Opowieść o polskim szlachcicu, Gedeonie Sienieńskim, który wyrusza w dalekie ukraińskie stepy celem przejęcia majątku po swoim zmarłym krewnym. Autor bardzo ciekawie opisuje życie oraz problemy z jakim borykają się bohaterowie. Gedeon praktycznie od zera odbudowuje majątek, stawia dworek oraz przyjmuje chłopstwo na służbę. Niestety życie Gedeona nie jest usłane różami ponieważ jego poprzednik nie dorobił się zbyt dobrej opinii. Wręcz przeciwnie - narobił długów, skłócił się z sąsiadami i doprowadził do wyludnienia się wsi przez niewłaściwe (brutalne) zachowania wobec chłopstwa.
Gedeon podejmuje się trudnego wyzwania naprawienia relacji z sąsiadami oraz odbudowania majestatu i autorytetu polskiego szlachcica na Ukrainie.
Autor bardzo ciekawie opisuje czasy pierwszej połowy XVII wieku - tworząc coś na wzór powieści obyczajowej z nutką sensacji w tle. Tak przynajmniej jest przez 2/3 książki do momentu śmierci Justyny - kobiety, którą bohater postanowił poślubić wbrew woli jej ojca. Od tego momentu powieść nabiera dziwnego wyrazu i gubi się cała "fajność" ukształtowana wcześniej. Gedeon staje się postacią jakby drugoplanową a motywem przewodnim jest bunt kozaków na Ukrainie i działania zbrojne z tym związane. Nie jest to może jakoś strasznie nudne, ale psuje klimat wytworzony przez autora w pierwszej części książki.

Opowieść o polskim szlachcicu, Gedeonie Sienieńskim, który wyrusza w dalekie ukraińskie stepy celem przejęcia majątku po swoim zmarłym krewnym. Autor bardzo ciekawie opisuje życie oraz problemy z jakim borykają się bohaterowie. Gedeon praktycznie od zera odbudowuje majątek, stawia dworek oraz przyjmuje chłopstwo na służbę. Niestety życie Gedeona nie jest usłane różami...