Po raz kolejny zawiało chłodem z dalekiej Północy i to bynajmniej nie dzięki niżowi nawiedzającemu nasz kraj a serii "z miotłą", która została zainicjowana w 2005 roku i poświęcona jest twórczości kobiet....i to nie byle jakich kobiet. Znajduje tu swoje miejsce literatura wysokiej próby, powieści ważne, często szokujące, niepozbawione ironii, gwarantujące doskonałą lekturę. Książki, które poza ciekawą fabułą mówią coś istotnego o nas i naszych czasach. Wśród tych powieści znajduje się kolejna książka szwedzkiej pisarki Majgull Axelsson po którą sięgnęłam z wielkim niepokojem a zarazem wielkimi nadziejami.

W DOMU AUGUSTY autorka opisała losy trzech kobiet i ich życiowe doświadczenia.Wydaje się, że poza więzami krwi te kobiety niewiele mają ze sobą wspólnego: Augusta - prosta kobieta, dla której awansem społecznym była posada służącej w górniczej osadzie, Alicja-wykształcona „pani profesor”, organizatorka wystaw sztuki, której życie jest odbiciem wcześniejszego życia Augusty oraz Angelika - córka robotnicy, zbuntowana szesnastolatka, nie potrafiąca we własnym domu odnaleźć ciepła, poczucia bezpieczenstwa i miłości, daremnie szukająca swojego miejsca w świecie. Zarówno Alicja jak i Angelika odnajdują spokój i ukojenie w domu Augusty, która przewija się w tej książce jak duch – niby jej nie ma, ale na wszystko ma wpływ. Patrzy z góry na swoje następczynie a ich życie wcale nie jest łatwe, szczęśliwe, spełnione...

Majgull Axelsson i w tej powieści porusza trudne tematy, pokazuje to, co dzieje się za zamkniętymi drzwiami, tego, czego dostrzegać często nie chcemy, bądź nie jest nam dane. Książka tworzy niejako patchwork z wzajemnie przeplatających się bolesnych i przesiąkniętych cierpieniem historii, ukazując nam czytelnikom skrywane lęki i bolesne tajemnice...

Mimo iż jest to powieść głównie o kobietach i dla kobiet, nie brakuje w niej również mężczyzn – którzy nie są bynajmniej wzorami godnymi naśladowania – wręcz przeciwnie, to godne pożałowania kreatury. Pomimo tego, że charakteryzuje ich przede wszystkim okrucieństwo, kobiety zdają się nie zauważać ich negatywnych cech i zaślepione, trwają w toksycznych związkach. Najbardziej jest przerażające to, iż takie kobiety, tacy mężczyźni i takie związki istnieją naprawdę. Wystarczy tylko otworzyć oczy i rozejrzeć się dookoła...

DOM AUGUSTY jest książką niezwykle przygnębiającą i przepełnioną bólem, mrozi mrocznością trudniejszą do zniesienia niż najbardziej brutalne skandynawskie kryminały. Tam perwersja jest ucieleśniona, identyfikowalna, tutaj zmorą są demony, które trudno nazwać, ale które przenikają każdą myśl, demony zrodzone z deficytu uczuć i bliskości. Napędzane przez lata niewypowiedzianymi pytaniami i złudzeniami. Czy z takimi przeciwnikami można wygrać sztyletem?

Nie jest to powieść, którą można przeczytać od razu, jednym tchem. Jest to ten rodzaj prozy, który należy dawkować sobie w małych ilościach – niczym cierpkie wino, którego kropla goryczy niweluje wszelką słodycz.

Po raz kolejny zawiało chłodem z dalekiej Północy i to bynajmniej nie dzięki niżowi nawiedzającemu nasz kraj a serii "z miotłą", która została zainicjowana w 2005 roku i poświęcona jest twórczości kobiet....i to nie byle jakich kobiet. Znajduje tu swoje miejsce literatura wysokiej próby, powieści ważne, często szokujące, niepozbawione ironii, gwarantujące doskonałą lekturę....