Narrator tego thrillera, autor widmo książki byłego premiera do końca pozostaje duchem. Nie znamy jego tożsamości, nawet imienia. Przekazał na tylko tę historię…
„W chwili, gdy usłyszałem jak zmarł McAra, powinienem był wstać i wyjść, teraz jest to dla mnie oczywiste.”

No cóż, z początku nie było. Nasz duch, mile połechtany propozycją, nadania kształtu biografii polityka Adama Langa (oczywiście za porządnym wynagrodzeniem), nie odmawia. A powinien się zastanowić, bo jego poprzednik, McAra, tajemniczo zniknął podczas przeprawy promem. Od tamtej pory nikt go nie widział żywego. A następnego dnia na plaży znaleziono jego ciało… Czyżby zabiła go pisana książka, nudna, wydająca się fałszywa?

Narrator, z początku zarozumiały cwaniak, przyjeżdża do domu, gdzie przebywa były premier wraz ekipą. Gdzie panują pewne zasady. Nikt nie może zobaczyć, wynieść maszynopisu. Wszyscy są pod nadzorem, a premier jest odcięty od zwykłego życia i pod ścisłą ochroną. Ruth, żona Langa, zdradza mu, że z mężem utknęli w miejscu, Adam nie jest w stanie oderwać się od przeszłości, powraca echem akcja CIA o kryptonimie „Burza” i odbija się czkawką.

Intratna propozycja zmienia się w niebezpieczne poszukiwanie prawdy, w grubą aferę, już po ogólnikowym oświadczeniu dla prasy Duch staje się wspólnikiem. Wspólnikiem zbrodniarza wojennego. Lang ubarwia swoje wspomnienia, zmienia przeszłość, by pasowały do tego, jak chce, by widzieli go inni. Po co? Drobne kłamstwo, drobny szczegół zdradza, że nie jest tym, za kogo się podawał.

„Ghostwriter” to faktycznie inteligentny, amerykański thriller, polityczny, ale na szczęście polityka nie przysłania ludzi, co jest plusem. Bo „to nie polityka fascynuje ludzi.” To ludzie, ich relacje, kłamstwa i zachowanie ciekawią innych. A tutaj znajdziemy destruktywne relacje, zanik profesjonalnego dystansu, zdradę, szantaż, szpiegostwo, specyficzne stosunki Brytyjczycy- Amerykanie. Narrator myślał, że zawsze może się wycofać, co dawało mu złudne poczucie bezpieczeństwa. Potem pewne obrazy wypaliły mu się w głowie. A na zakończenie ukryta wiadomość zza grobu zaskakuje…

Naprawdę udana książka, tylko ten brak tożsamości ghostwritera irytujący.

„Chcę, byś zrozumiał jedno. Wszystko, co zrobiłem, zarówno jako przywódca partii, jak i premier rządu- wszystko- robiłem z przekonania, że tak trzeba.”

Narrator tego thrillera, autor widmo książki byłego premiera do końca pozostaje duchem. Nie znamy jego tożsamości, nawet imienia. Przekazał na tylko tę historię…
„W chwili, gdy usłyszałem jak zmarł McAra, powinienem był wstać i wyjść, teraz jest to dla mnie oczywiste.”

No cóż, z początku nie było. Nasz duch, mile połechtany propozycją, nadania kształtu biografii polityka...