Naprawdę świetna pozycja dotycząca udaru i to z pierwszej ręki!

Książka ta jest nie tylko relacją z osobistego doświadczenia autorki, która przeżyła udar mózgu, ale również głębokim studium funkcji i natury ludzkiego mózgu. Jill Bolte Taylor, jako neurobiolog, dzieli się swoją wiedzą i przeżyciami, rozkładając na czynniki pierwsze to, co się stało w jej własnym mózgu w trakcie udaru.

Opowieść ta jest pełna emocji, od strachu i dezorientacji po zdumienie i duchową przemianę. Jill Bolte Taylor opisuje, jak utrata zdolności mowy i koordynacji motorycznej otworzyła dla niej zupełnie nowy sposób postrzegania rzeczywistości i zrozumienia swojego wnętrza.

Naprawdę świetna

Naprawdę świetna pozycja dotycząca udaru i to z pierwszej ręki!

Książka ta jest nie tylko relacją z osobistego doświadczenia autorki, która przeżyła udar mózgu, ale również głębokim studium funkcji i natury ludzkiego mózgu. Jill Bolte Taylor, jako neurobiolog, dzieli się swoją wiedzą i przeżyciami, rozkładając na czynniki pierwsze to, co się stało w jej własnym mózgu w...

Bardo dobra książka pokazująca jak plastycznym organem jest nasz mózg. Ćwiczenie go i kontrola nad nim daje nam władzę nad naszymi myślami, uczuciami, a w konsekwencji reakcjami i działaniem.

Bardo dobra książka pokazująca jak plastycznym organem jest nasz mózg. Ćwiczenie go i kontrola nad nim daje nam władzę nad naszymi myślami, uczuciami, a w konsekwencji reakcjami i działaniem.

Udar mózgu jest trzecią, zaraz po chorobach układu sercowo-naczyniowego i nowotworach, przyczyną zgonów, stanowi jedną z głównych przyczyn trwałej niesprawności u osób powyżej 40. roku życia. Jill Bolte Taylor swoją karierę zawodową poświęciła zgłębianiu tajników pracy ludzkiego mózgu, w wieku 37 lat doznała rozległego wylewu krwi do lewej półkuli mózgu, choroba na zawsze odmieniła jej życie. Swoim doświadczeniem związanym z leczeniem i długoterminową rehabilitacją podzieliła się w książce Udar i przebudzenie.

Studiując podyplomowo logopedię mam okazję na co dzień zgłębiać tajniki neuroanatomii czynnościowej mózgu, przez co tę pozycję mogę śmiało uznać za interesujące źródło naukowej wiedzy. Książka Jill Bolte Taylor została napisana w bardzo przejrzysty sposób, ukazując piętno, jakie udar odcisnął na kobiecie w sile wieku, która naukowo zajmowała się ludzkim mózgiem. Udar i przebudzenie to coś więcej niż osobiste zapiski, to historia choroby, z którą można wygrać, chociaż walka często bywa nierówna, co było podkreślane na każdym kroku. Zanim autorka przeszła do meritum swojej opowieści, pokrótce opisała klasyfikację tego tragicznego w skutkach schorzenia oraz przybliżyła skomplikowane zależności rządzące pracą ludzkiego mózgu. Lubię takie z jednej strony syntetyczne, a z drugiej bogate w wartościową wiedzę z zakresu neuronauki sekcje. O ile pierwsza część książki mnie zafascynowała, o tyle podczas lektury drugiej czułam niedosyt. Autorka perfekcyjnie opisała konsekwencje, jakie niesie ze sobą udar, ale nieco mniejszą uwagę przywiązała do procesu rehabilitacji. Nie chodzi mi tutaj tylko o fizjoterapię, ale głównie o trening neuropsychologiczny i logopedyczny związany z utraconymi funkcjami lewej półkuli. Z jednej strony autorka podkreśla, że powrót do pełnego zdrowia trwał lata, ale nie dzieli tym doświadczeniem. Podejrzewam, że niezmiernie rzadko zdarzają się przypadki, w których udar dopada osobę, która zawodowo zajmuje się ludzkim mózgiem, tym więcej oczekiwałam od tej pozycji. Autorka podkreśla, że pracownicy oddziałów neurologicznych nie powinni infantylizować pacjentów neurologicznych, każdego należy traktować z należytym mu szacunkiem. Utracone funkcje kiedyś wrócą, ale proces rehabilitacji zawsze przebiega sprawniej, odbywając się w dobrej, przepełnionej motywacją atmosferze.

Przekaz autorki nie w pełni mnie przekonał, trochę wątpię, aby można było tak dokładnie analizować swój stan w chwili doświadczania udaru. Plusem książki jest lekki, niezobowiązujący ton oraz fakt, że autorka nie narzuca czytelnikowi swojego zdania- edukuje, ale nie poucza. Autorka wielokrotnie podkreślała, że każdy udar ma swoją specyfikę w zależności od lokalizacji uszkodzenia, przez co do każdego przypadku należy podchodzić indywidualnie. Książka z pewnością okaże się wartościowym źródłem wiedzy zarówno dla samych chorych, jak i ich rodzin, zrozumienie choroby jest pierwszym krokiem do odzyskania sił i dobrej rehabilitacji. Nie mogę zgodzić się ze zdaniem autorki, że pomoce dla chorych powinny być takie, jak dla uczących się dzieci. Na moich studiach wykładowcy wielokrotnie powtarzali, że materiały do rehabilitacji powinny być dostosowane do wieku pacjenta, nikt nie chce czuć się infantylizowany. Trochę przeszkadzał mi fakt, że autorka co rusz chciała mi sprzedać swoją nową filozofię życiową, która niestety do mnie wybitnie nie przemawiała. Warto podkreślić, że rehabilitacja neuropsychologiczna i neurologopedyczna w Polsce pozostawia wiele do życzenia, o ile do fizjoterapii podchodzi się bardzo poważnie, o tyle praca nad powrotem wyższych funkcji psychicznych jest marginalizowana i niedofinansowana ze środków budżetowych. Tym bardziej żałuję, że proces odzyskiwania m.in. mowy oraz pozostałych funkcji poznawczych został w książce brutalnie pominięty.

Książka Jill Bolte Taylor może okazać się źródłem oparcia i motywacji dla osób po udarze. Mimo pewnych braków Udar i przebudzenie stanowi interesujące źródło naukowej wiedzy zarówno dla lekarzy i terapeutów, jak i dla pacjentów neurologicznych. Polecam!

Udar mózgu jest trzecią, zaraz po chorobach układu sercowo-naczyniowego i nowotworach, przyczyną zgonów, stanowi jedną z głównych przyczyn trwałej niesprawności u osób powyżej 40. roku życia. Jill Bolte Taylor swoją karierę zawodową poświęciła zgłębianiu tajników pracy ludzkiego mózgu, w wieku 37 lat doznała rozległego wylewu krwi do lewej półkuli mózgu, choroba na zawsze...

Trochę taka jak do debila, trochę jakby self-helper.
Zasadniczo pobieżnie jednak cieszę się, że ją przeczytałem, bo się zgadzam z autorką mimo stawiania jest wniosków na nieco innym podłożu.
"Travel like a king; free your mind and you ass will follow"

Trochę taka jak do debila, trochę jakby self-helper.
Zasadniczo pobieżnie jednak cieszę się, że ją przeczytałem, bo się zgadzam z autorką mimo stawiania jest wniosków na nieco innym podłożu.
"Travel like a king; free your mind and you ass will follow"

Bardzo ciekawa i przydatna ksiazka. Autorka nie tylko opisuje swoj udar, ale takze prace i funkcje naszego mozgu, jak dziala podczas udaru i jak jest juz "po wszystkim". To taka podroz w głąb mozgu. Informacje zawarte w niej moga sie kiedys niestety przydac.

Bardzo ciekawa i przydatna ksiazka. Autorka nie tylko opisuje swoj udar, ale takze prace i funkcje naszego mozgu, jak dziala podczas udaru i jak jest juz "po wszystkim". To taka podroz w głąb mozgu. Informacje zawarte w niej moga sie kiedys niestety przydac.

Książka ma potencjał, ale autorka powtarza w kółko myśl, którą zawarła na początku książki, ubierając ją jedynie w inne słowa, to bardzo męczące.

Książka ma potencjał, ale autorka powtarza w kółko myśl, którą zawarła na początku książki, ubierając ją jedynie w inne słowa, to bardzo męczące.

Bardzo dobra dla osób opiekujacych się niepełnosprawnymi po udarze mózgu. Pozwala spojrzeć na tę niepełnosprawność z innej perspektywy.

Bardzo dobra dla osób opiekujacych się niepełnosprawnymi po udarze mózgu. Pozwala spojrzeć na tę niepełnosprawność z innej perspektywy.

Patrzenie od strony neurobiologa na wyłączające się funkcje mózgu - niesamowite.
Czytanie o tym, jak możemy połączyć się i poczuć jednością ze światem, a także sterować naszymi negatywnymi emocjami - dziękuję, spasuję. Cieszę się, że jesteś szczęśliwa i układasz sobie życie, ale rób to z dala ode mnie.

(może warto powiedzieć, że choć nie jestem lekarzem, to pracuję na oddziale neurologii i udarowym, więc wiedza zawarta w tej książce nie jest niczym nowym. Natomiast podejście do pacjenta... tutaj odkryłam, że mogłoby się poprawić i staram się wprowadzać w życie pewne rady. Nie wszystkie można)

Patrzenie od strony neurobiologa na wyłączające się funkcje mózgu - niesamowite.
Czytanie o tym, jak możemy połączyć się i poczuć jednością ze światem, a także sterować naszymi negatywnymi emocjami - dziękuję, spasuję. Cieszę się, że jesteś szczęśliwa i układasz sobie życie, ale rób to z dala ode mnie.

(może warto powiedzieć, że choć nie jestem lekarzem, to pracuję na...

Unikalna relacja neurolożki, która doznała udaru mózgu i dokładnie spisała swoje przeżycia. Czyta się to jak thriller, a opis żmudnego powrotu do zdrowia chwyta za serce. Paradoksalnie, udar pozwolił autorce na lepsze, pełniejsze życie. Przy okazji dostajemy masę wiadomości o pracy mózgu. Wspaniała, porywająca książka o relacji między tym, co duchowe i fizyczne i wielkiej sile woli człowieka.

Książka amerykańskiej neurolożki, a ściślej mówiąc neuroanatomki, jest unikalnym świadectwem osoby, która naukowo zajmowała się badaniem mózgu, sama przeżyła udar mózgu i wróciła do sprawności po długiej ośmioletniej rekonwalescencji. Autorka w porywającej formie przedstawia szczegółową, minuta po minucie, kronikę swoich przeżyć.

W czasie udaru nastąpił nagły wylew krwi do lewej półkuli (odpowiadającej za mowę, logiczne myślenie, zdolność analizy) pozbawiając autorkę mowy i innych podstawowych funkcji poznawczych. W tym czasie miała mocny kontakt z prawą półkulą, dla której „ nie istnieje nic poza teraźniejszością, a każda chwila jest przepełniona wrażeniami.(...) Prawa półkula jest ze swej natury spontaniczna, beztroska i pełna inwencji twórczej.”

Opis autorki swoich doznań w czasie udaru, chwila po chwili, robi niesamowite wrażenie, mamy tu niezwykłe wizje, odmienne stany świadomości, jakby dostąpiła kontaktu z absolutem: „Zanik zdolności analitycznej oceny lewej półkuli wywołał swego rodzaju upojenie spokojem, bezpieczeństwem, błogostanem, euforią i wszechwiedzą.” A wszystko to było pochodną zalewania przez krew pewnych części mózgu... To lektura wstrząsająca, czyta się jak najlepszy thriller.

A potem mamy pobyt w szpitalu, operację, i heroiczny powrót do normalności. W tym czasie uczyła się pod okiem matki najprostszych czynności życiowych: liczenia, zmywania naczyń, czytania, spacerowania. Wymagało to niezwykłego hartu ducha i wysiłku i zajęło autorce osiem lat. Przykład uczenia się liczenia: „na początku czwartego roku po udarze mózg zaczął coraz lepiej sobie radzić z dodawaniem. Mniej więcej pół roku później nauczyłam się odejmować i mnożyć, ale dzielenie dało się opanować dopiero po kolejnych sześciu miesiącach.”

Paradoksalnie, życie po udarze odkryło przed autorką nowe możliwości i horyzonty: „Przed wylewem uważałam się za produkt mózgu i sądziłam, iż mam niewiele do powiedzenia w kwestii tego, co czuję i myślę. Udar otworzył mi oczy i uświadomił, jak duży wpływ mam na to, co dzieje się w mojej czaszce.” Zaczęła lepiej rozumieć emocje swoje i innych, istotne stało się dla niej pozytywne nastawienie, wdzięczność. Poza tym dzięki udarowi odkryła, że : „u podstaw świadomości prawej półkuli leży poczucie głębokiego wewnętrznego spokoju. Istota tej świadomości znajduje swój wyraz w pokoju, miłości, radości i współczuciu.”.

Jej końcowe rozważania i zalecenia, na przykład „ głęboki wewnętrzny spokój jest osiągalny dla każdego i w dowolnym momencie. Uważam, że nirwana istnieje w świadomości prawej półkuli i w każdej chwili możemy postarać się ją osiągnąć.” bardzo przypominają zalecania Dalajlamy czy innych mistrzów duchowości lub rozwoju osobistego.

Trzeba podkreślić, że autorka ma niewątpliwy dar popularyzatorski, na przykład bardzo jasno przedstawia główne funkcje obu półkul mózgu, ich różnice i sposób współdziałania. W ogóle z książki można się wiele dowiedzieć o pracy naszego mózgu

To wspaniała, porywająca książka o relacji między tym, co duchowe i fizyczne, i o sile woli człowieka, który jest w stanie pokonać największe trudności.

Unikalna relacja neurolożki, która doznała udaru mózgu i dokładnie spisała swoje przeżycia. Czyta się to jak thriller, a opis żmudnego powrotu do zdrowia chwyta za serce. Paradoksalnie, udar pozwolił autorce na lepsze, pełniejsze życie. Przy okazji dostajemy masę wiadomości o pracy mózgu. Wspaniała, porywająca książka o relacji między tym, co duchowe i fizyczne i wielkiej...

Jill Bolte Taylor jest neuroanatomem. W wieku 37 lat doznała rozległego wylewu krwi w lewej półkuli mózgu. Udar trwał cztery godziny. Dzięki swojej wiedzy i resztkom świadomości była w stanie obserwować to co dzieje się z jej organizmem. Swoje przeżycia oraz późniejszą rehabilitację opisała w książce Udar i przebudzenie. Podobnie jak Obłęd J. Krzysztonia, czy wydane w ostatnich latach Ocaliła mnie łza (A. Lieby),Umysł w ogniu (S. Cahalan) czy nawet autobiografia S. Hawkinga (Moja krótka historia) powinna stać się lekturą dla lekarzy, opiekunów, rehabilitantów. Pokazuje bowiem perspektywę i potrzeby człowieka z chwili, gdy zawalił się cały świat, a jednak każda z tych osób utrzymała na tyle świadomości i perspektywy, że pokazała co w procesie leczenia i powrotu do zdrowia było najważniejsze. I często nie są to rzeczy zbieżne z istniejącymi działaniami w trakcie rehabilitacji.
[...]
całość:
http://www.speculatio.pl/udar-i-przebudzenie/

Jill Bolte Taylor jest neuroanatomem. W wieku 37 lat doznała rozległego wylewu krwi w lewej półkuli mózgu. Udar trwał cztery godziny. Dzięki swojej wiedzy i resztkom świadomości była w stanie obserwować to co dzieje się z jej organizmem. Swoje przeżycia oraz późniejszą rehabilitację opisała w książce Udar i przebudzenie. Podobnie jak Obłęd J. Krzysztonia, czy wydane w...