„My, swingersi” to opowieść, która jest niebanalna, romantyczna (na swój sposób) i bardzo lekka w lekturze. Opowiada o losach polskich swingersów, czyli ludzi, którzy uprawiają seks grupowy. Bez zazdrości, bez wyrzutów i fochów, a z miłością i oddaniem.

Poznajemy życie Pussy i Dicka od tej strony, od której znają je tylko oni. Powieść toczy się na zmianę – raz opowiada Pussy, a raz Dick. Jest to swego rodzaju pamiętnik, dzięki któremu możemy poznać sferę intymną, której dotąd nie znaliśmy, albo mieliśmy o niej jedynie mgliste wyobrażenia.

Książka jest napisana bardzo dosłownie, autorzy nie próbują w żaden sposób zrobić z seksu tematu tabu, ale także opowiadają o nim nie wulgarnie i z czułością. W niektórych momentach ma się wrażenie, że książka jest pisana pół żartem, pół serio. A jednak są to prawdziwe przeżycia ludzi, którzy po prostu lubią seks i nie lubią w nim rutyny.

Bohaterzy nie są pierwszej młodości, co mnie nieco zaskoczyło. Zazwyczaj tematy seksu są ubierane w młode ciała albo przynajmniej młode kobiety (i czasem dojrzałych mężczyzn). A tu niespodzianka. Pussy i Dick baraszkują w najlepsze nawet wtedy, kiedy normalny człowiek powiedziałby: Jestem już za stary na seks, lub: Nie wyglądam już tak, jakbym chciała wyglądać, więc pewnie mnie już nie chcesz.

Może swingining nie jest rozwiązaniem dla każdego, ale z tej książki można wyciągnąć choć jeden mądry wniosek: jeśli dwóch ludzi się kocha, to będzie się chciało zawsze, niezależnie od wieku.

„My, swingersi” to opowieść, która jest niebanalna, romantyczna (na swój sposób) i bardzo lekka w lekturze. Opowiada o losach polskich swingersów, czyli ludzi, którzy uprawiają seks grupowy. Bez zazdrości, bez wyrzutów i fochów, a z miłością i oddaniem.

Poznajemy życie Pussy i Dicka od tej strony, od której znają je tylko oni. Powieść toczy się na zmianę – raz opowiada...