Pamiętacie z lekcji chemii modele cząsteczek, zbudowane z kolorowych kulek, połączonych patyczkami? Tak samo jest z ludźmi, wszyscy jesteśmy połączeni z najbliższymi rozmaitymi związkami, zależnościami, oddziałujemy na nich i ulegamy ich wpływom. Tylko patyczków nie widać.

Jedna z bohaterek książki Axelsson znajduje się na lodołamaczu "Odyn", w jego rejsie poza koło podbiegunowe. Załoga i goście podziwiają w podróży między innymi góry lodowe. Każda z nich prezentuje ludziom zaledwie swój wierzchołek wyrastający ponad mroźną toń, wiruje przed patrzącymi, jakby chciała ukazać całą swą krasę, cały swój perfekcyjny blask i urzekające barwy. Pomiędzy sobą góry uderzają jedna o drugą, ścierają się, kruszą wzajemnie po kawałku, ale żadnej nie jest dane naprawdę zbliżyć się do którejś z sąsiadek.

Podobnie jest z bohaterami tej książki, autorka przedstawia nam ich wnętrza, ukazuje łączące ich związki i interakcje, ale szybko odkrywamy, że każde z nich żyje w kokonie rozpaczliwej samotności i niezrozumienia. Ich kontakty to lodowata pustać nic nie znaczących rozmów, tłumionej złości, skrywanej od dawna zawiści. Tworzą nieco dziwnie skonstruowaną rodzinę, ale cierpią wszyscy na brak ciepła i miłości, od tak dawna przekazywany z pokolenia na pokolenie - bo z niekochanych dzieci wyrastają niekochający rodzice - że nabywa cech choroby dziedzicznej.

Autorka bez znieczulenia podaje prawdę o owej międzypokoleniowej sztafecie chłodu ale pozostawia nadzieję. Nawet skrzywdzeni i odrzuceni mamy szansę znaleźć w sobie siłę, by zawalczyć o samych siebie. By przyznać sobie prawo do istnienia. Z tego z kolei rodzi się uczucie swobody i jeśli nie szczęścia, to przynajmniej wielkiej ulgi. A pozytywne uczucia działają podobnie jak negatywne: niewidzialnymi patyczkami przechodzą na innych. I tak jedna z bohaterek natchnie siłą inną. Spełniona i szczęśliwa kobieta podzieli się swą radością życia z porzuconym przez żonę i wciąż przez nią szantażowanym emocjonalnie mężczyzną. Ktoś na "Odynie" powtórzy odruchowo gest rozpostartych skrzydeł wolnego ptaka. A czytelnik, znękany lodem i wodą, brakiem miłości i dojmującym ziąbem w tej fabule, odetchnie głęboko i poczuje powiew ciepła.

Mądra choć niełatwa w odbiorze powieść.

Pamiętacie z lekcji chemii modele cząsteczek, zbudowane z kolorowych kulek, połączonych patyczkami? Tak samo jest z ludźmi, wszyscy jesteśmy połączeni z najbliższymi rozmaitymi związkami, zależnościami, oddziałujemy na nich i ulegamy ich wpływom. Tylko patyczków nie widać.

Jedna z bohaterek książki Axelsson znajduje się na lodołamaczu "Odyn", w jego rejsie poza koło...