„Wyścigi” to powieść Chmielewskiej o której mam dość dziwne zdanie. Uważam ją za bardzo dobrą ale jest jedną z najmniej przeze mnie lubianych. Dziwne to może ale już wyjaśniam.

Dlaczego jest dobra? Chmielewska zgrabnie utkała intrygę wplątując ją w temat hazardu a dokładnie wyścigów konnych, które ubóstwiała i na temat których miała wiedzę przeogromną i to doskonale widać podczas lektury tejże powieści. Poza tym dowcip jak to u niej – ciągle na wysokim poziomie.

Dlaczego jedna z najmniej przeze mnie lubianych? Wszystko właśnie przez tematykę tychże wyścigów. Jest to dla mnie temat zupełnie niezrozumiały, nie rozumiem tych prawideł, całej tej organizacji, tych wszystkich porządków, ścian, tripli i innych obcych mej duszy a zwłaszcza umysłowi pojęć związanych z tematyką wyścigów. Stąd też czytało mi się to opornie.

Może gdybym miał większe pojęcie o tym, może gdybym miał w sobie żyłkę hazardzisty i upodobanie do wyścigów konnych to bym tę powieść docenił. A że tak nie jest to niestety nie wliczę „Wyścigów” w poczet lubianych przeze mnie powieści Chmielewskiej.

„Wyścigi” to powieść Chmielewskiej o której mam dość dziwne zdanie. Uważam ją za bardzo dobrą ale jest jedną z najmniej przeze mnie lubianych. Dziwne to może ale już wyjaśniam.

Dlaczego jest dobra? Chmielewska zgrabnie utkała intrygę wplątując ją w temat hazardu a dokładnie wyścigów konnych, które ubóstwiała i na temat których miała wiedzę przeogromną i to doskonale widać...