Złośliwi twierdzą, że Bazyliszek to popłuczyny po wcześniejszych odsłonach przygód śledczego – obecnie nadkomisarza – Adama Nowaka; że główny bohater, przedkładając wartości rodzinne i tacierzyństwo nad osobiste pasje i pracę, stetryczał i stał się papierowy, a zatem mniej interesujący. Nic bardziej mylnego! Nowak po prostu dojrzał, podobnie jak (w domyśle) człowiek, który powołał go na świat. Konatkowski zezwolił Adamowi być miększym i zadumanym, co interesująco przełożyło się na stricte kryminalną odsłonę powieści. Nadkomisarz, czy to badając miejsce zbrodni, czy uzgadniając odkryte fakty ze swoim partnerem śledczym, aspirantem Pawlakiem, jawi się jako analityk czerpiący wiedzę nie tylko z zawodowego doświadczenia, lecz także z mądrości życiowej i nabytej z wiekiem wrażliwości, natomiast trzecioosobowy narrator splata opisy miejskich i podmiejskich przestrzeni oraz cierpień, jakim zostały poddane ciała ofiar, z odniesieniami cywilizacyjnymi i/lub kulturowymi. Czy to rozmowa ojca z synem na cmentarzu, czy oględziny zwłok, czy też przesłuchanie świadka – za każdym razem autor przemyca intrygujące sensy. Konatkowski dużo zauważa i na dobrą sprawę nie odpuszcza niczemu, poszerzając znaczenie rozmaitych, nawet mocno drugorzędnych elementów fabuły: szerokich bioder u przesłuchiwanej kobiety, zaklepanemu przedwcześnie miejscu na pochówek, ukamienowanej ofierze.

Całość dostępna tu: https://redaktornatropie.wordpress.com/2016/04/28/tomasz-konatkowski-bazyliszek-audiobook/.

Złośliwi twierdzą, że Bazyliszek to popłuczyny po wcześniejszych odsłonach przygód śledczego – obecnie nadkomisarza – Adama Nowaka; że główny bohater, przedkładając wartości rodzinne i tacierzyństwo nad osobiste pasje i pracę, stetryczał i stał się papierowy, a zatem mniej interesujący. Nic bardziej mylnego! Nowak po prostu dojrzał, podobnie jak (w domyśle) człowiek, który...