Nie chciałem sobie niczego obiecywać po tej lekturze. Po prostu debiut literacki młodego pisarza.

Tłem życia Rysia Lewandowskiego są bardzo wiernie odtworzone realia przedwojennej Warszawy, które niestety czasem są zbyt długie, tak samo jak wynurzenia bohatera i potrafią uśpić czytelnika. Odnosi się wrażenie że czasami chyba Marymont jest głównym bohaterem a Ryszard tłem.
Żywy język lumpenproletariackiej ulicy – zdecydowanie wielki plus.
Odwzorowanie wręcz jak na mapie topografii Marymontu, miejsc i ulic których już nie ma - dla mieszkańców Warszawy, fanów miasta, jego historii - może to być dodatkowa zaleta, dla mnie minus książki, jedynie odciągający od akcji.

Książka mimo kilku wg mnie minusów jest interesująca i warta przeczytania a dla Varsavianistów pozycja obowiązkowa.

Kto - Ryszard Stanisław Lewandowski
Skąd – „Marymonciak z dzielnicy – furmański syn z dziada pradziada”
Gdzie – Warszawa
Kiedy – dwudziestolecie międzywojenne
Cel – znalezienie celu w życiu i wzoru do naśladowania

Jest to debiutancka powieść 19 letniego Marka Hłaski, która powstawała przez ponad trzy lat, a na wydanie której autor jednak nie zdecydował się. Przeleżała 60...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Cyniczne spojrzenie typowe dla Hłaski jest tutaj zminimalizowane. Zastępuje je ogromna wrażliwość wylewająca się z każdego zdania. Prosta, ale chwytająca za serce podróż po świecie, gdzie człowieka nie stać nawet na parę butów. Zimna i okrutna rzeczywistość opisana paradoksalnie ciepło i jakby sentymentalnie.

Cyniczne spojrzenie typowe dla Hłaski jest tutaj zminimalizowane. Zastępuje je ogromna wrażliwość wylewająca się z każdego zdania. Prosta, ale chwytająca za serce podróż po świecie, gdzie człowieka nie stać nawet na parę butów. Zimna i okrutna rzeczywistość opisana paradoksalnie ciepło i jakby sentymentalnie.

Pokaż mimo to

mam mieszane uczucia co do wydawnictwa książek po śmierci autora, tym bardziej, że jestem fanką hłaski od wielu lat i wiem, jak bardzo przywiązywał wagę do swojej twórczości i wydawanie czegoś nieskończonego w jego oczach byłoby największym świętokradztwem.

mam mieszane uczucia co do wydawnictwa książek po śmierci autora, tym bardziej, że jestem fanką hłaski od wielu lat i wiem, jak bardzo przywiązywał wagę do swojej twórczości i wydawanie czegoś nieskończonego w jego oczach byłoby największym świętokradztwem.

Pokaż mimo to

Skończyłem ją kilka dni temu. Nie znam realiów międzywojennej Polski ani tym bardziej Warszawy, ale jeśli to, co napisał Hłasko jest prawdą, to naprawdę ciesze się, że żyjemy w czasach relatywnie bogatych i spokojnych.
Powieść jest plastyczna, ale ani nie przynudza opisami ze szczegółami, ani nie wciska ich co 3 akapity. Jednocześnie dzięki tej książce zetknąłem się z tym mniej znanym i mniej interesującym współczesnego człowieka wycinkiem historii - historii biedy, skrajnego ubóstwa, beznadziei. Książka jest generalnie dość smutna, choć tak jak u Hłaski miało to przeważnie miejsce - jeśli szukacie twórczości, gdzie zawsze wszystko kończy się dobrze, to nie jest to ten pisarz. Sama akcja urywa się wg mnie w nie najlepszym momencie (tzn można było to śmiało pociągnąć dalej, bo byłem żywo zainteresowany tym, jak Ryszard poradzi sobie w świecie, będąc skonfrontowanym ze świadomością, że komuniści muszą działać nielegalnie), ale to co dzieje się od właściwie początku aż do finału jest generalnie warte uwagi i po prostu wciąga.
Ocena wysoka, bo książka zmusza w jakiś sposób do myślenia o tym, czego my jako ludzie tak naprawdę od życia chcemy i za czym gonimy (oraz czy ma to w ogóle sens), a także z racji tego, że takie coś popełnił 19-latek. Momentami bywa miałka, choć rozumiem, że chodziło zapewne o pokazanie po prostu braku wykształcenia i jakiegoś pomysłu na życie bohaterów powieści, którzy mają problem wysłowić się i powiedzieć, o co im chodzi. Albo fragmenty ze strajkiem, gdzie patetyzm aż walił po oczach. Ja rozumiem, że zapewne chodziło o jakieś odwzorowanie komuszej papki z tamtych i późniejszych lat, ale na Boga, tego nie dało się czytać. A co dopiero słuchać lub tworzyć taki bełkot.
Niemniej - to pierwsza powieść, napisana w wieku jeszcze nastoletnim i choć zdecydowanie było co poprawiać, to Hłasko tą pozycją jeszcze w moich oczach zyskał - na start udało mu się zadebiutować naprawdę udanie.

Skończyłem ją kilka dni temu. Nie znam realiów międzywojennej Polski ani tym bardziej Warszawy, ale jeśli to, co napisał Hłasko jest prawdą, to naprawdę ciesze się, że żyjemy w czasach relatywnie bogatych i spokojnych.
Powieść jest plastyczna, ale ani nie przynudza opisami ze szczegółami, ani nie wciska ich co 3 akapity. Jednocześnie dzięki tej książce zetknąłem się z tym...

więcej

mniej

Pokaż mimo to