![Tu streszczenia nie wystarczą. Sprawdź swoją znajomość lektur [QUIZ]](https://s.lubimyczytac.pl/upload/texts/20500/20558/20558_1715340025_grafika400x300.jpg)
-
Patronat LC
-
Patronat LC
-
Patronat LC
-
Patronat LC
-
Patronat LC
Zgubiono znaleziono
Patronat
- Kategoria:
- literatura piękna
- Tytuł oryginału:
- Lost & Found
- Wydawnictwo:
- Czarna Owca
- Data wydania:
- 2015-10-07
- Data 1. wyd. pol.:
- 2015-10-07
- Liczba stron:
- 292
- Czas czytania
- 4 godz. 52 min.
- Język:
- polski
- ISBN:
- 9788375549966
- Tłumacz:
- Robert Sudół
- Tagi:
- literatura australijska literatura drogi powieść drogi smutek samotność żałoba
Wzruszająca powieść o tym, czym naprawdę są miłość i życie.
Siedmioletnia Millie uświadamia sobie, że wszystko dokoła niej umiera. W swojej "Księdze Nieżyłków" odnotowała już śmierć dwudziestu siedmiu różnych stworzeń. Teraz musi do niej wpisać swojego ojca.
Agatha ma osiemdziesiąt dwa lata i od śmierci męża nie wychodzi z domu. Siedzi przy oknie, ukryta za zasłonami i bluszczem, i wrzeszczy na przechodniów, wyładowując swój gniew na obcych ludziach. Aż do dnia, gdy po drugiej stronie ulicy dostrzega dziewczynkę.
Karl ma osiemdziesiąt siedem lat, kiedy jego syn przywozi go do domu starców, całuje go w policzek na pożegnanie i znika. Wtedy właśnie Karl przeżywa chwilę umysłowej klarowności. Ucieka z domu starców i wyrusza na poszukiwania czegoś innego.
Troje zagubionych ludzi, którzy muszą się odnaleźć. Millie, Agatha i Karl łamią zasady i dzięki temu odkrywają sens życia.
Poznaj historię, w której zakochał się świat.
Porównaj ceny
W naszej porównywarce znajdziesz książki, audiobooki i e-booki, ze wszystkich najpopularniejszych księgarni internetowych i stacjonarnych, zawsze w najlepszej cenie. Wszystkie pozycje zawierają aktualne ceny sprzedaży. Nasze księgarnie partnerskie oferują wygodne formy dostawy takie jak: dostawę do paczkomatu, przesyłkę kurierską lub odebranie przesyłki w wybranym punkcie odbioru. Darmowa dostawa jest możliwa po przekroczeniu odpowiedniej kwoty za zamówienie lub dla stałych klientów i beneficjentów usług premium zgodnie z regulaminem wybranej księgarni.
Za zamówienie u naszych partnerów zapłacisz w najwygodniejszej dla Ciebie formie:
• online
• przelewem
• kartą płatniczą
• Blikiem
• podczas odbioru
W zależności od wybranej księgarni możliwa jest także wysyłka za granicę. Ceny widoczne na liście uwzględniają rabaty i promocje dotyczące danego tytułu, dzięki czemu zawsze możesz szybko porównać najkorzystniejszą ofertę.
Szukamy ofert...
Mogą Cię zainteresować
Oficjalne recenzje
Talizman z nogi manekina
Życie i śmierć. Zysk i strata. Związki i rozstania. Miłość i obojętność. Czy życie nie składa się z przeciwieństw? A może raczej z dwóch stron tych samych, kluczowych spraw?
Książka „Zgubiono znaleziono” zaskakuje od pierwszych zdań. Świat widzimy w niej z perspektywy kilkuletniej dziewczynki, Millie Bird. Ludzie obcy, a wśród nich Karl Maszynopiszący (stary dziwak) i Agatha Pantha (antypatyczna starsza pani) a także – co znamienne – jej własna matka to dla niej fragmenty ludzkie - głównie części ciała i ubrania widoczne na wysokości jej wzroku. Dopóki nie nawiąże z nimi bliskiej więzi, oczywiście, bo wtedy stają się całością złożoną z przeciwieństw – z twarzami, drobnymi przyzwyczajeniami i dziwactwami, czyli tym, co decyduje o ich niepowtarzalności. Te trzy postaci – dziewczynkę, starca i zgryźliwą starą wdowę - różnią właśnie te znaczące drobiazgi, a połączy znacznie więcej: odsunięcie przez bliskich lub samych siebie gdzieś na margines, nieodpowiedni wiek, niewidzialność dla innych oraz ucieczka przed czymś, o czym boją się nawet pomyśleć, a także poszukiwanie. Czego szukają? Niematerialnego spoiwa, swego rodzaju kleju, który wypełni ich podziurawione istoty, a także zwiąże ich znowu z innymi i z życiem. Najbardziej zaskakujące jest to, że znajdą go zupełnie nie tam, gdzie sugeruje pędzący obok świat.
Dla Millie nowe doświadczenia, związane ze śmiercią i odchodzeniem, okażą się pełne znaczeń, które nijak nie wpasowują się w obraz świata przekazany jej przez dorosłych. Śmierć będzie wiązała się z obecnością, choćby na papierze, spokojem i pełnią, a życie przyniesie straty, pustkę i nieobecność. Świat w oczach dziewczynki będzie logiczny, choć czasem groźny i – z punktu widzenia dorosłych – absurdalny. Dorośli skupią się na tym, na co szkoda czasu, a nie zauważą rzeczy i epizodów, które okażą się najistotniejsze dla dalszego biegu wydarzeń. Dziewczynka nie będzie się jednak skarżyć, marudzić ani histeryzować, skoncentruje się bowiem na tym, co trzeba, jak zwykle kontrastowo – ukrywaniu się i zostawianiu śladów. Poza tym nie będzie, jak to mieli w zwyczaju jej rodzice i inne doroślaki, szukać osób, na które można zrzucić odpowiedzialność i poczucie winy za problemy, ale po prostu weźmie to wszystko na siebie, na swoje wątłe dziewczęce barki.
Książka, zaczynająca się jak historia obyczajowa z wątkiem detektywistycznym, po kilkudziesięciu stronach staje się powieścią drogi, w której bohaterowie zdążają do celu w poszukiwaniu czegoś, co tak naprawdę jest w każdym z nich. Podróż służy im bowiem bardziej do otwarcia się na nowe doświadczenia i przywołania emocji i pasji, o których już zapomnieli, niż do osiągania jakiegoś punktu w przestrzeni. A wraz z nimi zmieniamy się i my, opowieść bowiem nie pozwala pozostać obojętnym świadkiem perypetii bohaterów, ale wciąga nas w głąb ich, prawdę mówiąc dziwnego, świata. Książka przyciąga wartką akcją, niespotykanym humorem oraz interesującą kreacją głównej bohaterki i jej niezwykłym światem wewnętrznym, dzięki któremu przechodzimy do porządku dziennego nad tym, że oglądamy rzeczywistość z poziomu niewiele ponad metra lub spod stolika w wagonie restauracyjnym pociągu, czytamy o miłości, która według dzisiejszych przekazów medialnych nie powinna się zdarzyć czy aprobujemy talizman zrobiony z nogi manekina. Ponadto dzięki książce „Zgubiono znaleziono” gubiąc własne (także czytelnicze) schematy, odnajdujemy ożywczą radość lektury, podczas której nie sposób przewidzieć dalszego ciągu akcji, ale bez wątpienia można znaleźć przyjemność czytania i zgodę na słodko-gorzki smak życia.
Jowita Marzec
Oceny
Książka na półkach
- 471
- 297
- 130
- 12
- 8
- 7
- 5
- 5
- 4
- 4
Opinia
Pełna recenzja dostępna tu: inkoholiczka.wordpress.com
Tak się mówi, że dzieci i ryby głosu nie mają. Dlaczego? Tego chyba nikomu nie trzeba tłumaczyć - pistolęcie, ledwo od ziemi odrośnięte, mleko pod nosem, na kapciu pod szafę wjeżdża i na baczność popod stół wchodzi. I się ma wypwiadać, panie tego? A ja mam takie wrażenie takie dzisiejszych czasach niestety również i "starzy" głosu nie mają.
Popatrzcie na przykład na takich buszmenów albo innych Pigmejów. Starość jest dla nich synonimem mądrości życiowej, siły, doświadczenia. Ten, kto dożył wieku sędziwego w tak bezlitosnych warunkach zasługuje na największy szacunek. U nas obecnie wygląda to nieco inaczej...
Nie mówiąc już o samym temacie śmierci. W niektórych kulturach i czasach była/jest ona czymś zupełnie naturalnym. Podobno meksykański odpowiednik naszego święta Wszystkich Świętych i Zaduszek jest wyjątkowo huczny. Łapią gracko w ręce gitaramy, bębenki i grzechotki i, zasilani jedzonkiem piknikowym, wraz z milionem krewnych wspominają zmarłego z pieśnią na ustach. Wierzą, że w ten jeden jedyny dzień ich bliscy do nich powracają. Czy te obchody przypominają Wam w czymkolwiek nasze polskie smutanie?
Przed Wami miło wydany, dziecięco-staruszkowy krzyk przeciwko wyżej wymienionym zjawiskom. Autorka zręcznie splata ze sobą losy trzech, pozornie zupełnie ze sobą nie związanych osób:
Millie to mała, siedmioletnia dziewczynka, zafascynowana tematem śmierci. Nie pojmuje, dlaczego dorośli tak dziwnie reagują, kiedy mówi im "wszyscy umrzecie". W swoim zeszyciku prowadzi skrupulatną ewidencję wszelkich napotkanych "nieżyłków". Pająk. Mucha. Piesek sąsiadów. Żuczek. Tatuś. Pewnego pięknego dnia jej mama prowadzi ją do centrum handlowego i mówi "czekaj tu, Millie". Więc Millie czeka, ale mamusia nie wraca. Ani tego dnia, ani następnego, ani żadnego innego.
Karl Maszynopiszący nieustannie biega palcami po niewidzialnej klawiaturze maszyny. Żyje wspomnieniami o swojej zmarłej żonie Evie - jedynej,która go rozumiała. Jest potwornie zagubiony i lubi trzymać w ręce kubek z kawą, ale jej nie pije. Posmutniał, kiedy jego syn całował go na pożegnanie i porzucił w domu starców. Wtedy osiemdziesięcioletni Karl pomyślał, że chce zrobić coś zupełnie szalonego - zacząc żyć. Ucieka i rusza w nieznane.
Osiemdziesięciopięcioletnia Agatha jednocześnie kocha i nienawidzi swojej starości. Codziennie dokonuje dokładnych pomiarów jej parametrów - obwis ramion, liczba zmarszczek, rozmieszczenie zmarszczek, opad biustu, odległość od biustu do talii. Od śmierci swojego męża nie przestawiła jego kapci. Przestała też wychodzić z domu. Siedzi tylko w oknie ubrana w swoją ukochaną garsonkę i rajstopy. Wrzeszczy na przechodniów, denerwują ją. Za duża głowa! Za stary! Za szeroko oczy! Za długi nos! Pije bulion z kostki rosołowej siedząc na Krześle Niezgody. Pozwala sobie na chwilkę poczucia się samotną.
Prześwietną stroną powieści jest narracja z perspektywy dziecka. Jest niewinna, wciągająca, miejscami nieco absurdalna -tak, jakby wszystko było dla głównej bohaterki zabawą.
Ten bombowy debiut literacki australijskiej autorki poleciłabym nie tylko osobom starszym, naturalnym, automatycznym adresatom powieści. Zachęciłabym do niej również młodych i całą rzeszę tych forever young. A jeśli chęci "oswojenia" starości i śmierci towarzyszy również pragnienie dobrej i jednocześnie w miarę przyjemnej lektury - " Zgubiono znaleziono jest idealnym wyborem nie tylko na zbliżające się Święta.
Tutaj, mamo.
Pełna recenzja dostępna tu: inkoholiczka.wordpress.com
więcej Pokaż mimo toTak się mówi, że dzieci i ryby głosu nie mają. Dlaczego? Tego chyba nikomu nie trzeba tłumaczyć - pistolęcie, ledwo od ziemi odrośnięte, mleko pod nosem, na kapciu pod szafę wjeżdża i na baczność popod stół wchodzi. I się ma wypwiadać, panie tego? A ja mam takie wrażenie takie dzisiejszych czasach niestety również i...