Nie jestem fanem prozy Marka Krajewskiego i na sumieniu mam tylko Śmierć w Breslau, zatem postać Eberharda Mocka czy Edwarda Popielskiego jest dla mnie obca. Sięgając po Arenę Szczurów nie miałem żadnych oczekiwań i uprzedzeń, dlatego nie mogę stwierdzić czy autor obniżył loty i goni w piętkę. Być może zabierając się za ostatni tom cyklu o Popielskim nie jest najlepszym pomysłem, ale książka miała być podobno bardzo mroczna i brutalna jak na nasze polskie realia. Czy była? O tym za chwilę. Krajewski rozczarował, spodziewałem się śledztwa toczącego się w małym mieście w którym panoszą się komuniści i Rosjanie, ponurego, przytłaczającego klimatu i ciężkiej historii, a tu... Śledztwo urywa się w połowie i nie ma znaczenia, liczy się tylko walka starego, bardzo starego Popielskiego o życie w Arenie Szczurów rodem z tandetnych filmów, gdzie mężczyźni walczą w klatkach, a tylko zwycięstwo gwarantuje przeżycie. Jeśli to ma być powiewem świeżości w polskiej literaturze, to ja dziękuje. Książka jest brutalna, ohydna, ale nudna i sztampowa. Autor stara się na każdej stronie zaskoczyć czytelnika swoją pomysłowością i szokującymi opisami. Tylko z pozoru szokującymi. Czuć, że nie ma pomysłu na książkę i wielkie zmęczenie bohaterem, czuć że była pisana na siłę. Nie mogę porównać tej części z poprzednimi, lecz mogę śmiało stwierdzić, że Krajewski nie ma szans zostać jednym z moich ulubionych autorów i zapewne w przyszłości nie sięgnę po żadną z jego książek. Być może ma pomysły i przez kilka chwil stworzy niezły klimat, to później wszystko wali się jak domek z kart i serwuje nam przewidywalne rozwiązania i pseudo słodko-gożkie zakończenie. Nie dziwi mnie duża ilość negatywnych opinii. Samą krwią, brutalnością, wódką i szczurami nie da się naprawić kiepskiej fabuły i zwyczajnie przeciętnej książki. Popielski odchodzi w marnym stylu.

Nie jestem fanem prozy Marka Krajewskiego i na sumieniu mam tylko Śmierć w Breslau, zatem postać Eberharda Mocka czy Edwarda Popielskiego jest dla mnie obca. Sięgając po Arenę Szczurów nie miałem żadnych oczekiwań i uprzedzeń, dlatego nie mogę stwierdzić czy autor obniżył loty i goni w piętkę. Być może zabierając się za ostatni tom cyklu o Popielskim nie jest najlepszym...