Książka jest w formie wywiadu uczennicy z mistrzem. Autorka poukładała całą rozmowę tematycznie. Ale na plan pierwszy wysuwa się filozofia. Te wypowiedzi dla przeciętnego czytelnika nie tylko nie są zbyt interesujące, ale przede wszystkim mało zrozumiałe.

Po raz pierwszy czytałm słowa Księdza Tischnera, w których nie ma żartów, czy choćby żartobliwego tonu. Jeszcze nie wie, że mało czasu Mu zostało, że pewnych planów nie zrealizuje, ale chce prawdy, bez jej upiększania.

Czytelnikowi nie wszystkie wypowiedzi spodobają się, ale na pewno pobudzą do rozważań, przemyśleń. Z wywiadu bowiem wyłania się nie duchwny, ale przede wszystkim filozof. A gdy do głosu dochodzi duchowny, to rodzą się pewne kontrowersje. Wynikają one jednak z niedomówień, z porzucania przez pytającą pewnych wątków.

Zatem nieprawdą jest, że Ksiądz Tischner nie ma jednoznacznego stanowiska wobec aborcji. Bo ma! jest przeciw. I powtarzał to wielokrotnie. Ale Profesor, zwolennik dialogicznego Kościoła, pokazuje problem, z jakim zmagamy się, my, Polacy. Relatywizm.

Myślę, że ten wywiad powinno się czytać mając w zanadrzu wiedzę o Księdzu Tischnerze i Jego pracach, rozważanich i kazaniach.

Książka jest w formie wywiadu uczennicy z mistrzem. Autorka poukładała całą rozmowę tematycznie. Ale na plan pierwszy wysuwa się filozofia. Te wypowiedzi dla przeciętnego czytelnika nie tylko nie są zbyt interesujące, ale przede wszystkim mało zrozumiałe.

Po raz pierwszy czytałm słowa Księdza Tischnera, w których nie ma żartów, czy choćby żartobliwego tonu. Jeszcze nie...

Trudno uwierzyć, że nie jest to wywiad przeprowadzony wczoraj. Opinie wciąż aktualne, myśli inspirujące... Czytać i myśleć - takie motto powinno widnieć na skrzydełku tej książki.
Sporo tu filozofii, mnie jednak zauroczyła historia i to ta lat60 czy 80- niejednoznaczna, pocieniowana, prawdziwsza niż w lukrowanych podręcznikach.

Trudno uwierzyć, że nie jest to wywiad przeprowadzony wczoraj. Opinie wciąż aktualne, myśli inspirujące... Czytać i myśleć - takie motto powinno widnieć na skrzydełku tej książki.
Sporo tu filozofii, mnie jednak zauroczyła historia i to ta lat60 czy 80- niejednoznaczna, pocieniowana, prawdziwsza niż w lukrowanych podręcznikach.